Blockchain kan u — en niet Equifax — de eigenaar van uw gegevens maken

Blockchain-technologie is de afgelopen maanden door de modder gesleept door oplichters, charlatans en cabaretiers. Een grap cryptocurrency trok stapels echt geld aan, een kleptocratisch regime kondigde een ICO aan, en een ijstheebedrijf dat draaide om bitcoinwinning. (Ongeveer een minuut.) Na al deze hype hebben de dalende cryptocurrency-prijzen de zaken nauwelijks geholpen. Het is tijd voor een herinnering dat, hoewel geen wondermiddel, blockchain-technologie extreem goed is in het doen van één, heel nuttig ding: tussenpersonen verwijderen.

Neem bitcoin, het originele token op de originele blockchain, dat mensen een ongekende derde optie gaf om geld over te maken. Voorafgaand aan de uitvinding van bitcoin was een van twee dingen mogelijk: persoonlijk geld overhandigen of een tussenpersoon zoals een bank vertrouwen om het namens u te doen. Met bitcoin kunt u op afstand geld overboeken zonder tussenpersoon. Dit is een primeur in de menselijke geschiedenis.

De economie herbergt naast banken veel tussenpersonen, maar projecten die zijn gebaseerd op de kerninnovatie van bitcoin, de blockchain, kunnen deze ook uitdagen. Neem gegevensmakelaars. Deze zijn meestal obscuur, met betekenisloze, x-zware namen zoals Acxiom, DataLogix, Experian, Ameridex en de nu beroemde Equifax. Deze bedrijven halen consumentengegevens - financiële overdrachten, activiteit op sociale media, browsegeschiedenis, aankopen via e-commerce, locatiegegevens - uit openbare bronnen of kopen deze via digitale services. (Hier komen bijvoorbeeld gegevens van PayPal-klanten terecht.)

De makelaars analyseren deze gegevens om alles te bepalen, van hobby's tot kredietwaardigheid tot verslavingen tot seksuele geaardheid. Ze verkopen het door aan adverteerders, kaartuitgevers, potentiële werkgevers en aan iedereen die mogelijk geïnteresseerd is. Op deze manier genereert elke individuele consument een mooie huurstroom voor een branche die hem niets teruggeeft. Equifax Inc. (EFX) verdiende $ 488, 8 miljoen winst in 2016, $ 3, 36 voor elk van de 145, 5 miljoen slachtoffers van de datalek die in september werd aangekondigd.

Datawallet, rekening houdend met het aantal spelers in de industrie en de snelle groei van het aantal gegevens dat gebruikers produceren, schat dat er in 2022 voor ongeveer $ 7.600 aan persoonlijke informatie zal worden gekocht en verkocht per persoon, een hoeveelheid die de oprichter en CEO van het bedrijf, Serafin Lion Engel, vergelijkt met een universeel basisinkomen.

Het kan dat doel echter alleen dienen als het geld niet naar tussenpersonen gaat, maar naar de mensen die daadwerkelijk de waarde genereren. Dat is nauwelijks het geval vandaag. Gebruikersgegevens, vaak de "nieuwe olie" genoemd, lijken meer op de nieuwe guano. Deze stikstofrijke uitwerpselen van zeevogels waren het grootste deel van de 19e eeuw de meest gewilde meststof ter wereld. Net als data werd guano verkregen door extractie, in plaats van door transacties. En zoals bij gegevens, werden de zeevogels die het spul produceerden nooit gecompenseerd.

Gebruikers van digitale diensten worden een beetje behandeld als onbewuste meeuwen die toevallig een immens productieve bron uitscheiden, in plaats van eigenaren van een activum dat ze creëren. Blockchain-technologie en gerelateerde cryptografische technieken kunnen dat veranderen, waardoor we controle hebben over onze persoonlijke gegevens en ons in staat stellen deze te verkopen aan wie we maar willen.

