Vergelijkende rentemethode Definitie
De vergelijkende rentemethode is een manier om het verschil in kosten tussen twee verschillende soorten verzekeringspolissen te berekenen. Meer in het bijzonder wordt de vergelijkende rentemethode gebruikt om het verschil te illustreren tussen de kosten van een beleid voor de gehele levensduur en een beleid op aflopende termijn met een nevenfonds.
De vergelijkende rentemethode biedt potentiële verzekeraars en hun agenten de mogelijkheid om kosten en baten te vergelijken voor de twee verschillende soorten producten. Aangezien rentebedragen veranderen, kan de waarde van de producten ook veranderen in de loop van de tijd, net als de behoeften van een individu.
De basisprincipes: Whole-life beleid versus beleid met een afnemende looptijd
Een beleid voor het hele leven accumuleert waarde door een verzekeraar die regelmatig geplande premiebetalingen op het beleid doet. Het beleid verzamelt in de loop van de tijd waarde die kan worden geleend, afhankelijk van de algemene voorwaarden van het individuele beleid. Zodra de verzekerde overlijdt, kunnen de begunstigden het saldo van de polis verzamelen in een uitkering bij overlijden of om uitkering in dividenden. Dit soort polissen worden ook wel permanente of traditionele levensverzekeringen genoemd.
Een beleid op de kortere termijn met een nevenfonds accumuleert geen waarde als de verzekerde betaalt. In plaats daarvan is het beleid alleen actief terwijl betalingen worden gedaan en kan het worden beëindigd zonder uitbetaling op elk gewenst moment. Deze worden over het algemeen gebruikt om de schuld op grote activa, zoals een hypotheek, te dekken voor een kleinere maandelijkse premie dan een levensverzekering. Ze worden per termijn gekocht, zoals de naam al aangeeft.
Voorbeeld uit de praktijk van de vergelijkende rentemethode
Neem als hypothetisch voorbeeld een 30-jarige niet-roker in goede gezondheid die dertig jaar lang 150.000 dollar dekking wil - hij zou kunnen verwachten minder dan $ 100 per maand premies te betalen voor een levensverzekering, maar deze polis zou alleen hem dekken als zijn overlijden plaatsvond tijdens de 30-jarige looptijd van de polis (tot 60 jaar).
Als de termijn eenmaal is verstreken, en als de verzekerde gedekt wilde blijven, zou de verzekerde een nieuwe polis moeten kopen om een nieuwe termijn te dekken. Als de verzekerde die 30-jarige termijnpolis zou hebben vanaf de leeftijd van 30, tot ze 60 waren, zouden ze geconfronteerd worden met het kopen van een nieuwe termijnpolis op de leeftijd van 60 die hen zou kunnen openen voor sterk verhoogde premies en beperkingen.
Bovendien is het waarschijnlijker dat zijn gezondheidssituatie precairer zou zijn op 60-jarige leeftijd dan 30. Als hij opnieuw een 30-jarig beleid op 90-jarige leeftijd zou kopen, zouden de premies zelfs hoger zijn, en het is zeer waarschijnlijk dat geen enkele verzekeringsmaatschappij hem op die leeftijd zelfs dekking zou bieden.
In het geval van een levensverzekering, zouden de kosten voor de verzekerde aanzienlijk hoger zijn dan die $ 100 aan maandelijkse premies op de leeftijd van 30 - misschien wel $ 1.000 of meer per maand. Maar hij zou zijn hele leven gedekt zijn zolang hij de maandelijkse premiebetaling zou blijven doen.
De premies voor levenslange polissen zijn vaak vast en veranderen dus niet gedurende de looptijd van de polis. De verzekerde kon vermoedelijk verwachten dezelfde maandelijkse premie te betalen als hij deed op 30-jarige leeftijd op 75-jarige leeftijd. Beleidsmaatregelen voor het hele leven hebben ook het voordeel dat ze contante waarde opbouwen die na verloop van tijd kan worden opgenomen of geleend, terwijl een looptijdbeleid deze waarde niet heeft ermee verbonden.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.