Waarom schrijven banken slechte schulden af?

Banken geven er de voorkeur aan om nooit oninbare vorderingen af ​​te schrijven, omdat hun kredietportefeuilles hun primaire activa en bron van toekomstige inkomsten zijn. Giftige leningen - leningen die niet kunnen worden geïnd of die onredelijk moeilijk te innen zijn - weerspiegelen echter zeer slecht de financiële overzichten van een bank en kunnen middelen afleiden van productievere activiteiten. Banken gebruiken afschrijvingen, die soms "afschrijvingen" worden genoemd, om leningen van hun balans te verwijderen en hun totale belastingverplichting te verminderen.

Hypothetisch voorbeeld van een bank die oninbare vorderingen afschrijft

Banken gaan er nooit van uit dat ze alle leningen die ze verstrekken zullen innen. Dit is de reden waarom algemeen aanvaarde boekhoudprincipes (GAAP) vereisen dat kredietinstellingen een reserve aanhouden tegen verwachte toekomstige oninbare leningen. Dit staat ook bekend als de voorziening voor oninbaarheid.

Een bedrijf dat bijvoorbeeld $ 100.000 aan leningen verstrekt, heeft mogelijk een vergoeding van 5% of $ 5.000 aan oninbaarheid. Zodra de leningen zijn verstrekt, wordt deze $ 5.000 onmiddellijk als last genomen, omdat de bank niet wacht tot er daadwerkelijk sprake is van wanbetaling. De resterende $ 95.000 wordt op de balans opgenomen als nettovermogen.

Als er meer kredietnemers in gebreke blijven dan verwacht, schrijft de bank de vorderingen af ​​en neemt de extra kosten op zich. Dus als onze voorbeeldbank feitelijk $ 8.000 aan leningen heeft, schrijft hij het hele bedrag af en neemt hij $ 3.000 extra als kosten.

gevolgen

Wanneer een niet-presterende lening wordt afgeschreven, ontvangt de kredietgever een belastingaftrek van de leningwaarde. Niet alleen krijgen banken een aftrek, maar ze mogen nog steeds de schulden aflossen en er inkomsten mee genereren. Een andere veel voorkomende optie is dat banken oninbare vorderingen verkopen aan externe incassobureaus.