Werkkapitaalpositie

Voor beleggers kan de sterkte van de balans van een bedrijf worden geëvalueerd door drie financiële gegevens te onderzoeken: toereikendheid van het werkkapitaal, vermogensprestaties en kapitalisatiestructuur. In dit artikel zullen we beginnen met een uitgebreide analyse van de beste manier om de werkkapitaalpositie van het bedrijf te beoordelen. In eenvoudige bewoordingen betekent dit het meten van de liquiditeit en managementefficiëntie met betrekking tot de huidige positie van een bedrijf. Het analytische hulpmiddel dat wordt gebruikt om deze taak te volbrengen, is de cashconversiecyclus van een bedrijf.

Laat u niet misleiden door foutieve analyse

Om deze discussie te beginnen, laten we eerst enkele algemeen aanvaarde, maar onjuiste opvattingen over de huidige positie van een bedrijf corrigeren, die eenvoudigweg bestaat uit de relatie tussen haar vlottende activa en haar kortlopende schulden. Werkkapitaal is het verschil tussen deze twee brede categorieën financiële cijfers en wordt uitgedrukt als een absoluut dollarbedrag.

Ondanks conventionele wijsheid is de huidige positie van een bedrijf, als een op zichzelf staand getal, weinig of geen relevantie voor een beoordeling van de liquiditeit. Niettemin wordt dit aantal prominent vermeld in financiële communicatie van bedrijven, zoals het jaarverslag en ook door onderzoeksdiensten voor investeringen. Ongeacht de omvang werpt de hoeveelheid werkkapitaal zeer weinig licht op de kwaliteit van de liquiditeitspositie van een bedrijf.

Werken met werkkapitaal

Een ander stukje conventionele wijsheid dat moet worden gecorrigeerd, is het gebruik van de huidige verhouding en, zijn naaste verwant, de zuurtest of snelle verhouding. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, geven deze analytische tools niet de evaluatieve informatie over de liquiditeit van een bedrijf die een belegger moet kennen. De vaak gebruikte stroomratio, als indicator voor de liquiditeit, is ernstig gebrekkig omdat deze conceptueel is gebaseerd op de liquidatie van alle vlottende activa van een bedrijf om aan alle huidige verplichtingen te voldoen. In werkelijkheid zal dit waarschijnlijk niet gebeuren. Beleggers moeten een bedrijf als een continuïteit beschouwen. Het is de tijd die nodig is om het werkkapitaal van een bedrijf om te zetten in contanten om zijn huidige verplichtingen te betalen, wat de sleutel is tot zijn liquiditeit. Kortom, de huidige verhouding is misleidend.

Een simplistische, maar nauwkeurige vergelijking van de huidige posities van twee bedrijven zal illustreren hoe zwak het is om te vertrouwen op de huidige ratio en een aantal werkkapitaal als liquiditeitsindicatoren:

Op het eerste gezicht lijkt bedrijf ABC een gemakkelijke winnaar in een liquiditeitswedstrijd. Het heeft een ruime marge van vlottende activa ten opzichte van kortlopende verplichtingen, een schijnbaar goede huidige ratio en een werkkapitaal van $ 300. Bedrijf XYZ heeft geen actuele activa / passiva veiligheidsmarge, een zwakke huidige ratio en geen werkkapitaal.

Maar wat als de huidige verplichtingen van beide bedrijven een gemiddelde betalingsperiode van 30 dagen hebben? Bedrijf ABC heeft zes maanden (180 dagen) nodig om zijn debiteuren te incasseren en de inventaris verandert slechts eenmaal per jaar (365 dagen). De klanten van bedrijf XYZ betalen contant en de inventaris verandert 24 keer per jaar (om de 15 dagen). In dit gekunstelde voorbeeld is bedrijf ABC erg illiquide en zou het niet kunnen werken onder de beschreven omstandigheden. De facturen zijn sneller vervallen dan contanten. U kunt geen rekeningen betalen met werkkapitaal; u betaalt rekeningen met contant geld! De ogenschijnlijk krappe huidige positie van bedrijf XYZ is veel vloeibaarder vanwege de snellere contante conversie.

