Werken met islamitische financiën

Islamitische financiering verwijst naar de manier waarop bedrijven in de moslimwereld, waaronder banken en andere kredietinstellingen, kapitaal aantrekken in overeenstemming met de sharia of de islamitische wet. Het verwijst ook naar de soorten investeringen die volgens deze rechtsvorm zijn toegestaan. Een unieke vorm van maatschappelijk verantwoord beleggen, de islam maakt geen onderscheid tussen het spirituele en het seculiere, vandaar zijn bereik in het domein van financiële zaken. Omdat deze subtak van financiën een snelgroeiend gebied is, zullen we in dit artikel een overzicht bieden om als basis voor kennis te dienen of voor verder onderzoek.

Het grote beeld van islambankieren

Hoewel ze sinds het begin van de islam in de zevende eeuw een mandaat hebben gekregen, zijn islamitisch bankieren en financiën sinds het einde van de jaren zestig geleidelijk geformaliseerd, samenvallend met en in reactie op een enorme olierijkheid die hernieuwde belangstelling voor en vraag naar Sharia-conforme producten heeft aangewakkerd en praktijk.

Centraal in islamitisch bankieren en financiën is een goed begrip van het belang van risicodeling als onderdeel van het aantrekken van kapitaal en het vermijden van riba (woeker) en gharar (risico of onzekerheid).

De islamitische wet beschouwt leningen met rentebetalingen als een relatie die de geldschieter begunstigt, die rente ten laste van de kredietnemer brengt. Omdat de islamitische wet geld als een meetinstrument voor waarde beschouwt en niet als een actief op zich, vereist het dat men niet alleen inkomsten uit geld (bijvoorbeeld rente of iets dat geld heeft) kan ontvangen. Riba, een dergelijke praktijk wordt verboden volgens de islamitische wet ( haram, wat verboden betekent) omdat het als woekerlijk en uitbuitend wordt beschouwd. Islamitisch bankieren daarentegen bestaat om de sociaal-economische doelen van de islam te bevorderen.

Dienovereenkomstig bestaat de sharia-conforme financiering ( halal, wat betekent toegestaan) uit winstbankieren waarin de financiële instelling deelt in de winst en het verlies van de onderneming die zij onderschrijft. Even belangrijk is het concept van Gharar . Gedefinieerd als risico of onzekerheid, verwijst het in een financiële context naar de verkoop van items waarvan het bestaan ​​niet zeker is. Voorbeelden van gharar zijn vormen van verzekering, zoals de aankoop van premies om te verzekeren tegen iets dat al dan niet voorkomt of derivaten die worden gebruikt om zich in te dekken tegen mogelijke uitkomsten.

De aandelenfinanciering van bedrijven is toegestaan, zolang deze bedrijven niet betrokken zijn bij beperkte soorten activiteiten, zoals de productie van alcohol, pornografie of wapens, en alleen bepaalde financiële ratio's voldoen aan specifieke richtlijnen.

Fundamentele financieringsregelingen

Hieronder vindt u een kort overzicht van toegestane financieringsregelingen die u vaak tegenkomt bij islamitische financiering:

1. Winst- en verliesdeling contracten ( mudarabah ). De islamitische bank bundelt het geld van investeerders en neemt een deel van de winst en verlies op zich. Dit wordt overeengekomen met de inleggers. Waarin investeert de bank? Er is een groep beleggingsfondsen gescreend op naleving van de sharia. Het filter analyseert bedrijfsbalansen om te bepalen of inkomstenbronnen voor de onderneming verboden zijn (bijvoorbeeld als de onderneming te veel schulden heeft) of als de onderneming zich bezighoudt met verboden bedrijfsactiviteiten. Naast actief beheerde beleggingsfondsen bestaan ​​er ook passieve fondsen op basis van indexen zoals de Dow Jones Islamic Market Index en de FTSE Global Islamic Index.
2. Partnerschap en aandelenbezit ( musharakah ). Drie van dergelijke structuren komen het meest voor:
3. Gedeeld evenwicht eigen vermogen : gewoonlijk gebruikt om een ​​aankoop van een huis te financieren, roept de afnemende balansmethode op dat de bank en de belegger gezamenlijk het huis kopen, waarbij de institutionele belegger geleidelijk zijn deel van het eigen vermogen in het huis overdraagt ​​aan de individuele huiseigenaar, waarvan de betalingen het eigen vermogen van de huiseigenaar vormen.
4. Lease-to-own : deze regeling is vergelijkbaar met het hierboven beschreven dalende saldo, behalve dat de financiële instelling het meeste, zo niet alle geld voor het huis opbrengt en afspraken maakt met de huiseigenaar om het huis aan hem te verkopen tegen het einde van een vaste termijn. Een deel van elke betaling gaat naar de huurovereenkomst en het saldo naar de aankoopprijs van de woning.
5. Verkoop op afbetaling (cost-plus) ( Murabaha ) : dit is een actie waarbij een tussenpersoon het huis koopt met een gratis en duidelijke titel. De intermediaire belegger komt vervolgens een verkoopprijs overeen met de potentiële koper; deze prijs is inclusief enige winst. De aankoop kan volledig worden gedaan (forfaitair bedrag) of via een reeks uitgestelde (afbetaling) betalingen. Deze kredietverkoop is een acceptabele vorm van financiering en moet niet worden verward met een rentedragende lening.
6. Leasing ( 'ijarah /' ijar ): de verkoop van het recht om een ​​object ( vruchtgebruik ) voor een specifieke periode te gebruiken. Een voorwaarde is dat de verhuurder het gehuurde object moet bezitten voor de duur van de huurovereenkomst. Een variatie op de huurovereenkomst, 'ijarah wa' iqtina, voorziet in een huurovereenkomst waarin de verhuurder ermee instemt het geleasde object aan het einde van de huurovereenkomst tegen een vooraf bepaalde restwaarde te verkopen. Alleen de verhuurder is gebonden aan deze belofte. De huurder is niet verplicht het artikel te kopen.
7. Islamitische forwards ( salam en 'istisna ): dit zijn zeldzame vormen van financiering die voor bepaalde soorten bedrijven worden gebruikt. Dit zijn een uitzondering op Gharar . De prijs voor het artikel is vooraf betaald en het artikel wordt op een bepaald punt in de toekomst geleverd. Omdat aan een groot aantal voorwaarden moet worden voldaan om dergelijke contracten geldig te maken, is meestal de hulp van een islamitische juridisch adviseur vereist.