"Je hebt het monopolie"

Datawallet is een van de bedrijven die deze verandering probeert te bewerkstelligen. De app heeft vooral media-aandacht gekregen als een manier om $ 5 of $ 10 per maand te verdienen door Facebook likes, Amazon-aankopen, Uber-ritten en Airbnb-reizen te verkopen. Engel verwacht dat early adopters universiteitsstudenten zijn "die er geld voor hebben".

Maar het idee achter Datawallet heeft een meer fundamentele aantrekkingskracht, het vermogen om te beheersen wat Engel een 'zelf-soevereine portemonnee' noemt, waardoor de gebruiker de enige eigenaar van hun gegevens is en de enige die toegang kan verlenen. Engel zegt: "je hebt het monopolie over die gegevens over jou."

Datawallet is slechts een van de vele blockchain-gebaseerde apps die erop gericht zijn om data-tussenpersonen af ​​te schaffen waar ze ook te vinden zijn.

Medicalchain pakt medische dossiers aan, waardoor patiënten volledige controle hebben over enkele van hun meest gevoelige informatie en daarbij de vervallen infrastructuur van het gezondheidszorgsysteem (denk aan faxmachines) omzeilen. Loomia gaat voor slim textiel, een industrie waarin andere spelers hartslag, geografische bewegingen en zelfs meer intieme statistieken willen verzamelen en verzamelen (denk aan slimme matrassen).

De meeste van deze projecten bevinden zich in een zeer vroeg stadium, maar als ze worden uitgevoerd, kan er iets ongekend en tamelijk vreemd naar voren komen: lege platforms, plaatsen die de handel in gegevens vergemakkelijken, maar waar geen enkele partij het faciliteert. Henri Pihkala, oprichter en CEO van Streamr, een blockchain-gebaseerd platform voor live datastromen, legt de paradox vast: "we maken een centrale plaats die gedecentraliseerd is."

De technologie: sleutels, hashes, slimme contracten

Hoe werkt dat ">

Keys

Stel dat u enkele van uw persoonlijke gegevens wilt verkopen - bijvoorbeeld uw Facebook-activiteit of Amazon-aankopen - met Datawallet. U en de koper hebben elk een openbare sleutel en een persoonlijke sleutel. Publieke sleutels worden gebruikt om een ​​bericht te coderen, zodat het voor iedereen wartaal lijkt, behalve voor de houder van de bijpassende persoonlijke sleutel, die het kan gebruiken om het bericht te decoderen (decoderen).

Om uw privégegevens veilig uit te wisselen, codeert u deze met de openbare sleutel van de koper en stuurt u de gecodeerde gegevens naar hen. Ze nemen de gegevens en ontcijferen deze met hun persoonlijke sleutel. Als iemand in het midden de gegevens onderschept, is alles wat ze verkrijgen een onleesbare puinhoop.

hashes

In het ontwerp van Datawallet gebeurt de gegevensuitwisseling zelf buiten de keten, omdat de inhoud zowel te groot als te gevoelig is om naar het centrale grootboek uit te zenden (voor Datawallet en de meeste andere projecten is dit grootboek de ethereum-blockchain). Wat er op de blockchain gebeurt, zijn hashes van de gegevens. Je hasht de gegevens die je verkoopt en boekt het resultaat in de keten, en de koper hasht de gegevens die hij ontvangt en plaatst de resultaten in de keten. Als de hashes overeenkomen, wordt een betaling in escrow vrijgegeven. (Zie ook Bitcoin versus Ethereum: gedreven door verschillende doeleinden. )

Wat zijn hashes en wat bereiken ze ">

Ze doen dit door gegevens te destilleren tot een beheersbaar stuk. Ongeacht hoe kort of lang de tekst is die u door SHA256 doorloopt, de hash-functie die wordt gebruikt door bitcoin, u krijgt 64 tekens terug. Hier is de hash van de eerste scène van Hamlet, bijvoorbeeld:

91BBAB0B8C574E4071B6AB0458CB891BD01392D58CB7A6D43918DA95E30DC04D

Als je nu de tekst van Hamlet hebt, kun je meteen controleren of er niet is geknoeid met wat je hebt ontvangen - het is niet nodig om elke jot en tittel te doorboren. Hash gewoon uw tekst en vergelijk deze met de hash van de ogenschijnlijk identieke tekst van de afzender. (Dit werkt net zo goed voor webbrowsergegevens of Amazon-aankoopgeschiedenis.)

