Bond Yield Curve heeft voorspellende krachten

Als u in aandelen belegt, moet u de obligatiemarkt in de gaten houden. Als u in onroerend goed belegt, moet u de obligatiemarkt in de gaten houden. Als u in obligaties (of obligatie-ETF's) belegt, moet u zeker de obligatiemarkt in de gaten houden.

De obligatiemarkt is een goede voorspeller van toekomstige economische activiteit en toekomstige inflatie, die beide rechtstreeks van invloed zijn op de prijs van alles, van aandelen en onroerend goed tot huishoudelijke artikelen. In dit artikel bespreken we de korte of lange rente, de rentecurve en hoe u de rendementsstudie in uw voordeel kunt gebruiken bij het nemen van een breed scala aan investeringsbeslissingen.

Rentetarieven en obligatierendementen

Rentevoeten en obligatierendementen zijn sterk gecorreleerd, en soms worden de termen door elkaar gebruikt. Een rentevoet kan worden gezien als de snelheid waarmee geld kan worden geleend in de vorm van een lening en, terwijl de meeste obligaties een rentevoet hebben die hun couponbetalingen bepaalt, worden de werkelijke kosten van het lenen of beleggen in obligaties bepaald door hun huidige opbrengsten.

Het rendement van een obligatie is eenvoudig de disconteringsvoet die kan worden gebruikt om de contante waarde van alle kasstromen van een obligatie gelijk te maken aan de prijs. De prijs van een obligatie is de som van de contante waarde van elke cashflow die ooit van de belegging zal worden ontvangen.

Het rendement van een obligatie wordt meestal gemeten als rendement tot vervaldag (YTM). YTM is het totale geannualiseerde rendement dat de belegger op jaarbasis ontvangt, ervan uitgaande dat hij of zij de obligatie houdt totdat deze vervalt en couponbetalingen opnieuw belegt. YTM biedt dus een standaardmaatstaf op jaarbasis voor een bepaalde obligatie.

Korte termijn versus lange termijn

Obligaties komen met verschillende looptijden, die kunnen variëren van slechts een maand tot 30 jaar. Dus als we het hebben over rentetarieven (of rendementen), is het belangrijk om te begrijpen dat er kortetermijnrentetarieven zijn, langetermijnrentetarieven en een willekeurig aantal punten daartussenin. Hoewel alle rentetarieven gecorreleerd zijn, bewegen ze niet altijd mee.

De korte rente zou bijvoorbeeld kunnen dalen, terwijl de lange rente zou kunnen stijgen, of vice versa. Inzicht in de huidige relaties tussen de lange en korte rente (en alle punten daartussenin) helpt u bij het nemen van weloverwogen investeringsbeslissingen.

Kortetermijnrentetarieven

De korte rentetarieven wereldwijd worden beheerd door de centrale banken van de landen. In de Verenigde Staten stelt het Open Market Committee (FOMC) van de Federal Reserve Board de rentevoet van de federale fondsen vast, de benchmark voor andere korte rentetarieven. De FOMC verhoogt en verlaagt het fed-ratepercentage als het nodig acht om de leenactiviteit van bedrijven en consumenten te bevorderen of in te perken.

Leningactiviteit heeft een direct effect op de economische activiteit. Als de FOMC constateert dat de economische activiteit vertraagt, kan dit het tarief van de gevoede fondsen verlagen om het lenen te verhogen en de economie te stimuleren. Het FOMC moet zich echter ook bezighouden met inflatie. Als het FOMC de korte rente te lang te laag houdt, riskeert het de inflatie aan te steken door te veel geld te injecteren in een economie die op minder goederen jaagt.

Het dubbele mandaat van de FOMC is het bevorderen van economische groei door middel van lage rentetarieven en tegelijkertijd inflatie; beide doelen in evenwicht brengen is een moeilijke taak.

