Waarom gestructureerde notities mogelijk niet geschikt zijn voor u

Heb je ooit een boek gelezen van een ex-handelaar in Wall Street? Zoals in, een handelaar die op enig moment tijdens zijn carrière bij een investeringsbank werkte? Het bericht is altijd hetzelfde. Als investeringsbanken geen klanten hadden, zouden ze niet bestaan. Dat klinkt misschien logisch, maar het punt is dat investeringsbanken niet op hun investeringen vertrouwen om zaken te blijven doen. Ze vertrouwden op uw fondsen en vertrouwden erop dat u ze zou investeren.

Dat betekent dat investeringsbanken in veel opzichten verkoop- en marketingmachines zijn die u met uw producten van uw geld willen scheiden. En de marketingtrommels versloegen de laatste tijd met één product in het bijzonder. Het is de gestructureerde notitie en het adverteert zijn vermogen om te profiteren van uitstekende beursprestaties, terwijl tegelijkertijd de slechte marktprestaties worden beschermd.

Voor de gewone belegger zijn gestructureerde bankbiljetten volkomen logisch. Wie wil er geen opwaarts potentieel met neerwaartse bescherming? Wat niet wordt onthuld, is dat de kosten van die bescherming meestal opwegen tegen het voordeel. Maar dat is niet het enige risico dat u neemt met een gestructureerde notitie. Laten we deze wezens eens nader bekijken.

Wat is een gestructureerde notitie?

Een gestructureerde nota is een schuldverplichting - in principe zoals een IOU van de uitgevende investeringsbank - met een ingebedde derivatencomponent; met andere woorden, het belegt in activa via afgeleide instrumenten. Een vijfjarige obligatie met een optiecontract bijvoorbeeld. Een gestructureerde notitie kan een mandje met aandelen, een enkel aandeel, een aandelenindex, grondstoffen, valuta's, rentetarieven en meer volgen. U kunt bijvoorbeeld een gestructureerde notitie hebben die zijn prestaties ontleent aan de S&P 500 Index, de S&P Emerging Market Cores Index, of beide. De combinaties zijn bijna onbegrensd, zolang ze maar passen in het concept: profiteren van het opwaartse potentieel van het actief en tegelijkertijd de blootstelling aan het nadeel beperken. Als de investeringsbanken het kunnen verkopen, maken ze zowat elke cocktail die je maar kunt bedenken.

Wat zijn de voordelen van gestructureerde notities?

Investeringsbanken adverteren dat gestructureerde bankbiljetten u in staat stellen om specifieke beleggingsproducten en veiligheidstypes te diversifiëren naast het bieden van algemene diversificatie van activa. Ik hoop dat niemand gelooft dat dit logisch is, omdat dat niet zo is. Er is zoiets als over-diversificatie en er is zoiets als zinloze diversificatie. Gestructureerde noten zijn de laatste.

Investeringsbanken adverteren ook vaak dat gestructureerde bankbiljetten u toegang geven tot activaklassen die alleen beschikbaar zijn voor instellingen of moeilijk toegankelijk zijn voor de gemiddelde belegger. Maar in de huidige beleggingsomgeving is het gemakkelijk om in bijna alles te beleggen via beleggingsfondsen, exchange-traded funds (ETF's), exchange-traded notes (ETN's) en meer. Denkt u bovendien dat beleggen in een complex pakket derivaten (gestructureerde notes) als gemakkelijk toegankelijk wordt beschouwd?

Het enige voordeel dat logisch is, is dat gestructureerde bankbiljetten aangepaste uitbetalingen en blootstellingen kunnen hebben. Sommige opmerkingen adverteren een beleggingsrendement met weinig of geen hoofdrisico. Andere notes bieden een hoog rendement op markten met een bereik, met of zonder principiële bescherming. Toch vermelden andere opmerkingen alternatieven voor het genereren van hogere opbrengsten in een omgeving met een laag rendement. Wat uw voorkeur ook is, met derivaten kunnen gestructureerde bankbiljetten worden afgestemd op een bepaalde markt- of economische voorspelling.