Het proces is direct omdat hashfuncties zo kieskeurig zijn. Verwijder het uitroepteken in de eerste regel van de scène en die ene wijziging levert een onherkenbaar andere hash op:

80DA6F89DDB7BD67BE5D30AE5EA6D74949C55719354D38D97C64DE5FE914029C

Deze gevoeligheid voor geknoei maakt hashing centraal in bitcoin, ethereum en hun leeftijdsgenoten. Duizenden identieke exemplaren van een blockchain kunnen efficiënt worden onderhouden omdat ze worden vergeleken met hashes in plaats van met zorgvuldige scans van elk blok. (Zie ook, Hoe Bitcoin werkt. )

Hashes zijn ook nuttig omdat gegevens niet kunnen worden ongedaan gemaakt. Niemand die bekende technologie gebruikt, kan 91BBAB0 ... nemen en Shakespeare er weer uit wringen. Dat maakt het relatief veilig om een ​​hash van gevoelige informatie naar de blockchain uit te zenden, zoals Datawallet.

Blockchain en slimme contracten

Hoewel de gegevensuitwisseling zelf niet in de keten plaatsvindt, is het grootboek cruciaal voor gedecentraliseerde gegevensoverdracht. Blockchains zijn onveranderlijke openbare archieven die alle twijfel wegnemen over wat er is verhandeld, voor welke prijs en wanneer. De hashes-uitzendingen naar de blockchain komen overeen of ze komen niet overeen, dus kopers kunnen niet beweren dat ze geen gegevens hebben ontvangen die ze in feite wel hebben ontvangen. Evenmin hoeft iemand zich af te vragen of een hacker of spion met de gegevens onderweg heeft geknoeid.

Zonder dat iemand de uitwisseling bemiddelt, verliezen makelaars hun bestaansrecht. Ze worden vervangen door een groot aantal (idealiter) verspreide, concurrerende en onderling wantrouwende "mijnwerkers" die uitwisselingen naar het grootboek posten. (Zie ook, Hoe werkt Bitcoin-mijnbouw? )

Mijnwerkers maken ook de noodzaak van een bank overbodig: de belangrijkste toepassing van blockchain-technologie is altijd een gedistribueerd platform voor geldoverdracht geweest. Ten slotte biedt ethereum de mogelijkheid om complexe contracten af ​​te dwingen via dit zelfde gedistribueerde netwerk van mijnwerkers. Mogelijk hebt u onderbroken bij de verwijzing naar een 'betaling in escrow' hierboven. Wie houdt het geld vast terwijl het zich over de koper en verkoper uitstrekt ">

Niemand, zo blijkt. Ethereum nam bitcoins gedecentraliseerd geld en maakte het programmeerbaar via slimme contracten: zelfuitvoerende stukjes code die op de blockchain leven. Als alle hashes overeenkomen en aan alle andere vooraf overeengekomen voorwaarden wordt voldaan, wordt het geld automatisch van de rekening van de koper naar de verkoper verplaatst. Geen behoefte aan een vertrouwde bewaarder in het midden.

Blockchain heeft genoeg problemen

Hoe veelbelovend deze technologie ook klinkt, niet alle knikken zijn uitgewerkt. Sommigen zullen dat misschien nooit zijn. Begin met schaalbaarheid.

Duur en traag

Blockchains zijn dikke, logge beesten. Gedistribueerde consensus is langzaam en kostbaar in vergelijking met de gecentraliseerde netwerken die momenteel in gebruik zijn, dus hoe kan blockchain-technologie concurreren in een markt voor gebruikersgegevens die - ondanks al zijn schaduw - op zijn minst op schaal werkt?

Datawallet omzeilt het probleem door gegevens off-chain over te dragen. On-chain transfers van data troves die video's en andere grote bestanden kunnen bevatten "zou de ethereum blockchain onmiddellijk doen crashen", zegt Engel. En in ieder geval zou niemand dat soort gegevens naar een grootboek willen uitzenden.