Lange rente rentetarieven

Terwijl de korte rente wordt beheerd door centrale banken, wordt de lange rente bepaald door de marktwerking. De lange rente is grotendeels een functie van het effect dat de obligatiemarkt denkt dat de huidige korte rente op de toekomstige inflatie zal hebben. Als de obligatiemarkt van mening is dat de FOMC de fed fed rate te laag heeft ingesteld, nemen de verwachtingen van de toekomstige inflatie toe, waardoor de lange rente stijgt om het verlies aan koopkracht te compenseren dat gepaard gaat met de toekomstige kasstroom van een obligatie of de hoofdsom en rentebetalingen op een lening.

Aan de andere kant, als de markt gelooft dat de FOMC de fed fed rate te hoog heeft ingesteld, gebeurt het tegenovergestelde - de lange rente daalt omdat de markt denkt dat de toekomstige inflatie zal dalen.

De opbrengstcurve lezen

De term "rentecurve" verwijst in het algemeen naar de rendementen van USTreasury-wissels, bankbiljetten en obligaties in opeenvolgende volgorde, van de kortste tot de langste looptijd. De rentecurve beschrijft de vormen van de rentestructuren en hun respectieve looptijden in jaren. Het wordt vaak grafisch weergegeven, met de tijd tot verval op de x-as en de opbrengst tot verval op de y-as van de grafiek.

Treasury.gov leverde bijvoorbeeld de volgende rentecurve voor US Treasury-effecten op 11 december 2015:

Opbrengstcurve voor US Treasury Securities

De bovenstaande rentecurve laat zien dat de rendementen lager zijn voor obligaties met een kortere looptijd en gestaag stijgen naarmate obligaties volwassener worden.

Met het besef dat hoe korter de looptijd, hoe nauwer we kunnen verwachten dat de opbrengsten een weerspiegeling zijn van (en meebewegen met) de fed funds rate, we kunnen kijken naar punten verder op de rentecurve voor een marktconsensus van toekomstige economische activiteit en rentetarieven. Hieronder een voorbeeld van de rentecurve van januari 2008.

Amerikaanse schatkist

Figuur 1: Yield Curve januari 2008

Bron: Bloomberg.com

De helling van de rentecurve vertelt ons hoe de obligatiemarkt verwacht dat de korte rente (als een weerspiegeling van de economische activiteit en de toekomstige inflatie) in de toekomst zal evolueren. Deze rentecurve is "omgekeerd aan de korte kant" en suggereert dat de korte rente de komende twee jaar lager zal uitkomen, wat een verwachte vertraging van de Amerikaanse economie weerspiegelt.

Met de bovenstaande rentecurve als voorbeeld, moet niet worden geïnterpreteerd dat de markt gelooft dat over twee jaar de kortetermijnrente 2, 7% zal zijn (het tweejaarlijkse rendement zoals hierboven weergegeven). Er zijn andere marktinstrumenten en contracten die duidelijker een "voorspelde" toekomstige koers van een benchmark laten zien, zoals de fed fed rate. De rentecurve wordt het best gebruikt om algemene rentevoorspellingen te doen, in plaats van exacte voorspellingen.

Soorten opbrengstcurven

Er zijn verschillende formaties van opbrengstcurven: normaal (met een "steile" variatie), omgekeerd en vlak. Alle worden weergegeven in de onderstaande grafiek.

Normale opbrengstcurve

Zoals we kunnen zien door de oranje lijn te volgen, begint een normale rentecurve met lage rendementen voor obligaties met een lagere looptijd en neemt deze vervolgens toe voor obligaties met een hogere looptijd. Een normale opbrengstcurve loopt omhoog; Zodra obligaties echter de hoogste looptijden bereiken, wordt de opbrengst vlakker en blijft deze consistent.

