Buy-Side versus Sell-Side analisten: wat is het verschil?

Er is veel gemaakt van de 'Wall Street-analist', alsof het een uniforme functiebeschrijving was. In werkelijkheid zijn er aanzienlijke verschillen tussen analisten aan de verkoopkant en aan de koopzijde. Toegegeven, beide brengen een groot deel van hun dag door met het onderzoeken van bedrijven en industrieën in een poging om de winnaars of verliezers te hinderen. Op veel fundamentele niveaus zijn de banen echter heel anders.

Belangrijkste leerpunten

• Wanneer het systeem naar behoren functioneert, zijn zowel analisten aan de koopzijde als aan de verkoopzijde waardevol.
• Slimme buy-siders zoeken er snel naar uit wie ze kunnen vertrouwen en waarop ze kunnen vertrouwen in de sell-side community.
• Toegewijde sell-side analisten kunnen meestal dieper duiken dan buy-side analisten en echt de ins en outs van een branche leren kennen.
• Sell-side analisten werken meestal voor makelaars, buy-side analisten werken voor fondsen.

Verkoopanalisten

Als je ooit een financieel nieuwsprogramma hebt bekeken, heb je waarschijnlijk de verslaggever 'analisten' gehoord. Deze analisten zijn doorgaans analisten aan de verkoopzijde en worden verondersteld een onpartijdige mening te geven op basis van eigen onderzoek naar de effecten van een bedrijf.

Simpel gezegd, het is de taak van een onderzoeksanalist aan de verkoopzijde om een ​​lijst van bedrijven te volgen, allemaal typisch in dezelfde branche, en regelmatig onderzoeksrapporten te verstrekken aan de klanten van het bedrijf. Als onderdeel van dat proces zal de analist doorgaans modellen bouwen om de financiële resultaten van de bedrijven te projecteren, en om te spreken met klanten, leveranciers, concurrenten en andere bronnen met kennis van de industrie.

Vanuit het oogpunt van het publiek is het uiteindelijke resultaat van het werk van de analist een onderzoeksrapport, een reeks financiële schattingen, een koersdoel en een aanbeveling met betrekking tot de verwachte prestaties van het aandeel. De schattingen afgeleid van de modellen van verschillende sell-side analisten kunnen ook samen worden gemiddeld om een ​​enkele verwachting te geven, de consensusraming.

Buy-Side versus Sell-Side analisten

Aandelen kunnen op korte termijn bewegen op basis van een upgrade of downgrade van analisten of op basis van het feit of ze verwachtingen hebben overtroffen tijdens het winstseizoen. Als een bedrijf de consensusraming verslaat, stijgt zijn aandelenkoers meestal, terwijl het tegenovergestelde gebeurt als een bedrijf de schatting mist. Dit is echter niet altijd het geval.

Af en toe kunnen analisten aan de verkoopzijde hun schattingen niet herzien, maar hun verwachtingen veranderen wel. Soms zal financieel nieuws verwijzen naar een "fluistergetal", wat een schatting is die verschilt van de consensusraming. Dit fluistergetal wordt de nieuwste, hoewel ongeschreven, consensusverwachting.

Wanneer een analist de dekking van een bedrijf "initieert", kent hij of zij meestal een rating toe in de vorm van "kopen", "verkopen" of "vasthouden". Deze rating is een signaal voor de beleggingsgemeenschap en laat zien hoe de analist denkt dat de aandelenkoers binnen een bepaald tijdsbestek zal bewegen. De rating kan soms een weerspiegeling zijn van de verwachte aandelenbeweging en geen weerspiegeling van hoe de analist denkt dat het bedrijf zal presteren.

In de praktijk is het de taak van een sell-side analist om institutionele accounts te overtuigen om hun handel via de handelsdesk van het bedrijf van de analist te leiden, en het werk gaat vooral over marketing. Om handelsinkomsten vast te leggen, moet de analist door de buy-side worden gezien als waardevolle diensten. Informatie is duidelijk waardevol en sommige analisten zullen voortdurend op jacht zijn naar nieuwe informatie of eigen invalshoeken in de branche. Omdat niemand om de derde iteratie van hetzelfde verhaal geeft, is er een enorme druk om de eerste te zijn voor de klant met nieuwe en andere informatie.

Dat is natuurlijk niet de enige manier om op te vallen bij klanten. Institutionele beleggers waarderen een-op-een-vergaderingen met bedrijfsmanagement en zullen die analisten belonen die deze vergaderingen organiseren. Op een zeer cynisch niveau zijn er momenten dat de functie van een analist aan de verkoopkant veel weg heeft van een dure reisagent.

Complicerende zaken zijn het feit dat bedrijven de toegang tot het management vaak beperken door die analisten die niet in de rij staan, waardoor analisten de ongemakkelijke positie krijgen om de Straat nuttig nieuws en meningen te geven (die negatief kunnen zijn) en hartelijke relaties te onderhouden met bedrijfsmanagement . Investment banking is een enorme bron van winst voor de banken, en als een analist een negatieve aanbeveling doet, kan de investment banking-kant van het bedrijf die klant verliezen.

Analisten willen ook expertnetwerken creëren waarop ze kunnen vertrouwen voor een constante stroom informatie; het spreekt immers voor zich dat een beter begrip van een markt of product gedifferentieerde oproepen mogelijk maakt.

