Cash Basis belastingbetaler
Een belastingplichtige op basis van contanten is een belastingplichtige die inkomsten en aftrekposten rapporteert in het jaar dat deze daadwerkelijk zijn betaald of ontvangen. Belastingplichtigen op kasbasis kunnen vorderingen niet als inkomsten rapporteren en promesses niet als betalingen aftrekken.
Inzicht in Cash Basis belastingbetaler
Alle individuele en zakelijke belastingbetalers moeten elk jaar belasting betalen over hun inkomen. Er moet een consistente boekhoudmethode worden gebruikt om inkomsten en belastingen voor een bepaald belastingjaar te rapporteren. De twee boekhoudmethoden die door belastingbetalers worden gebruikt bij de rapportage van inkomsten zijn de opbouwmethode en de contante methode. Belastingbetalers die de opbouwmethode gebruiken, moeten inkomsten rapporteren in het jaar waarin het is verdiend, niet is ontvangen. Evenzo moeten uitgaven worden afgetrokken in het jaar dat ze worden gemaakt, niet worden afbetaald of verrekend.
Belangrijkste leerpunten
- Een belastingplichtige op kasbasis rapporteert inkomsten en inhoudingen in het jaar dat deze daadwerkelijk zijn betaald of ontvangen.
- Een belastingplichtige op kasbasis trekt kosten af in het jaar dat ze zijn afgelost, wat niet noodzakelijk het jaar is waarop ze zijn gemaakt.
Een belastingplichtige op kasbasis rapporteert daarentegen inkomsten in het jaar waarin het wordt ontvangen, ongeacht wanneer het daadwerkelijk is verdiend. Kortom, alle inkomsten die daadwerkelijk of constructief worden ontvangen tijdens het belastingjaar, worden opgenomen in het bruto inkomen van de belastingbetaler. Als de belastingbetaler onroerend goed en diensten ontvangt, moet hij de reële marktwaarde (FMV) opnemen in het inkomen. Volgens de Internal Revenue Service (IRS) worden inkomsten constructief ontvangen wanneer een bedrag op de rekening van de belastingbetaler wordt bijgeschreven of zonder beperking aan hem of haar ter beschikking wordt gesteld, ongeacht of hij / zij over het geld beschikt. Als een agent bijvoorbeeld gemachtigd is om inkomsten te ontvangen namens een belastingbetalende entiteit, wordt de belastingplichtige geacht het geld te hebben ontvangen wanneer de agent het ontvangt. Ook moet een werknemer die aan het einde van een jaar een salaris heeft ontvangen, dat jaar als inkomen rapporteren, zelfs als hij of zij de cheque pas het volgende jaar heeft gestort.
Een belastingplichtige op kasbasis trekt kosten af in het jaar dat ze zijn afgelost, wat niet noodzakelijk het jaar is waarop ze zijn gemaakt. Vooruitbetaalde kosten mogen echter niet worden afgetrokken; in plaats daarvan staat de belastingdienst de belastingbetaler toe bepaalde kosten te kapitaliseren. Vooraf betaalde kosten zijn alleen aftrekbaar in het jaar waarop ze van toepassing zijn, tenzij de kosten in aanmerking komen voor de 12-maandenregel, volgens welke een belastingplichtige niet verplicht is om bedragen te kapitaliseren die zijn betaald om bepaalde rechten of voordelen voor de belastingbetaler te creëren.
Hoewel belastingbetalers naar eigen goeddunken elke belastingrapportagemethode kunnen kiezen, is het sommige entiteiten verboden om de contante-methode te gebruiken. Deze belastingbetalers zijn onder meer:
- Een bedrijf (anders dan een S-bedrijf) met een gemiddelde jaarlijkse bruto-opbrengst van meer dan $ 5 miljoen
- Een partnerschap met een bedrijf (anders dan een S-bedrijf) als partner, en waarbij het partnerschap een gemiddelde jaarlijkse bruto-opbrengst heeft van meer dan $ 5 miljoen
- Een belastingopvang
- Een belastingbetaler die zich bezighoudt met de landbouwhandel of het bedrijfsleven. (Bepaalde bedrijven (met uitzondering van S-bedrijven) en partnerschappen met een partner die een bedrijf is, moeten echter een opbouwmethode gebruiken voor hun landbouwbedrijf.
De volgende belastingbetalers mogen de meldingsmethode in contanten niet gebruiken:
- Elke onderneming of vennootschap met een gemiddeld bruto jaarinkomen van $ 5 miljoen of minder voor elk voorafgaand belastingjaar dat begint na 1985
- Een gekwalificeerde personal service corporation (PSC), gedefinieerd als elke corporatie (1) die diensten verricht op kwalificerende gebieden (gezondheid, recht, techniek, architectuur, boekhouding, actuariële wetenschappen, podiumkunsten of consulting) en; (2) wiens voorraad in hoofdzaak in handen is van huidige of gepensioneerde dienstverlenende werknemers of hun landgoederen.