Schuldprobleem
Een schuldemissie verwijst naar een financiële verplichting die de emittent in staat stelt fondsen te werven door te beloven de geldschieter op een bepaald punt in de toekomst en in overeenstemming met de voorwaarden van het contract terug te betalen. Een schuldemissie is een vaste bedrijfs- of overheidsverplichting zoals een obligatie of obligatie. Schulduitgiften omvatten ook bankbiljetten, certificaten, hypotheken, leaseovereenkomsten of andere overeenkomsten tussen de emittent of kredietnemer en de kredietgever.
Belangrijkste leerpunten
- Een schuldemissie verwijst naar een financiële verplichting waarmee de emittent fondsen kan werven en is de geprefereerde methode om kapitaal aan te trekken.
- Schulduitgiften zijn over het algemeen vaste bedrijfs- of overheidsverplichtingen zoals obligaties of obligaties.
- De verkoper belooft de belegger regelmatige rentebetalingen en een terugbetaling van de geïnvesteerde hoofdsom op een vooraf bepaalde datum.
- Bedrijven geven schulden uit voor kapitaalprojecten, terwijl overheden dit doen om sociale programma's en infrastructuurprojecten te financieren.
Schuldproblemen begrijpen
Wanneer een bedrijf of overheidsinstelling besluit een lening aan te gaan, heeft deze twee opties. De eerste is om financiering te krijgen van een bank. De andere optie is om schuld uit te geven aan beleggers op de kapitaalmarkten. Dit wordt een schuldemissie genoemd: de uitgifte van een schuldinstrument door een entiteit die kapitaal nodig heeft om nieuwe of bestaande projecten te financieren of om bestaande schulden te financieren. Deze methode om kapitaal aan te trekken kan de voorkeur hebben, omdat het beveiligen van een banklening kan beperken hoe de fondsen kunnen worden gebruikt.
Een schuldemissie is in wezen een promesse waarin de emittent de kredietnemer is en de entiteit die het schuldactief koopt de kredietgever is. Wanneer een schuldemissie beschikbaar wordt gesteld, kopen beleggers deze van de verkoper die de middelen gebruikt om haar kapitaalprojecten na te streven. In ruil daarvoor wordt de belegger beloofd regelmatige rentebetalingen en ook een terugbetaling van de belegde hoofdsom op een vooraf bepaalde datum in de toekomst.
Door schulden uit te geven, staat het een entiteit vrij om het kapitaal dat zij ophaalt naar eigen inzicht te gebruiken.
Bedrijven en gemeentelijke, provinciale en federale overheden bieden schuldkwesties aan als een manier om benodigde fondsen te werven. Schulduitgiften zoals obligaties worden uitgegeven door bedrijven om geld in te zamelen voor bepaalde projecten of om uit te breiden naar nieuwe markten. Gemeenten, staten, federale en buitenlandse overheden geven schulden af om een verscheidenheid aan projecten te financieren, zoals sociale programma's of lokale infrastructuurprojecten.
In ruil voor de lening moet de emittent of kredietnemer betalingen aan de beleggers verrichten in de vorm van rentebetalingen. De rentevoet wordt vaak de couponrente genoemd en couponbetalingen worden gedaan volgens een vooraf bepaald schema en tarief.
Speciale overwegingen
Wanneer de schuldemissie afloopt, betaalt de emittent de nominale waarde van het actief terug aan de beleggers. Nominale waarde, ook wel nominale waarde genoemd, verschilt tussen de verschillende soorten schuldkwesties. De nominale waarde van een bedrijfsobligatie is bijvoorbeeld typisch $ 1.000. Gemeentelijke obligaties hebben vaak $ 5.000 nominale waarden en federale obligaties hebben vaak $ 10.000 nominale waarden.
Kortlopende rekeningen hebben doorgaans een looptijd tussen één en vijf jaar, middellanglopende obligaties met een looptijd tussen vijf en tien jaar, terwijl langlopende obligaties doorgaans een looptijd hebben van meer dan tien jaar. Bepaalde grote bedrijven zoals Coca-Cola en Walt Disney hebben obligaties met een looptijd van maximaal 100 jaar uitgegeven.
Het proces van schulduitgifte
Bedrijfsschulduitgifte
Het uitgeven van schulden is een zakelijke actie die de raad van bestuur van een bedrijf moet goedkeuren. Als uitgifte van schulden de beste manier is om kapitaal aan te trekken en de onderneming voldoende kasstromen heeft om regelmatig rentebetalingen over de kwestie te doen, stelt het bestuur een voorstel op dat naar investeringsbankiers en verzekeraars wordt gestuurd. Emissies van bedrijfsschulden worden gewoonlijk uitgegeven via het acceptatieproces waarbij een of meer effectenbedrijven of banken de emissie volledig van de emittent kopen en een syndicaat vormen dat belast is met marketing en de emissie van het probleem aan geïnteresseerde beleggers. De rentevoet op de obligaties is gebaseerd op de kredietwaardigheid van de onderneming en de vraag van beleggers. De verzekeraars heffen een vergoeding aan de emittent in ruil voor hun diensten.
Uitgifte overheidsschuld
Het proces voor emissies van overheidsschuld is anders, omdat deze doorgaans worden uitgegeven in een veilingindeling. In de Verenigde Staten kunnen beleggers bijvoorbeeld rechtstreeks obligaties van de overheid kopen via de speciale website TreasuryDirect. Een makelaar is niet nodig en alle transacties, inclusief rentebetalingen, worden elektronisch afgehandeld. Schuld uitgegeven door de overheid wordt beschouwd als een veilige investering omdat deze wordt ondersteund door het volledige vertrouwen en krediet van de Amerikaanse overheid. Aangezien beleggers gegarandeerd een bepaalde rentevoet en nominale waarde op de obligatie ontvangen, zijn rentetarieven op overheidsemissies doorgaans lager dan die op bedrijfsobligaties.
Kosten van schulden
De rentevoet die op een schuldinstrument wordt betaald, vertegenwoordigt kosten voor de emittent en een rendement voor de belegger. De kosten van schulden vertegenwoordigen het wanbetalingsrisico van een emittent en weerspiegelen ook het niveau van de rentetarieven in de markt. Bovendien is het een integraal onderdeel van de berekening van de gewogen gemiddelde vermogenskostenvoet (WACC) van een onderneming, wat een maat is voor de vermogenskosten en de kosten van schulden na belastingen.
Een manier om de kosten van schulden te schatten, is door de huidige yield-to-maturity (YTM) van de schuldemissie te meten. Een andere manier is om de rating van de emittent van ratingbureaus zoals Moody's, Fitch en Standard & Poor's te beoordelen. Een rendement gespreid over Amerikaanse staatsobligaties - bepaald op basis van de kredietwaardigheid - kan vervolgens worden toegevoegd aan de risicovrije rente om de kosten van schulden te bepalen.
Er zijn ook kosten verbonden aan het uitgeven van schulden die de kredietnemer oploopt door activa te verkopen. Sommige van deze kosten omvatten juridische kosten, verzekeringstechnische kosten en registratiekosten. Deze kosten worden doorgaans betaald aan wettelijke vertegenwoordigers, financiële instellingen en beleggingsondernemingen, accountants en toezichthouders. Al deze partijen zijn betrokken bij het acceptatieproces.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.