Basisbeleggingsvoertuigen

Hier zijn enkele toegestane soorten beleggingen voor islamitisch beleggen:

1. Aandelen De sharia-wetgeving staat investeringen in bedrijfsaandelen (gewone aandelen) toe zolang deze bedrijven zich niet bezighouden met leningen, gokken of de productie van alcohol, tabak, wapens of pornografie. Investeringen in bedrijven kunnen in aandelen zijn of door directe investeringen (private equity). Islamitische geleerden hebben een aantal concessies gedaan aan toegestane bedrijven, omdat de meeste schulden gebruiken om liquiditeitstekorten aan te pakken (ze lenen) of om overtollige contanten te investeren (rentedragende instrumenten). Eén set filters sluit bedrijven uit die rentedragende schulden aanhouden, rente of andere onzuivere inkomsten ontvangen, of handelsschulden voor meer dan hun nominale waarden. Verdere destillatie van de bovengenoemde schermen zou bedrijven uitsluiten waarvan de schuld / totale activa-ratio gelijk is aan of hoger is dan 33%, bedrijven met "onzuivere plus niet-operationele rentebaten" inkomsten gelijk aan of groter dan 5%, of bedrijven waarvan de debiteuren / totale activa gelijk zijn of hoger dan 45% of meer.
2. Vastrentende fondsen
3. Pensioeninvesteringen. Gepensioneerden die willen dat hun beleggingen in overeenstemming zijn met de principes van de islam, staan ​​voor een dilemma omdat vastrentende beleggingen riba omvatten, wat verboden is. Daarom kunnen specifieke soorten beleggingen in onroerend goed, hetzij rechtstreeks of op een gesecuritiseerde manier (een gediversifieerd vastgoedfonds), zorgen voor een stabiel pensioeninkomen zonder de sharia-wetgeving te overtreden.
4. Sukuk . In een typische ijara sukuk (equivalent van leasingobligaties), zal de emittent de financiële certificaten verkopen aan een investeerdersgroep die ze zal bezitten alvorens ze terug te verhuren aan de emittent in ruil voor een vooraf bepaald huurrendement. Als rentetarief op een conventionele obligatie, kan het huurrendement een vaste of variabele rente zijn gekoppeld aan een benchmark, zoals LIBOR. De emittent doet een bindende belofte om de obligaties op een toekomstige datum tegen nominale waarde terug te kopen. Special purpose vehicles (SPV) worden vaak opgezet om als tussenpersoon in de transactie op te treden. Een sukuk kan een nieuwe lening zijn of de sharia-conforme vervanging van een conventionele obligatie-uitgifte. De kwestie kan zelfs liquiditeit genieten door notering op lokale, regionale of wereldwijde beurzen, volgens een artikel in CFA Magazine getiteld: "Islamic Finance: How New Practitioners of Islamic Finance zijn Theing and Modern Investment Theory" (2005).

Basisverzekering voertuigen

Traditionele verzekeringen zijn niet toegestaan ​​als middel voor risicobeheer in de islamitische wetgeving. Dit komt omdat het de aankoop is van iets met een onzekere uitkomst (een vorm van ghirar ) en omdat verzekeraars vastrentende waarden - een vorm van riba - gebruiken als onderdeel van hun portefeuillebeheer om aan verplichtingen te voldoen.

Een mogelijk alternatief voor de sharia is coöperatieve (onderlinge) verzekering. Abonnees dragen bij aan een pool van fondsen, die op een sharia-conforme manier worden belegd. Fondsen worden uit de pool gehaald om aan claims te voldoen en niet-geclaimde winsten worden verdeeld onder polishouders. Een dergelijke structuur bestaat niet vaak, dus moslims kunnen indien nodig of vereist gebruikmaken van bestaande verzekeringsvoertuigen.

Gevolgtrekking

Islamitische financiën is een eeuwenoude praktijk die wereldwijd erkenning krijgt en waarvan de ethische aard zelfs de aandacht trekt van niet-moslims. Verwacht, gezien de toegenomen rijkdom in moslimlanden, dat dit veld een nog snellere evolutie zal ondergaan omdat het de uitdagingen van het combineren van de ongelijksoortige werelden van theologie en moderne portefeuilletheorie blijft aangaan.

(Zie voor meer informatie: Wat is een islamitisch investeringsbeleid? )