Bovendien maakt de inherente hefboomwerking het mogelijk dat het rendement van de derivaat hoger of lager is dan het onderliggende actief. Natuurlijk moeten er afwegingen zijn, omdat het toevoegen van een voordeel op één plaats het voordeel ergens anders moet verminderen. Zoals u ongetwijfeld weet, bestaat er niet zoiets als een gratis lunch. En als er zoiets zou zijn, zouden de investeringsbanken het zeker niet met u delen.

Wat zijn de nadelen van gestructureerde notities?

• KREDIETRISICO
  Als u in een gestructureerde nota belegt, hebt u de intentie om tot het einde van de looptijd te behouden. Dat klinkt in theorie goed, maar heb je de kredietwaardigheid van de emittent van de notitie onderzocht? Zoals bij elke IOU, lening of een ander soort schuld, draagt ​​u het risico dat de uitgevende investeringsbank in de problemen komt en haar verplichting verliest. Als dat gebeurt, kunnen de onderliggende derivaten een positief rendement hebben en kunnen de notes nog steeds waardeloos zijn - en dat is precies wat er met beleggers gebeurde in de gestructureerde notes van Lehman Brothers (zie: Case Study: The Collapse of Lehman Brothers .). Een gestructureerde nota voegt een laag kredietrisico toe bovenop het marktrisico. En neem nooit aan dat alleen omdat de bank een grote naam is, het risico niet bestaat.
• Gebrek aan liquiditeit
  Gestructureerde bankbiljetten worden na uitgifte zelden verhandeld op de secundaire markt, wat betekent dat ze straf, tergend illiquide zijn. Als u om welke persoonlijke reden dan ook moet uitstappen - of omdat de markt crasht - is uw enige optie voor een vroege exit verkopen aan de oorspronkelijke emittent en die oorspronkelijke emittent weet dat u in de problemen bent. Daarom zal de oorspronkelijke uitgevende instelling u geen goede prijs geven - ervan uitgaande dat ze überhaupt bereid of geïnteresseerd zijn om een ​​bod uit te brengen.
• Onjuiste prijzen
  Aangezien gestructureerde bankbiljetten niet worden verhandeld na uitgifte, zijn de kansen op nauwkeurige dagelijkse prijzen erg laag. Prijzen worden meestal berekend door een matrix, die heel anders is dan de intrinsieke waarde. Matrixprijzen zijn in wezen een best-gissingbenadering. En wie denk je dat mag gissen? Rechts - de oorspronkelijke uitgever.

Andere risico's die u moet weten

Belrisico is een andere factor die veel beleggers over het hoofd zien. Voor sommige gestructureerde bankbiljetten is het voor de uitgevende instelling mogelijk om de bankbiljetten vóór de vervaldatum in te wisselen, ongeacht de prijs. Dit betekent dat het mogelijk is dat een belegger wordt gedwongen om een ​​prijs te ontvangen die ver onder de nominale waarde ligt.

De risico's houden daar niet op. Je moet ook rekening houden met de belastingfactor. Aangezien gestructureerde obligaties worden beschouwd als betaling van schuldinstrumenten, zijn beleggers verantwoordelijk voor het betalen van de jaarlijkse belastingen daarop, ook al heeft de notitie geen vervaldatum en ontvangen ze geen contanten. Bovendien worden ze bij verkoop behandeld als gewone inkomsten, niet als een meerwaarde (of verlies).

Wat de prijs betreft, zult u waarschijnlijk te veel betalen voor een gestructureerde nota, die betrekking heeft op de kosten van de emittent voor verkoop, structurering en afdekking.

Gordijn terugtrekken

Wat als u niet geeft om kredietrisico, prijzen of liquiditeit? Zijn gestructureerde bankbiljetten een goede deal? Gezien de extreme complexiteit en diversiteit van gestructureerde noten, beperken we de focus tot het meest voorkomende type, de gebufferde return-enhanced noot (BREN). Gebufferd betekent dat het enige maar niet volledige neerwaartse bescherming biedt. Rendement betekent dat het rendement op de markt positief is. De BREN is bekend als ideaal voor beleggers die een zwakke positieve marktprestatie voorspellen, maar ook bezorgd over de dalende markt. Het klinkt bijna te mooi om waar te zijn, wat het natuurlijk is.