Medicalchain laat gezondheidsdocumenten achter op de servers die voldoen aan de wettelijke voorschriften in het thuisland van de patiënt. Het biedt eenvoudigweg een platform voor patiënten om artsen toegang tot hun administratie te verlenen. (Zie ook, Blockchain-technologie kan de gezondheidszorg revolutionair veranderen. )

Sommige projecten proberen op te schalen door de manier waarop gedistribueerde netwerken zijn gestructureerd aan te passen. Streamr combineert een "reputatiemechanisme" genaamd karma met zijn blockchain-gebaseerde token, DATAcoin, om het werk te verdelen. "We moeten asymmetrische verantwoordelijkheden toewijzen aan verschillende knooppunten, " zegt Pihkala, "anders eindigen we met een situatie die typerend is voor de huidige blockchains, wat betekent dat alle gegevens naar alle knooppunten gaan, wat leidt tot geen schaalbaarheid." De knooppunten zetten een DATAcoin-inzet neer, die ze verliezen als ze de regels overtreden. Karma wijst ondertussen een grotere verantwoordelijkheid toe aan de meest betrouwbare knooppunten, waardoor de efficiëntie wordt verhoogd zonder te veel op te offeren aan decentralisatie.

Kochava neemt soortgelijke ideeën en past ze toe op een blockchain die het in eigen huis bouwt om de opaciteit en fraude in digitale reclame te verminderen. XCHNG, zoals het platform wordt genoemd, maakt gebruik van een reputatiemechanisme en een brute vorm van snoeien - waarbij de meeste knooppunten slechts een dag aan grootboekgeschiedenis vasthouden - om de enorme hoeveelheid transacties te verwerken die digitale advertentieweergave vereist. Oprichter en CEO van Kochava, Charles Manning, is van mening dat het platform miljoenen transacties per seconde kan opleveren. Ethereum kan ongeveer 15 of zo beheren, bitcoin veel minder. (Zie ook, Wat is het Bitcoin-schaalbaarheidsdebat? )

Waar bewaar je het?

Elke blockchain-applicatie heeft problemen met opslag. Monetaire transacties en slimme contracten kunnen volledig gedecentraliseerd zijn, maar de gegevens zelf bevinden zich ofwel in gecentraliseerde servers, à la Medicalchain (dit is grotendeels om wettelijke redenen, om eerlijk te zijn), of op eigen apparaten met beperkte opslag, à la Datawallet.

Een aantal projecten probeert gedecentraliseerde opslag mogelijk te maken, waaronder IPFS, BigchainDB en Storj. Engel, Pihkala en Janett Liriano, de CEO van Loomia, noemen elk plannen om hun platforms te integreren met een van deze bedrijven.

Je geeft nog steeds je gegevens op

Op een gegeven moment raakt de zoektocht om eigenaar te worden van uw persoonlijke gegevens een muur. Je kunt het coderen. U kunt het rechtstreeks overbrengen, tussenpersonen mijden en het onderweg versleuteld houden. U kunt ervoor zorgen dat de koper het overeengekomen bedrag bij ontvangst betaalt.

Maar geen enkele technologische achterste kan het feit overwinnen dat zodra de koper uw gegevens heeft, zoals Guy Zyskind (mede-oprichter en CEO van Enigma) het stelt: "U bent klaar. Ze kunnen uw gegevens meenemen, ze kunnen het kopiëren, ze kunnen ga uit de keten en dan is dat het. " Schurken werknemers, incompetente verdediging tegen hacking, doorverkoop - de onaangename mogelijkheden zijn er in overvloed.

Maar toch ongelooflijk, zegt Zyskind dat je je gegevens beschikbaar kunt stellen voor gebruik zonder ze daadwerkelijk te onthullen. Via een techniek die veilige meerpartijenberekening wordt genoemd, bouwt zijn bedrijf een platform waarmee gegevens niet alleen in een gecodeerde, gedistribueerde vorm kunnen worden opgeslagen, maar ook kunnen worden berekend terwijl ze zich nog in die gecodeerde, gedistribueerde vorm bevinden.