Zoals de term "normaal" suggereert, is dit het meest voorkomende type rentecurve. Obligaties met een langere looptijd hebben meestal een hoger rendement tot de vervaldag dan de kortlopende obligaties. Stel bijvoorbeeld dat een tweejarige obligatie een rendement van 1% oplevert, een vijfjarige obligatie een rendement van 1, 8%, een tienjarige obligatie een rendement van 2, 5%, een 15-jarige obligatie een rendement van 3, 0 % en een 20-jarige obligatie biedt een rendement van 3, 5%. Wanneer deze punten in een grafiek zijn verbonden, vertonen ze een vorm van een normale opbrengstcurve.

Een dergelijke rentecurve impliceert een stabiele economische toestand en heerst voor de langste duur in een normale economische cyclus.

Steile opbrengstcurve

Zoals we kunnen zien door de blauwe lijn te volgen, heeft een steile opbrengstcurve de vorm van een normale opbrengstcurve, behalve met twee grote verschillen. Ten eerste worden de hogere rendementen niet rechts afgevlakt, maar blijven ze stijgen. Ten tweede zijn de opbrengsten meestal hoger in vergelijking met de normale curve voor alle looptijden.

Een dergelijke curve impliceert een groeiende economie die op weg is naar een positieve opleving. Dergelijke omstandigheden gaan gepaard met hogere inflatie, wat vaak resulteert in hogere rentetarieven. Vandaar dat geldverstrekkers vaak hoge opbrengsten eisen, die worden weerspiegeld in de steile rentecurve. De obligaties met een langere looptijd worden doorgaans riskant, dus de verwachte rendementen zijn hoger.

Platte opbrengst curve

Een vlakke rentecurve, ook wel een humped rentecurve genoemd, wordt vertegenwoordigd door bijna vergelijkbare opbrengsten voor alle looptijden. Enkele tussentijdse looptijden kunnen iets hogere opbrengsten hebben, waardoor bulten op de vlakke curve verschijnen. Deze bulten zijn meestal voor de middellange looptijden: zes maanden tot twee jaar.

Zoals het woord "vlak" suggereert, is deze rendementscurve een vorm waarin de korte en lange termijn opbrengsten tot volwassenheid vergelijkbaar zijn met elkaar. Stel bijvoorbeeld dat een tweejarige obligatie een rendement van 6% oplevert, een vijfjarige obligatie een rendement van 6, 1%, een tienjarige obligatie een rendement van 6% en een 20-jarige obligatie een rendement van 6, 05 %. De grafiek zou een vlakke opbrengstcurveformatie vertonen.

Een dergelijke vlakke / humped rentecurve impliceert een onzekere economische situatie. Het omvat omstandigheden zoals die na een periode van hoge economische groei die tot hoge inflatie leidt en vrees voor een vertraging, of tijdens onzekere tijden waarin de centrale bank naar verwachting de rente zal verhogen. Vanwege de hoge onzekerheid worden de beleggers onverschillig voor looptijden van de obligaties en eisen vergelijkbare rendementen voor alle looptijden.

Omgekeerde opbrengstcurve

De vorm van de omgekeerde opbrengstcurve, weergegeven op de gele lijn, is tegengesteld aan die van een normale opbrengstcurve - naar beneden hellend. Een omgekeerde rentecurve is een curve waarbij de korte rente hoger is dan de lange rente; korte looptijden hebben hogere opbrengsten en vice versa.

Stel bijvoorbeeld dat een tweejarige obligatie een rendement van 5% oplevert, een vijfjarige obligatie een rendement van 4, 5%, een tienjarige obligatie een rendement van 4% en een 15-jarige obligatie een rendement van 3, 5%. %. Deze opbrengsten zouden een omgekeerde opbrengstcurve-vorm vertonen.

Een omgekeerde rentecurve is zeldzaam, maar wijst sterk op een ernstige economische vertraging. Historisch gezien was het effect van een omgekeerde rentecurve het waarschuwen voor een hangende economische recessie.

