4 dingen die verhuurders niet mogen doen
"Het herstel van de huurwoningenmarkt is in volle gang."
Dus verklaart een rapport uitgegeven door The Joint Centre for Housing Studies van Harvard University. Inderdaad: ongeveer een op de drie Amerikaanse huishoudens wordt vanaf 2013 bewoond door huurders, het laatste jaar waarvoor cijfers beschikbaar zijn.
Voor consumenten zijn verhuur een handig of economisch alternatief voor huisbezit. Voor eigenaren van onroerend goed, verhuur is een geweldige manier om passief inkomen te genereren. Maar omdat je te maken hebt met zoiets vitaals en intiem als iemands huis (zelfs als het een tijdelijk huis is), is het belangrijk dat partijen aan beide kanten van de huurovereenkomst hun wettelijke rechten begrijpen.
Wetten van verhuurder-huurders vallen meestal onder de jurisdictie van individuele staten. Veel staatswetten lijken echter erg op elkaar, dusdanig dat huurders en verhuurders in de VS het volgende zouden verwachten.
Wat is verboden voor verhuurders
1. Verhuurders kunnen niet zonder voorafgaande kennisgeving binnentreden in een huurderwoning.
Hoewel het technisch gezien van hen is, kunnen verhuurders niet zomaar de woning van een huurder betreden. Volgens veel statuten van de staat, moeten ze ten minste 24 tot 48 uur van tevoren informeren als ze hun bezette eigendom willen bezoeken. Dit omvat de typische redenen die een verhuurder zou bezoeken, zoals reparaties uitvoeren of het onroerend goed laten zien aan toekomstige huurders.
Hierop zijn twee uitzonderingen: als er een noodgeval is (zoals een brand- of gaslek), of als de verhuurder reden heeft om aan te nemen dat de huurder het pand heeft verlaten.
Niet alle staten hebben specifieke wetten voor het betreden van de verhuurder in de boeken, maar huurders kunnen de bezoeken van de verhuurder mogelijk nog steeds beperken door zijn huurcontract op te vragen met een 'verbond van rustig genieten'. Zie Verklaring van eigendomsbewijzen .
2. Verhuurders kunnen huurders niet vergrendelen of bevriezen.
Een verhuurder wordt meestal geconfronteerd met een zware juridische strijd als hij of zij besluit de huurovereenkomst te beëindigen of de bezetting van de huurder te beëindigen voordat de huurovereenkomst afloopt.
Ja, een verhuurder kan om vele redenen een huurder uitzetten, maar hij of zij moet de juiste juridische kanalen doorlopen en de huurder een opzeggingstermijn van 30 dagen geven. Verhuurders die een huurder zonder waarschuwing abrupt uit het pand sluiten, kunnen worden geslagen met schending en / of inbraak, en kunnen onder de definitie van een vergeldingsactie vallen.
Evenzo kan het uitschakelen van nutsvoorzieningen worden gezien als het opzettelijk in gevaar brengen van de huurder, vooral als het lokale klimaat gevoelig is voor extreme hitte of kou.
3. Verhuurders kunnen (meestal) niet meer in rekening brengen dan het contract toelaat.
Zodra een langjarige huurovereenkomst (een wettelijk bindend contract) is ondertekend, zijn er zeer weinig omstandigheden waaronder de verhuurder de huur kan verhogen. De enige manier waarop de voorwaarden kunnen worden gewijzigd, is als de verhoging voldoet aan vooraf gedefinieerde criteria in de huurovereenkomst zelf.
Die criteria kunnen een nieuwe huurder zijn die bij het huishouden komt; de aankoop van een huisdier; of als de verhuurder een deel van het onroerend goed aanzienlijk verbouwt.
Verhuurders kunnen de huur ook verhogen als het onroerend goed is gelegen in een stad met huurbeheersing of huurgestabiliseerde verordeningen die dergelijke wijzigingen toestaan. Deze verordeningen bepalen de omstandigheden waaronder de huur van in aanmerking komende eigenschappen (meestal oudere) kan worden gewijzigd, en met hoeveel. Verhogingen kunnen bijvoorbeeld gekoppeld zijn aan de inflatie.
4. Verhuurders kunnen niet discrimineren.
Deze regel komt van de FBI. De Fair Housing Act, aantoonbaar een van de belangrijkste stukken wetgeving die afkomstig is van de Civil Rights-beweging van de jaren 1960, verbiedt iedereen (inclusief verhuurders) om te weigeren te verhuren aan een aanvrager op basis van ras, kleur, nationale afkomst, geslacht, familiale status of handicap. Het Amerikaanse ministerie van Volkshuisvesting en Stedelijke Ontwikkeling fungeert als de belangrijkste handhaver. Zie wat het ministerie van huisvesting en stedelijke ontwikkeling doet .
Als huisbaas kunt u bijvoorbeeld niet adverteren voor 'alleen Aziaten' of 'geen kinderen toegestaan' (ja, zelfs gezinnen met kinderen worden beschermd door de FHA). Op dezelfde manier kunt u geen andere voorwaarden of overeenkomsten bieden voor leden van verschillende beschermde klassen dan u voor andere huurders.
Het komt neer op
Hoewel verhuurders een huurwoning bezitten, hebben huurders een unieke bescherming tegen discriminatie, pesterijen, willekeurige huurverhogingen en onrechtmatige ontruiming.
Verhuurder-huurder wetten zijn verschillend voor elke staat, maar zolang verhuurders het huis onderhouden en huurders in vrede achterlaten, en huurders het onroerend goed respecteren en hun huur op tijd betalen, is de kans groot dat geen van beide lokale statuten zal moeten raadplegen - of klagen om Lokale autoriteiten. Voor meer informatie, zie de complete gids voor verhuurder.