Bank Panic van 1907
De Bank Panic van 1907 vond plaats in het begin van de twintigste eeuw. Het was het gevolg van krimpende marktliquiditeit en afnemend vertrouwen van deposanten. Daarnaast waren er plannen om trustmaatschappijen te reguleren. Destijds werden trustbedrijven geconfronteerd met meer publieke controle voor het naleven van minder regelgeving dan nationale of staatsbanken.
Deze scepsis leidde tot een run op de trustmaatschappijen die zelfs verslechterden, zelfs toen de banken stabiliseerden. Zonder een centrale bank kwamen vooraanstaande financiers als JP Morgan tussenbeide en zorgden voor vitale liquiditeit. Zelfs toen was de Knickerbocker Trust Company - het op twee na grootste vertrouwen in New York City - niet bestand tegen de run en faalde eind oktober. Dit ondermijnde het vertrouwen van het publiek in de financiële sector en versnelde de lopende bankruns.
Inzicht in de bankpaniek van 1907
De Bank Panic van 1907 vond plaats tijdens een periode van zes weken, beginnend in oktober 1907. De trigger was het faillissement van twee kleine beursvennootschappen. Een mislukte poging van F. Augustus Heinze en Charles Morse om aandelen van een kopermijnbouwbedrijf op te kopen resulteerde in een run op banken die met hen verbonden waren. Het New York Clearing House verklaarde deze banken enkele dagen later solvabel.
Tegen die tijd was de besmetting echter verspreid naar trustmaatschappijen. De meest prominente trustmaatschappij die viel was Knickerbocker Trust, die een lening werd geweigerd door bankmagnaat JP Morgan. Hij verstrekte echter wel een lening aan de Trust Company of America - een andere financiële instelling die het doelwit was van spaarders. Aanvankelijk was de paniek gecentreerd in New York City, maar het verspreidde zich uiteindelijk naar andere economische centra in heel Amerika.
Het werd uiteindelijk onderdrukt toen de federale overheid meer dan $ 30 miljoen aan hulp verleende, en toonaangevende financiers zoals JP Morgan en John D. Rockefeller doorgingen met het orkestreren van deals om vertrouwen en liquiditeit terug te brengen naar de financiële markten. Vooral de eerste speelde een centrale rol in de aanpak van de crisis. JP Morgan werkte vanuit zijn landhuis in 34th Street en zette zijn enorme informatienetwerk in om de redding van grote financiële instellingen te mobiliseren en te organiseren.
De impact van de paniek leidde tot de uiteindelijke ontwikkeling van het Federal Reserve System. Vandaag werkt de centrale bank onder een dubbel mandaat om de werkgelegenheid te maximaliseren en de inflatie te stabiliseren met monetaire beleidsinstrumenten zoals open-markttransacties.
Het belangrijkste verschil tussen Europese en Amerikaanse banksystemen was destijds de afwezigheid van een centrale bank in de VS. Europese landen waren in staat om in periodes van financiële nood liquiditeit op de markt te brengen. Veel mensen vonden dat een centraal banksysteem de Bank Panic van 1907 had kunnen voorkomen door een extra bron van liquide middelen te bieden voor financiële instellingen om aan te boren.
Dit leidde er uiteindelijk toe dat vooraanstaande financiers een vroeg kader voor het monetaire beleid en hervormingen in het bankwezen opstellen. Dat rapport werd uitgesteld tot 1913 toen de toenmalige president Woodrow Wilson de wetgeving in de wet ondertekende. Het creëerde het Federal Reserve System met Charles Hamlin als de eerste voorzitter en Benjamin Strong - een belangrijk lid van Morgan's bedrijf - als de president van de Federal Reserve Bank van New York.
Parallels aan de financiële recessie van 2008
De parallellen tussen The Bank Panic van 1907 en 2008 Recessie zijn opvallend. De recente financiële crisis was gericht op investeringsbanken zonder directe toegang tot het Federal Reserve System, terwijl zijn voorganger zich verspreidde bij trustmaatschappijen die buiten het Clearing House in New York bestonden. In wezen zijn beide evenementen begonnen buiten de traditionele retailbankdiensten, maar dit leidde nog steeds tot wantrouwen voor de banksector bij het bredere publiek.
Beide werden ook voorafgegaan door een tijd van overmaat in de Amerikaanse economie. De paniek van 1907 werd voorafgegaan door het vergulde tijdperk waarin monopolies zoals standaardolie de economie domineerden. Hun groei leidde tot de concentratie van rijkdom onder geselecteerde individuen. Teddy Roosevelt verwees naar de "roofzuchtige man van rijkdom" in een van zijn toespraken. Evenzo werd de periode vóór de recessie van 2008 gekenmerkt door een los monetair beleid en een groei van het aantal in Wall Street. De overtollige verhalen bij bank- en financiële instellingen waren rijk toen ze hun inkomsten binnenhaalden nadat ze dubieuze leningen aan Amerikanen hadden verstrekt.
De nasleep van de bankrun in 1907 leidde tot de oprichting van de Federal Reserve, terwijl de recessie aanleiding gaf tot nieuwe hervormingen zoals Dodd-Frank. Deze mechanismen waren bedoeld om het bredere publiek te beschermen tegen een financiële crisis en de grote banken te verhinderen onredelijke risico's te nemen.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.