monetarisme
Monetarisme is een macro-economisch concept, dat stelt dat overheden economische stabiliteit kunnen bevorderen door zich te richten op de groeivoet van de geldhoeveelheid. In wezen is het een reeks opvattingen op basis van de overtuiging dat de totale hoeveelheid geld in een economie de belangrijkste bepalende factor is voor economische groei.
Belangrijkste leerpunten
- Monetarisme is een macro-economisch concept dat stelt dat overheden economische stabiliteit kunnen bevorderen door zich te richten op de groeivoet van de geldhoeveelheid.
- Centraal in monetarisme staat de 'kwantiteitstheorie van geld', die stelt dat de geldhoeveelheid (M) vermenigvuldigd met de snelheid waarmee geld per jaar wordt uitgegeven (V) gelijk is aan de nominale uitgaven (P * Q) in de economie.
- Monetaristen zijn van mening dat snelheid (V) constant is en dat veranderingen in de geldhoeveelheid (M) de enige bepalende factor zijn voor economische groei, een visie die voor Keynesians een twistpunt is.
Inzicht in monetarisme
Monetarisme is een economische denkrichting, die stelt dat het aanbod van geld in een economie de primaire motor is van economische groei. Naarmate de beschikbaarheid van geld in het systeem toeneemt, stijgt de totale vraag naar goederen en diensten. Een toename van de totale vraag stimuleert het scheppen van banen, waardoor de werkloosheid daalt en de economische groei wordt gestimuleerd. Op de lange termijn zal de toenemende vraag uiteindelijk groter zijn dan het aanbod, wat een onevenwicht op de markten veroorzaakt. Het tekort veroorzaakt door een grotere vraag dan het aanbod zal de prijzen doen stijgen, wat leidt tot inflatie.
Monetair beleid, een economisch instrument dat wordt gebruikt in monetarisme, wordt gebruikt om de rentetarieven aan te passen om de geldhoeveelheid te beheersen. Wanneer de rentetarieven worden verhoogd, hebben mensen meer een stimulans om te sparen dan om uit te geven, waardoor de geldhoeveelheid wordt verminderd of verminderd. Aan de andere kant, wanneer de rentetarieven worden verlaagd na een expansief monetair stelsel, nemen de kosten van lenen af, wat betekent dat mensen meer kunnen lenen en meer uitgeven, waardoor de economie wordt gestimuleerd.
Monetarisme is nauw verbonden met econoom Milton Friedman, die op basis van de "kwantiteitstheorie van het geld" betoogde dat de regering de geldhoeveelheid redelijk stabiel zou moeten houden en dit elk jaar enigszins moest uitbreiden, vooral om de natuurlijke groei van de economie mogelijk te maken. Vanwege de inflatoire effecten die kunnen worden veroorzaakt door overmatige expansie van de geldhoeveelheid, beweerde Friedman, wiens werk de theorie van monetarisme formuleerde, dat monetair beleid moest worden uitgevoerd door de groeivoet van de geldhoeveelheid te richten op handhaving van economische en prijsstabiliteit .
In zijn boek, A Monetary History of the United States 1867 - 1960, stelde Friedman een vaste groeivoet voor, de zogenaamde k-procentregel van Friedman, die suggereerde dat de geldhoeveelheid zou moeten groeien met een constante jaarlijkse rentevoet gekoppeld aan de nominale bbp-groei en uitgedrukt als een vast percentage per jaar. Op deze manier wordt verwacht dat de geldhoeveelheid gematigd zal groeien, dat bedrijven elk jaar kunnen anticiperen op de veranderingen in de geldhoeveelheid en dienovereenkomstig plannen, de economie gestaag zal groeien en de inflatie op een laag niveau zal worden gehouden.
Friedmans kwantiteitstheorie van geld
Centraal in monetarisme staat de 'kwantiteitstheorie van geld', die stelt dat de geldhoeveelheid vermenigvuldigd met de snelheid waarmee geld per jaar wordt uitgegeven, gelijk is aan de nominale uitgaven in de economie. De formule wordt gegeven als:
MV = PQwhere: M = Geldhoeveelheid V = Snelheid (koers waarmee geld van eigenaar verandert) P = Gemiddelde prijs van een goed of serviceQ = Hoeveelheid verkochte goederen en diensten \ begin {uitgelijnd} & MV = PQ \\ & \ textbf {waar :} \\ & M = \ text {Geldvoorraad} \\ & V = \ text {Snelheid (koers waarmee geld van eigenaar verandert)} \\ & P = \ text {Gemiddelde prijs van een goed of dienst} \\ & Q = \ text {Hoeveelheid verkochte goederen en diensten} \\ \ end {uitgelijnd} MV = PQwaar: M = Geldlevering V = Snelheid (koers waarmee geld van eigenaar verandert) P = Gemiddelde prijs van een goed of dienst Q = Hoeveelheid verkochte goederen en diensten
Een belangrijk punt om op te merken is dat monetaristen geloven dat veranderingen in M (geldhoeveelheid) de motor van de vergelijking zijn. Kortom, een verandering in M heeft rechtstreeks invloed op en bepaalt de werkgelegenheid, inflatie (P) en productie (Q). Ze beschouwen snelheid als constant, wat betekent dat de geldhoeveelheid de belangrijkste factor is van het bbp, oftewel economische groei.
Economische groei is een functie van economische activiteit (Q) en inflatie (P). Als V constant en voorspelbaar is, zal een toename (of afname) in M leiden tot een toename (of afname) in P of Q. Een toename in P geeft aan dat de Q constant blijft, terwijl een toename in Q betekent dat P zal relatief constant zijn. Volgens monetarisme hebben variaties in de geldhoeveelheid invloed op het prijsniveau op de lange termijn en de economische output op de korte termijn. Een verandering in de geldhoeveelheid zal daarom direct de prijzen, productie en werkgelegenheid bepalen.
Monetarisme versus Keynesiaanse economie
De opvatting dat snelheid constant is, is een twistpunt voor Keynesianen, die geloven dat snelheid niet constant moet zijn, omdat de economie vluchtig is en onderworpen aan periodieke instabiliteit. Keynesiaanse economie beweert dat de totale vraag de sleutel is tot economische groei en ondersteunt elke actie van centrale banken om meer geld in de economie te injecteren om de vraag te vergroten. Zoals eerder vermeld, druist dit in tegen de monetaristische theorie, die beweert dat dergelijke acties zullen resulteren in inflatie.
Voorstanders van monetarisme zijn van mening dat het beheersen van een economie via fiscaal beleid een slechte beslissing is. Overmatige overheidsinterventie interfereert met de werking van een vrijemarkteconomie en kan leiden tot grote tekorten, verhoogde staatsschuld en hogere rentetarieven, die de economie uiteindelijk in een staat van destabilisatie zouden brengen.
Het monetarisme beleefde zijn hoogtepunt in de vroege jaren 1980 toen economen, regeringen en investeerders gretig op elke nieuwe geldhoeveelheidsstatistiek sprong. In de jaren daarna viel het monetarisme echter uit de gratie bij economen en bleek het verband tussen verschillende maatregelen voor de geldhoeveelheid en de inflatie minder duidelijk dan de meeste monetaristische theorieën hadden gesuggereerd. Veel centrale banken zijn tegenwoordig gestopt met het stellen van monetaire doelstellingen en hebben in plaats daarvan strikte inflatiedoelen aangenomen.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.