Schuldbewijs
Een schuldbewijs was een kortlopend kortingsbewijs dat eenmaal door de US Treasury was uitgegeven - in 1934 vervangen door Treasury wissels (T-wissels). Een schuldbewijs was iets van een "IOU" van de Amerikaanse overheid, veelbelovend certificaat houders hun geld teruggeven met een vaste coupon, net als elk ander type Amerikaans schatkistpapier.
Belangrijkste leerpunten
- Certificaten van schulden gingen vooraf aan T-Bills en werkten als "IOU's" uitgegeven door de Amerikaanse overheid.
- Beleggers in de certificaten konden teruggaan naar de bank waar ze werden gekocht en de effecten liquideren voor contanten.
- Certificaten werden pari verkocht en betaalden vaste coupons, terwijl T-Bills met een korting tot pari worden verkocht en de nominale waarde aan beleggers retourneren.
- CD's, obligaties, promessen, enz. Zijn allemaal moderne vormen van schuldbewijzen.
Inzicht in schuldbewijzen
Om schommelingen in de overheidssaldi bij de banken van de Federal Reserve te verminderen, haalde de Amerikaanse schatkist geld op in kleinere bedragen - enkele honderden miljoenen tegelijk - door certificaten van schulden af te geven die later konden worden gebruikt om belastingverplichtingen te voldoen of om obligatie-inschrijvingsbetalingen te financieren.
Certificaten van schuldenlast werden voor het eerst geïntroduceerd rond de burgeroorlog. De wet van 1 maart 1862 stond de creatie van certificaten toe die 6% rente betaalden, niet minder dan $ 1.000 waren en betaalbaar in een jaar of minder. Deze werden Treasury Notes genoemd, maar ook schuldbewijzen genoemd om het verschil tussen deze en demand notes te markeren. Later werden schuldbewijzen uitgegeven tijdens de paniek van 1907, in coupures van $ 50. Deze dienden als steun voor de toename van het aantal in omloop zijnde bankbiljetten.
De kortlopende certificaten werden gebruikt om de Eerste Wereldoorlog te financieren en werden maandelijks, en soms tweewekelijks uitgegeven. Treasury-functionarissen hebben de couponrente voor een nieuwe uitgifte vastgesteld en vervolgens aan beleggers aangeboden tegen een prijs van pari. Een belegger die zijn certificaat wilde liquideren, zou teruggaan naar de bank waar hij het had gekocht en de bank vragen de effecten terug te kopen.
Schuldbewijzen werden gebruikt om periodes van budgettaire verschillen te overbruggen, inclusief de financiering van de Eerste Wereldoorlog.
Speciale overwegingen
In moderne termen wordt een schuldbewijs meestal gebruikt om te verwijzen naar een schriftelijke belofte om de schuld terug te betalen. Vastrentende effecten zoals depositocertificaten (CD's), promessen, obligatiecertificaten, floaters, enz. Worden allemaal schuldbewijzen genoemd, omdat het vormen van verplichtingen zijn die zijn uitgegeven door een overheid of een rechtspersoon, waardoor de houder aanspraak kan maken op de niet-verpande activa van de emittent.
Schuldbewijs versus T-Bill
Toen Treasury-ambtenaren in 1934 de uitgifte van schatkistpapier uitbreidden, stopten ze tegelijkertijd met het aanbieden van schuldbewijzen. Tegen het einde van 1934 waren T-wissels de kortetermijninstrumenten van het beheer van de schatkist. In tegenstelling tot schatkistpapier, die met een korting worden verkocht en tegen nominale waarde zonder couponbetaling worden verkocht, boden schuldbewijzen een vaste couponbetaling. Certificaten van schulden vervielen meestal in één jaar of minder, net als de T-facturen en bankbiljetten die de inmiddels ter ziele gegane certificaten hebben gevolgd.
Er zijn nog steeds nul procent schuldbewijzen, die niet-rentedragende waardepapieren zijn. Deze effecten hebben een looptijd van één dag en worden automatisch verlengd totdat aflossing wordt gevraagd. Deze effecten hebben één doel: ze zijn bedoeld als een manier om fondsen op te bouwen om een ander effect van de Schatkist te kopen.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.