Met een IPFS, een Storj of een BigchainDB is het mogelijk om uw gegevens veilig te houden en te decentraliseren op meerdere apparaten. Maar als u iets met die gegevens wilt doen - het via een algoritme uitvoeren of bewerken - moet u het decoderen en opnieuw centraliseren. Als een ratingbureau bijvoorbeeld uw kredietwaardigheid wil berekenen, hebben ze volledige toegang en zichtbaarheid nodig.

Met Enigma kunnen deze berekeningen worden uitgevoerd zonder dat Equifaxes ooit uw gedecodeerde financiële gegevens kunnen zien. Ze zouden zelfs geen toegang hebben tot de volledige set van gecodeerde gegevens: deze zouden over meerdere knooppunten in het netwerk worden verdeeld.

Voortbouwend op dit vermogen werkt Enigma aan 'geheime contracten', slimme contracten die hun voorwaarden en deelnemers verdoezelen. Enigma is van plan om met ethereum te beginnen, maar uiteindelijk, zegt Zyskind, "willen we in principe elke blockchain kunnen uitbreiden met de privacy die onze technologie biedt." (Zie ook Slimme contracten begrijpen .)

De makelaars verslaan

Zoveel belofte als deze projecten hebben, niemand heeft de mogelijkheid om te voorkomen dat een gegevensmakelaar uw persoonlijke gegevens opheft. Ze kunnen alleen proberen de gevestigde exploitanten te overtreffen en een beter product bieden in de ogen van de uiteindelijke kopers van de gegevens. Dus hebben ze een kans ">

Engel is ervan overtuigd dat gebruikers met volledige controle over hun gegevens datamakelaars gemakkelijk uit de markt zullen schuwen omdat, voor alle "griezeligheid" die deze bedrijven gebruiken bij het verzamelen van gegevens, ze er gewoon niet zo goed in zijn. "De datapunten die feitelijk zijn ingesteld op publiek beschikbaar, die vervolgens door een makelaar kunnen worden geschraapt, dat slechts ongeveer 10% van de gegevens is die een gebruiker aanmaakt", zegt hij. "De rijke informatie, zoals likes, posts, check-ins, wat het ook is, dat is verboden terrein."

Het is ook niet eenvoudig om gegevens uit verschillende bronnen nauwkeurig toe te wijzen aan specifieke personen. Het matchen van cookies op basis van apparaat-ID's heeft een slagingspercentage van 2, 9%, zegt Engel, dus "zelfs als u gegevens over uw klanten in de vorm van cookies heeft, verspilt u nog 97, 1% van uw advertentiebudget aan mensen die niet echt geïnteresseerd in uw product. " De industrie heeft alleen "zeer probabilistische en zeer experimentele" technieken om echte informatie over de belangen van een consument te ontlenen aan gegevens die een kleine kans hebben om daadwerkelijk van hen te zijn.

Wanneer een consument eenvoudigweg zijn gegevens kan verkopen, is er geen twijfel over welke bytes van wie zijn, en de resulterende foto kan ongelooflijk rijk zijn: geen websitebezoek voorlopig gekoppeld aan een Facebook-achtige, maar een echt, "volledig deterministisch" web van aankopen, browse-patronen en activiteit op sociale media.

Als u een adverteerder bent, welke kiest u dan ">

Hoe zit het met de platforms?

Toch negeren we de vijf olifanten in de kamer. Facebook Inc. (FB), Amazon.com Inc. (AMZN), Alphabet Inc. (GOOG, GOOGL), Apple Inc. (AAPL) en Netflix Inc. (NFLX) zijn net zo geïnteresseerd in uw gebruikersgegevens als de makelaars . Ze besturen ook de platforms waar u het produceert. Al dit gepraat over het bezitten van je Facebook-likes, Amazon-aankopen en Google-zoekopdrachten glijdt over het feit dat de bedrijven zelf die gegevens kennelijk al bezitten. (Zie ook, Waarom de FANG-aandelen op lange termijn zullen domineren. )

Pihkala benadrukt het potentieel van een universele, gedecentraliseerde datamarkt - een "eBay voor datastromen" - om dit model kapot te maken. Met andere woorden, om de platforms in hun eigen spel te verslaan. "Momenteel bevinden de gegevens in de wereld zich meestal in silo's of in het bezit van gigantische bedrijven", zegt hij. "Het wordt onderbenut."

