Bretton Woods-overeenkomst en -systeem
De Bretton Woods-overeenkomst werd in juli 1944 onderhandeld om een nieuw internationaal monetair systeem op te zetten, het Bretton Woods-systeem. De overeenkomst is ontwikkeld door afgevaardigden uit 44 landen op de monetaire en financiële conferentie van de Verenigde Naties in Bretton Woods, New Hampshire.
Onder het Bretton Woods-systeem was goud de basis voor de Amerikaanse dollar en andere valuta waren gekoppeld aan de waarde van de Amerikaanse dollar. Het Bretton Woods-systeem eindigde in het begin van de jaren zeventig toen president Richard M. Nixon aankondigde dat de VS niet langer goud zou ruilen voor Amerikaanse valuta.
De Bretton Woods-overeenkomst en het systeem uitgelegd
Ongeveer 730 afgevaardigden uit 44 landen kwamen in juli 1944 bijeen in Bretton Woods met als belangrijkste doelen het creëren van een efficiënt wisselkoerssysteem, het voorkomen van concurrerende devaluaties van valuta en het bevorderen van internationale economische groei. De Bretton Woods-overeenkomst en het systeem stonden centraal in deze doelstellingen. De Bretton Woods-overeenkomst creëerde ook twee belangrijke organisaties: het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en de Wereldbank. Terwijl het Bretton Woods-systeem in de jaren zeventig werd ontbonden, zijn zowel het IMF als de Wereldbank sterke pijlers gebleven voor de uitwisseling van internationale valuta.
Hoewel de Bretton Woods-conferentie zelf over slechts drie weken plaatsvond, waren de voorbereidingen daarop al enkele jaren aan de gang. De primaire ontwerpers van het Bretton Woods-systeem waren de beroemde Britse econoom John Maynard Keynes en de Amerikaanse Chief International Economist van het Amerikaanse ministerie van Financiën Harry Dexter White. De hoop van Keynes was om een krachtige wereldwijde centrale bank op te richten die de Clearing Union zou worden genoemd en een nieuwe internationale reservevaluta zou uitgeven die de bancor wordt genoemd. Het plan van White voorzag in een bescheidener leningsfonds en een grotere rol voor de Amerikaanse dollar, in plaats van het creëren van een nieuwe valuta. Uiteindelijk nam het aangenomen plan ideeën van beide over en leunde het meer naar het plan van White.
Pas in 1958 werd het Bretton Woods-systeem volledig functioneel. Eenmaal geïmplementeerd drongen de bepalingen erop aan dat de Amerikaanse dollar gekoppeld zou worden aan de waarde van goud. Bovendien werden alle andere valuta's in het systeem vervolgens gekoppeld aan de waarde van de Amerikaanse dollar. De op dat moment toegepaste wisselkoers stelde de goudprijs vast op $ 35 per ounce.
Belangrijkste leerpunten
- De Bretton Woods-overeenkomst en het systeem creëerden een collectief internationaal wisselkoersregime dat duurde van het midden van de jaren 1940 tot de vroege jaren 1970.
- Het Bretton Woods-systeem vereiste een valutapin aan de Amerikaanse dollar die op zijn beurt was gekoppeld aan de prijs van goud.
- Het Bretton Woods-systeem stortte in de jaren 1970 in maar creëerde een blijvende invloed op de internationale valutawissel en handel door de ontwikkeling van het IMF en de Wereldbank.
Voordelen van Bretton Woods Valutapegging
Het Bretton Woods-systeem omvatte 44 landen. Deze landen zijn samengebracht om internationale handel over de grenzen heen te helpen reguleren en bevorderen. Zoals met de voordelen van alle valutapeggingregelingen, wordt verwacht dat valutapegens valutastabilisatie zullen bieden voor de handel in goederen en diensten en voor financiering.
Alle landen in het Bretton Woods-systeem hebben ingestemd met een vaste koppeling ten opzichte van de Amerikaanse dollar met omleidingen van slechts 1% toegestaan. Landen moesten hun valutapegels controleren en onderhouden, wat ze vooral bereikten door hun valuta te gebruiken om waar nodig Amerikaanse dollars te kopen of verkopen. Het Bretton Woods-systeem minimaliseerde daarom de volatiliteit van de internationale wisselkoersen, wat de internationale handelsbetrekkingen ten goede kwam. Meer stabiliteit in vreemde valuta-uitwisseling was ook een factor voor de succesvolle ondersteuning van leningen en subsidies internationaal van de Wereldbank.
Het IMF en de Wereldbank
De Bretton Woods-overeenkomst creëerde twee Bretton Woods-instellingen, het IMF en de Wereldbank. Beide instellingen, officieel geïntroduceerd in december 1945, hebben de tand des tijds doorstaan en zijn wereldwijd belangrijke pijlers geweest voor internationale kapitaalfinanciering en handelsactiviteiten.
Het doel van het IMF was om wisselkoersen te monitoren en landen te identificeren die wereldwijde monetaire steun nodig hadden. De Wereldbank, aanvankelijk de Internationale Bank voor Wederopbouw en Ontwikkeling genoemd, werd opgericht om de beschikbare middelen te beheren voor het verlenen van hulp aan landen die fysiek en financieel waren verwoest door de Tweede Wereldoorlog. In de eenentwintigste eeuw heeft het IMF 189 lidstaten en blijft het wereldwijde monetaire samenwerking ondersteunen. Tandemly helpt de Wereldbank deze inspanningen te promoten door middel van leningen en subsidies aan overheden.
De instorting van het Bretton Woods-systeem
In 1971, bezorgd dat de Amerikaanse goudvoorraad niet langer toereikend was om het aantal in omloop zijnde dollars te dekken, verklaarde president Richard M. Nixon een tijdelijke opschorting van de convertibiliteit van de dollar in goud. In 1973 was het Bretton Woods-systeem ingestort. Landen waren toen vrij om elke ruilregeling voor hun valuta te kiezen, behalve de waarde ervan te koppelen aan de prijs van goud. Ze kunnen bijvoorbeeld de waarde koppelen aan de valuta van een ander land, of een mandje met valuta's, of het eenvoudig laten zweven en marktkrachten in staat stellen de waarde ten opzichte van de valuta's van andere landen te bepalen.
De Bretton Woods-overeenkomst blijft een belangrijke gebeurtenis in de financiële wereldgeschiedenis. De twee Bretton Woods-instellingen die het in het Internationaal Monetair Fonds en de Wereldbank heeft gecreëerd, hebben een belangrijke rol gespeeld bij de wederopbouw van Europa in de nasleep van de Tweede Wereldoorlog. Vervolgens zijn beide instellingen hun oprichtingsdoelen blijven handhaven en zijn ze ook in de moderne tijd overgegaan op het dienen van de wereldwijde overheidsbelangen.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.