Een goed voorbeeld is een BREN gekoppeld aan de MSCI Emerging Markets Price Index. Dit specifieke effect is een 18-maandsnota met 200% hefboomwerking aan de bovenkant, een 10% buffer aan de onderkant en limieten voor de prestaties op 24%. Aan de positieve kant, als de prijsindex over de periode van 18 maanden 10% was, zou de notitie 20% opleveren. De 24% -limiet betekent dat het meeste dat u kunt maken op het biljet 24% is, ongeacht hoe hoog de index gaat. Aan de andere kant, als de prijsindex -10% daalde, zou het biljet plat zijn en 100% van de hoofdsom opleveren. Als de prijsindex 50% daalde, zou het biljet 40% dalen. Ik geef toe dat dat behoorlijk goed klinkt - totdat je rekening houdt met de dop en de uitsluiting van dividenden. De volgende grafiek illustreert hoe dit effect zou hebben gepresteerd ten opzichte van zijn benchmark van december 1988 tot 2009.

Figuur 1: MSCI Prijsindex opkomende markten versus BREN-prestaties 1988-2009

Let eerst op de gebieden gemarkeerd met "Afgedekt!" in de grafiek die laat zien hoe vaak de limiet van 24% de prestaties van de notitie ten opzichte van de benchmark heeft beperkt. Bijvoorbeeld, het 18-maandenrendement van de index eindigend in februari 2000 was 107, 1%, terwijl het biljet werd begrensd op 24%. Ten tweede, let op de gebieden gemarkeerd met "Bescherming">

Vergeet niet dat de nota is gebaseerd op de MSCI Emerging Markets Price Index, waarin de dividenden zijn uitgesloten. Als u rechtstreeks zou beleggen in de MSCI Emerging Markets Index via een beleggingsfonds of ETF, zou u die dividenden over de 18 maanden herinvesteren. Dit is een enorme deal die meestal over het hoofd wordt gezien door particuliere beleggers en nauwelijks wordt vermeld door de investeringsbanken. Het gemiddelde rendement over 18 maanden voor de Emerging Price Index tussen 1988 en september 2009 is bijvoorbeeld 18%. Het gemiddelde rendement over 18 maanden voor de Emerging Total Return Index (prijsindex, inclusief dividenden) is 22, 4%. De juiste vergelijking voor de prestaties van een gestructureerde notitie is dus niet tegen een prijsindex maar tegen de totale rendementsindex.

Tot slot moeten we begrijpen hoeveel bescherming tegen de neerwaartse kant de buffer van 10% bood, rekening houdend met het feit dat het voordeel was opgegeven. Terugkijkend op de periode tussen oktober 1988 en september 2009, zou de buffer u gemiddeld slechts 6, 6% hebben bespaard, geen 10%. Waarom? De dividenden verlagen de waarde van de buffer. Voor de periode van 18 maanden die eindigde in juli 2001 was de MSCI Emerging Total Return Index bijvoorbeeld -36, 4%, de MSCI Emerging Price Index -38, 6% en de gestructureerde nota was daarom -28, 6%. Dus voor deze 18 maanden was de buffer van 10% slechts 7, 8% (36, 4% - 28, 6%) waard, vergeleken met alleen direct beleggen in de index.

Het komt neer op

Gestructureerde bankbiljetten zijn ingewikkeld en zijn niet altijd ontworpen om in het belang van de gemiddelde individuele belegger te zijn. De risico / rendementsverhouding is gewoon slecht. De illustraties en voorbeelden van investeringsbanken markeren en overdrijven altijd de beste functies, terwijl de beperkingen en nadelen worden gebagatelliseerd. De waarheid is dat op historische basis de neerwaartse bescherming van deze bankbiljetten beperkt is, en tegelijkertijd is het opwaartse potentieel beperkt. Voeg nu het feit toe dat er geen dividenden zijn om de pijn van een achteruitgang te helpen verlichten.

Als u toch voor gestructureerde bankbiljetten kiest, moet u de vergoedingen en kosten, geschatte waarde, looptijd onderzoeken, of er al dan niet een call-functie is, de uitbetalingsstructuur, fiscale implicaties en de kredietwaardigheid van de emittent.