Veel van deze informatie wordt verwerkt en geanalyseerd - het komt eigenlijk nooit op de openbare pagina - en voorzichtige beleggers gaan er niet noodzakelijkerwijs vanuit dat het gedrukte woord van een analist hun echte gevoel voor een bedrijf is. Het is eerder in de privégesprekken met de buy-side (gesprekken die een groot deel van de dag van een analist in beslag nemen) waar de echte waarheid wordt verondersteld uit te komen.

Buy-Side analisten

In tegenstelling tot de positie van de sell-side analist gaat het bij een buy-side analist veel meer om gelijk hebben; profiteren van het fonds met hoog-alfa-ideeën is cruciaal, net als het vermijden van grote fouten. In feite is het vermijden van het negatieve vaak een belangrijk onderdeel van het werk van de buy-side analist, en veel analisten streven naar hun werk vanuit de gedachte om uit te zoeken wat er mis kan gaan met een idee.

Dagelijks zien de taken er niet zo anders uit. Koopanalisten zullen nieuws lezen (hoewel er meer van verkoopanalisten is dan de verkoopanalist zou lezen), informatie opsporen, modellen bouwen en anders proberen hun kennis over hun gebied te verdiepen van verantwoordelijkheid - allemaal met het oog op het doen van de beste aandelenaanbevelingen.

Hoewel aan de grootste instellingen analisten worden toegewezen die vergelijkbaar zijn met analyses aan de verkoopzijde, hebben analisten aan de koopzijde in het algemeen een bredere dekkingstaak. Het is niet ongebruikelijk dat fondsen analisten hebben die de technologiesector of industriële sector bestrijken, terwijl de meeste verkoopkantoren verschillende analisten hebben die specifieke industrieën binnen die sectoren bestrijken (zoals software, halfgeleiders, enz.).

Terwijl veel sell-side analisten veel van hun tijd proberen te besteden aan het vinden van de beste informatiebronnen over hun sector, besteden veel buy-side analisten die tijd aan het uitzoeken van de meest bruikbare sell-side analisten. Dat wil niet zeggen dat veel buy-side analisten niet hun eigen onderzoek doen (de goede doen dat altijd); het betekent alleen dat er een belangrijke waarde is voor een buy-side analist bij het ontwikkelen van een lijst van de go-to analisten in hun ruimte.

Koopkantkantoren betalen of kopen het verkoopkantonderzoek meestal niet zonder meer, maar ze zijn vaak indirect verantwoordelijk voor de vergoeding van een verkoopkantanalist. Meestal betaalt de buy-side onderneming zachte dollars aan de sell-side onderneming, wat een omweg is om voor het onderzoek te betalen. Zachte dollars kunnen worden gezien als extra betaald geld wanneer transacties worden gedaan via de sell-side bedrijven.

In wezen leidt het onderzoek van de sell-side analisten het bedrijf aan de buy-side om transacties te doen via hun handelsafdeling, waardoor winst wordt gemaakt voor het bedrijf aan de sell-side. Bovendien hebben buy-side analisten vaak enige zeggenschap over hoe transacties door hun bedrijf worden geleid, en dat is vrij vaak een belangrijk onderdeel van de compensatie voor sell-side analisten.

Belangrijkste verschillen

Hoewel analisten aan zowel sell-side als buy-side belast zijn met het volgen en beoordelen van aandelen, zijn er veel verschillen tussen de twee banen.

Wat de compensatie betreft, verdienen sell-side analisten vaak meer, maar er is een breed scala en buy-side analisten bij succesvolle fondsen (met name hedgefondsen) kunnen veel beter. Arbeidsomstandigheden kantelen aantoonbaar ten gunste van buy-side analisten; verkoopanalisten zijn vaak onderweg en werken vaak langere uren, hoewel analyse aan de koopzijde aantoonbaar een hogere drukbaan is.

Zoals de functiebeschrijvingen suggereren, zijn er aanzienlijke verschillen in wat deze analisten echt worden betaald om te doen. Realistisch gesproken worden analisten aan de verkoopkant grotendeels betaald voor informatiestroom en voor toegang tot het management (en / of hoogwaardige informatiebronnen). De vergoeding voor buy-side analisten is veel afhankelijker van de kwaliteit van de aanbevelingen die de analist doet en het algehele succes van het fonds (en).

De twee taken verschillen ook in de rol die nauwkeurigheid speelt. In tegenstelling tot wat veel beleggers verwachten, wegen goede modellen en financiële schattingen minder door in de rol van een sell-side analist, maar kunnen ze cruciaal zijn voor de buy-side analist. Evenzo zijn prijsdoelen en buy / sell / hold-oproepen lang niet zo belangrijk voor analisten aan de verkoopzijde zoals sommige financiële media lijken te denken. Analisten kunnen zelfs onder het gemiddelde zijn als het gaat om modellering of aandelenselectie, maar doen het nog steeds goed zolang ze nuttige informatie bieden.

Aan de andere kant kan een analist aan de buy-side zich meestal niet veroorloven om vaak ongelijk te hebben, althans niet in een mate die de relatieve prestaties van het fonds aanzienlijk beïnvloedt.

Koop- en verkoopkant-analisten moeten zich ook houden aan verschillende regels en normen. Verkoopanalisten moeten verschillende regulatoire examens behalen, maar koopanalisten niet. Evenzo genieten buy-side analisten doorgaans minder beperkende regels voor aandelenbezit, openbaarmakingen en externe tewerkstelling, althans voor zover het regelgevers betreft (individuele werkgevers hebben verschillende regels met betrekking tot deze praktijken).