Misschien, maar de dreiging blockchain en andere cryptografische technieken voor datamakelaars zijn veel duidelijker en directer dan de dreiging die ze voor de platforms vormen.

Aan de andere kant onthult Liriano een verrassend feit over de slimme textielindustrie. Loomia bouwt een app waarmee consumenten gegevens van sensoren in het slimme textielproduct van het bedrijf, Tile, kunnen overdragen aan kledingbedrijven. Ze verwachtte hevige weerstand te ondervinden toen ze kledingfabrikanten zoals LLBean uitlegde dat ze 'niet alle gegevens zouden bezitten'. Maar zoals later bleek, "begrepen ze het volledig."

Het bezit van al die gebruikersgegevens zou duur zijn, redeneerden de bedrijven. Het zou een veiligheidsrisico vormen en het zou de consumenten irriteren. Interessanter is echter dat ze tegen Liriano zeiden: "Ik wil de informatie van mijn concurrent toch. Hoe nuttig is het voor mij, als je het gewoon voor me kunt uitbouwen, als ik niet weet wat deze concurrent doet? Het voordeel van dit ding is dat uiteindelijk iedereen er op zal zijn, toch? "

(Liriano maakt ook de zeldzame observatie dat gebruikers hun gegevens misschien niet willen verkopen. Loomia's platform zou ervoor zorgen dat door Tile gegenereerde gegevens buiten bereik blijven. Reken niet op de verspreiding van dat idee.)

De Facebooks en Googles van de wereld delen duidelijk niet de terughoudendheid van kledingbedrijven om gebruikersgegevens te bezitten. Maar de platforms kunnen mogelijk worden verleid door het potentieel om inzichten te krijgen in elkaars gegevens. Geen van hen heeft echt directe concurrenten, maar Amazon zou de gegevens van Google zeker nuttig kunnen vinden, Google Facebook's, Facebook Netflix's, enzovoort. Misschien kunnen in een wereld van datamarkten en gedesintermedieerde gegevensuitwisseling de platforms ervan worden overtuigd dat het in ieders belang is om gebruikers hun eigen gegevens te laten beheren. Misschien zal de staat helpen met het overtuigen.

Moeilijk te zeggen. Op de korte termijn zien de tussenpersonen en gegevensmakelaars er in ieder geval kwetsbaar uit. Toen voormalig CEO van Equifax Richard Smith in oktober voor het Huis van Afgevaardigden getuigde, werd hem door vertegenwoordiger Doris Matsui (D-Calif.) Gevraagd: "Heb ik mijn gegevens?" Smith had geen bevredigend antwoord. Dankzij blockchain en andere cryptografische technologieën kan het antwoord in de nabije toekomst duidelijk zijn: constant, griezelig gegevens schrapen en af ​​en toe een catastrofale inbreuk kan dan een verre herinnering zijn.

Investeren in cryptocurrencies en andere initiële muntaanbiedingen ("ICO's") is zeer riskant en speculatief, en dit artikel is geen aanbeveling van Investopedia of de schrijver om te investeren in cryptocurrencies of andere ICO's. Aangezien de situatie van elke persoon uniek is, moet een gekwalificeerde professional altijd worden geraadpleegd voordat hij financiële beslissingen neemt. Investopedia geeft geen verklaringen of garanties met betrekking tot de nauwkeurigheid of tijdigheid van de hierin opgenomen informatie. Vanaf de datum waarop dit artikel is geschreven, heeft de auteur geen positie in cryptocurrencies. Hij bezit aandelen in Netflix Inc. en Apple Inc.