De liquiditeit van een bedrijf op de juiste manier meten

De conversiecyclus van contanten (ook wel CCC of de operationele cyclus genoemd) is het analytische hulpmiddel bij uitstek voor het bepalen van de investeringskwaliteit van twee kritieke activa - inventaris en debiteuren. De CCC vertelt ons de tijd (aantal dagen) die nodig is om deze twee belangrijke activa in contanten om te zetten. Een snelle omloopsnelheid van deze activa zorgt voor echte liquiditeit en is een positieve indicatie voor de kwaliteit en het efficiënte beheer van voorraden en vorderingen. Door het historische record (vijf tot 10 jaar) van de CCC van een bedrijf te volgen en het te vergelijken met concurrerende bedrijven in dezelfde branche (CCC's variëren afhankelijk van het type product en klantenbestand), krijgen we een inzichtelijke indicator van een balans beleggingskwaliteit van het blad.

Kort gezegd, de cashconversiecyclus bestaat uit drie standaarden: de zogenaamde activiteitsverhoudingen met betrekking tot de omzet van voorraden, handelsvorderingen en handelsschulden. Deze componenten van de CCC kunnen worden uitgedrukt als een aantal keren per jaar of als een aantal dagen. Het gebruik van de laatste indicator biedt een meer letterlijke en coherente tijdmeting die gemakkelijk te begrijpen is. De CCC-formule ziet er zo uit:

DIO + DSO − DPO = CCCwhere: DIO = Dagen inventaris uitstaandDSO = Dagen verkoop uitstaand DPO = Dagen te betalen uitstaande \ begin {uitgelijnd} & \ text {DIO + DSO} - \ text {DPO} = \ text {CCC} \\ & \ textbf {where:} \\ & \ text {DIO = Dagen uitstaande inventaris} \\ & \ text {DSO = Dagen uitstaande omzet} \\ & \ text {DPO = Dagen te betalen uitstaande} \\ \ end {uitgelijnd} DIO + DSO − DPO = CCCwhere: DIO = dagen uitstaande inventarisDSO = dagen uitstaande omzet DPO = dagen uitstaande schulden

Zo worden de componenten berekend:

• Gemiddelde voorraden delen door verkoopkosten per dag (verkoopkosten / 365) = uitstaande dagen inventaris (DIO).

• De gemiddelde debiteurenvorderingen delen door de netto-omzet per dag (netto-omzet / 365) = uitstaande dagen (DSO).

• Het delen van de gemiddelde crediteuren door de kostprijs van de omzet per dag (kostprijs van de omzet / 365) = openstaande crediteuren (DPO).

Liquiditeit is koning

Eén aanvullende waarneming is het vermelden waard. Beleggers moeten erop letten dat ze liquiditeitsversterkers in de financiële informatie van een bedrijf zien. Voor een bedrijf met langlopende beleggingseffecten is er bijvoorbeeld doorgaans een secundaire markt voor de relatief snelle conversie van alle of een groot deel van deze items in contanten. Ook kunnen ongebruikte gecommitteerde kredietlijnen - meestal vermeld in een notitie bij de financials over schulden of in de managementbespreking en -analyse van het jaarverslag van een bedrijf - snelle toegang bieden tot contant geld.

Het komt neer op

Het oude gezegde dat "contant geld koning is" is net zo belangrijk voor beleggers die de investeringskwaliteiten van een bedrijf evalueren als voor de managers die het bedrijf leiden. Een liquiditeitssqueeze is slechter dan een winstsqueeze. Een sleutelfunctie is ervoor te zorgen dat de vorderingen en voorraadposities van een bedrijf efficiënt worden beheerd. Dit betekent dat ervoor moet worden gezorgd dat er een adequaat productniveau beschikbaar is en dat de juiste betalingsvoorwaarden van kracht zijn, terwijl er tegelijkertijd voor wordt gezorgd dat werkkapitaalactiva geen onnodige hoeveelheden contant geld binden. Dit is een belangrijke evenwichtsoefening voor managers, want met een hoge liquiditeit kan een bedrijf profiteren van prijskortingen op contante aankopen, kortlopende leningen verminderen, profiteren van een commerciële topclassificatie en profiteren van marktkansen.

De CCC en zijn samenstellende delen zijn nuttige indicatoren voor de werkelijke liquiditeit van een bedrijf. Bovendien zijn de prestaties van DIO en DSO een goede indicator voor het vermogen van het management om de belangrijke voorraad en vorderingen te verwerken.