Nauwkeurigheid historische opbrengstcurve

Opbrengstcurven veranderen van vorm naarmate de economische situatie zich ontwikkelt, gebaseerd op ontwikkelingen in macro-economische factoren zoals rentetarieven, inflatie, industriële productie, BBP-cijfers en handelsbalans. Hoewel de rentecurve niet moet worden gebruikt om exacte rentecijfers en rendementen te voorspellen, kunnen beleggers de veranderingen nauwkeurig volgen en profiteren van veranderingen in de economie op korte en middellange termijn. Normale curven bestaan ​​voor lange duur, terwijl een omgekeerde opbrengstcurve zeldzaam is en mogelijk pas tientallen jaren verschijnt. Opbrengstcurven die veranderen in vlakke en steile vormen komen vaker voor en zijn betrouwbaar voorafgegaan aan de verwachte economische cycli.

De rentecurve van oktober 2007 is bijvoorbeeld afgevlakt en werd gevolgd door een wereldwijde recessie. Eind 2008 werd de curve steil, wat duidde op de aankomende groeifase van de economie na de versoepeling van de geldhoeveelheid door de Fed.

De opbrengstcurve gebruiken om te investeren

Het interpreteren van de helling van de rentecurve is een zeer nuttig hulpmiddel bij het nemen van investeringsbeslissingen van bovenaf. voor verschillende activa.

Als u bijvoorbeeld in aandelen belegt en de rentecurve zegt dat u de komende jaren een economische vertraging verwacht, kunt u overwegen uw aandelenallocatie te verplaatsen naar bedrijven die relatief goed presteren in trage economische tijden, zoals consumentengoederen. Aan de andere kant, als de rentecurve zegt dat de rente naar verwachting de komende jaren zal stijgen, is een allocatie naar cyclische bedrijven zoals fabrikanten van luxeartikelen of entertainmentbedrijven zinvol.

Als u in onroerend goed belegt, kunt u ook de helling van de rentecurve gebruiken. Hoewel een vertraging van de economische activiteit bijvoorbeeld negatieve effecten kan hebben op de huidige onroerendgoedprijzen, kan een dramatische steilere rentecurve (die een verwachting van toekomstige inflatie aangeeft) worden geïnterpreteerd als een stijging van de toekomstige prijzen.

Of zeg dat u van vastrentende waarden houdt. Wanneer de rentecurve naar verwachting steil wordt - wat duidt op hoge groeiperioden en hoge inflatie - hebben slimme beleggers de neiging om de langetermijnobligaties kort te sluiten (omdat ze niet willen worden opgesloten in een rendement waarvan de waarde zal uithollen met stijgende prijzen) en koop de kortlopende effecten. Als de rentecurve naar verwachting vlak wordt, roept dit de vrees op voor een hoge inflatie met de economie in een recessie glijden; met inflatiezorgen en recessieangsten die elkaar onderdrukken, hebben beleggers de neiging om shortposities in kortlopende effecten en ETF's in te nemen en long long in langlopende effecten.

Je zou zelfs de helling van de opbrengstcurve kunnen gebruiken om je te helpen beslissen of het tijd is om die nieuwe auto te kopen. Als de economische activiteit vertraagt, zal de verkoop van nieuwe auto's waarschijnlijk vertragen en kunnen fabrikanten hun kortingen of andere verkoopprikkels verhogen.

Het komt neer op

Obligatiemarktstudies moeten niet worden overgelaten aan alleen de vastrentende beleggers. Omdat rentecurves in het verleden goede aanwijzingen hebben gegeven voor economische veranderingen, als gevolg van de consensusmening van de obligatiemarkt over toekomstige economische activiteit, inflatie en rentetarieven, kunnen ze beleggers helpen een breed scala van financiële beslissingen te nemen. Het is heel moeilijk om de markt te verslaan, dus voorzichtige beleggers moeten proberen waardevolle tools zoals de rentecurve waar mogelijk in hun besluitvormingsprocessen te gebruiken. Vergeet niet dat timing alles is.