12b-1: Inzicht in vergoedingen voor beleggingsfondsen

Zoals bij elke zakelijke onderneming met winstoogmerk, brengt de beleggingsfondsensector kosten in rekening voor de aangeboden diensten. In hun meest basale vorm bestaan ​​deze diensten uit het beheren van een pool van vermengde activa in overeenstemming met een beleggingsstrategie. Die strategie kan in de loop van de tijd beter zijn dan een index. In feite is deze strategie de levensader van de actief beheerde fondscomponent van de industrie.

Een goed beheerd fonds zal in de loop van de tijd steeds populairder worden en meer investeerders verdienen. Sinds enkele decennia, en om redenen die vroeger veel logischer waren dan nu, hebben beleggingsfondsen bestaande investeerders geld in rekening gebracht voor marketing en promotie van hun diensten bij potentiële investeerders. Deze kosten staan ​​bekend als 12b-1 kosten.

Belangrijkste leerpunten

• Een 12b-1-vergoeding is een jaarlijkse marketing- of distributievergoeding voor een beleggingsfonds ten laste van beleggers.
• De 12b-1-vergoeding wordt beschouwd als operationele kosten en is als zodanig opgenomen in de kostenratio van een fonds.
• Het ligt doorgaans tussen 0, 25% en 0, 75% (het maximale toegestane) van het nettovermogen van een fonds en moet worden vermeld in het prospectus van het fonds.

De basisprincipes van de 12b-1-vergoeding

Een beleggingsfonds brengt zijn beleggers een vergoeding van 12b-1 in rekening voor marketing- en promotiekosten. Volgens een bespreking van 12b-1 vergoedingen op de website voor de Securities and Exchange Commission (SEC), "worden deze vergoedingen in mindering gebracht op een beleggingsfonds om effectenprofessionals te compenseren voor verkoopinspanningen en diensten die aan de beleggers van het fonds worden geleverd".

Het geeft ook aan dat 12b-1 vergoedingen voor het eerst opkwamen in de jaren 1970 in een periode waarin beleggingsfondsen aanzienlijke aflossingen zagen en een manier wilden om nieuwe activa aan te trekken. De fondsen hadden voldoende activa nodig om bestaande beleggers te beschermen tegen het feit dat de fondsbeheerders gedwongen verkopen moesten doen tegen lage activaprijzen of wanneer aandelen en obligaties niet op gunstige niveaus werden verhandeld. De officiële naam van de vergoeding komt van een SEC-regel uit 1980 die is geïmplementeerd om het gebruik ervan toe te staan.

Snel vooruitspoelen ongeveer een halve eeuw, het vermogen voor fondsen om 12b-1 kosten in rekening te brengen is meer controversieel geworden. Beleggingsfondsen zijn tegenwoordig veel populairder, wat de oorspronkelijke motivatie voor het creëren van de vergoeding veel minder zinvol maakt. Fondsen zijn ook veel groter, met de grootste die honderden miljarden dollars aan activa beheert. 12b-1's hebben ook een procentuele vergoeding, zoals 25 basispunten of 0, 25% van alle in een fonds beheerde activa. Met miljarden onder beheer, is het moeilijk om de noodzaak in te zien om beleggers te vragen het fonds aan andere potentiële beleggers te verhandelen. Schattingen van 12b-1 kosten zijn de afgelopen jaren jaarlijks ongeveer $ 10 miljard geweest voor alle fondsen die de vergoeding in rekening brengen. Hoewel de kosten van 12b-1 per fonds verschillen, schatte een onderzoek een gemiddelde jaarlijkse vergoeding van 13 basispunten of 0, 13%. Naar schatting brengt ongeveer 70% van de beleggingsfondsen 12b-1 kosten in rekening in ten minste één aandelenklasse.

Waar vindt u de 12b-1-vergoeding

De 12b-1 vergoeding is een onderdeel van de totale kostenratio van een beleggingsfonds. Websites inclusief Morningstar en Yahoo! Financiën vermelden in het algemeen de totale kostenratio per fonds. Voor de meest nauwkeurige en actuele kostenratio's is het echter noodzakelijk om in een prospectus van een beleggingsfonds te graven. Het prospectus moet specifieke vergoedingen en kosten vermelden voor elke aangeboden beleggingsklasse.

Het beleggingsfondsprospectus zal een of meer secties bevatten met vergoedingen en kosten. Over het algemeen worden de jaarlijkse bedrijfskosten van het fonds onderverdeeld in componenten. De grootste vergoeding is meestal de beheerkosten, wat de portefeuillebeheerders in rekening brengen om het fonds te beheren. De distributievergoeding, of 12b-1 vergoeding, zal ook worden vermeld. Andere vergoedingen en kosten kunnen verkoopkosten zijn, zoals front-end en back-end verkooplasten die beleggers oplopen wanneer ze een fonds kopen of verkopen. Er kunnen ook andere bedrijfskosten zijn, zoals administratiekosten, administratiekosten en netwerkkosten aan groothandelaren en andere financiële intermediairs die ook helpen bij de verkoop van het fonds.

Er zijn andere verkoopkosten naast de 12b-1 marketing- en promotiekosten. Deze worden expliciet uitgesplitst en gedetailleerd in het prospectus van het beleggingsfonds of een bijbehorend document met de vermelding van aanvullende informatie.

Belangrijke overwegingen

Beleggers kunnen zich afvragen of het passend is dat een beleggingsfonds zijn bestaande investeerders een vergoeding in rekening brengt voor de markt en het fonds promoot bij andere potentiële investeerders. Van tijd tot tijd is er controverse ontstaan ​​over deze kwestie, vooral na de kredietcrisis en de daaruit voortvloeiende grote recessie die vele aspecten van de werking van de financiële dienstensector in twijfel trok en haar klanten in rekening brengt.

De voorstellen van SEC waren destijds bedoeld om de 12b-1-vergoeding op 25 basispunten te brengen en de vergoeding transparanter te maken voor beleggers die misschien niet eens weten dat er kosten in rekening worden gebracht voor marketing, promotie en aanverwante verkoopactiviteiten.

Het komt neer op

Veel beleggingsfondsen rechtvaardigen kritiek vanwege hun hoge kosten en ongelijke prestaties. Dat gezegd hebbende, veel waardevolle fondsen met geweldige prestaties brengen zeer redelijke kosten in rekening. In feite brengt 30% van de beleggingsfondsen geen 12b-1 kosten in rekening, omdat hun managers ze onnodig vinden of liever de financiële belangen van hun bestaande investeerders beschermen.

Om de beste fondsen te vinden en de risico's af te wegen tegen de voordelen van fondsen die 12b-1 kosten in rekening brengen, moeten beleggers het prospectus en de SAI van het beleggingsfonds lezen en vervolgens een gefundeerde beslissing nemen over de vraag of het fonds waarschijnlijk een voldoende rendement voor de die het in rekening zal brengen.