Conglomeraten: Cash Cows of zakelijke chaos?

Conglomeraten zijn bedrijven die geheel of gedeeltelijk eigenaar zijn van een aantal andere bedrijven. Nog niet zo lang geleden waren uitgestrekte conglomeraten een prominent kenmerk van het bedrijfslandschap. Grote rijken, zoals General Electric en Berkshire Hathaway, zijn in de loop der jaren opgebouwd met interesses variërend van straalmotortechnologie tot sieraden.

Zakelijke hodgepodges zoals deze zijn trots op hun vermogen om hobbelige markten te vermijden. In sommige gevallen hebben ze indrukwekkende langetermijnrendementen voor aandeelhouders opgeleverd, maar dit betekent niet dat bedrijfsconglomeraten altijd een goede zaak zijn voor beleggers. Als u geïnteresseerd bent in het investeren in deze kolossen, zijn er een paar dingen die u moet weten.

De zaak voor conglomeraten

Het geval voor conglomeraten kan in één woord worden samengevat: diversificatie. Volgens de financiële theorie, omdat de conjunctuur op verschillende manieren van invloed is op industrieën, leidt diversificatie tot een lager investeringsrisico. Een recessie waar een dochteronderneming onder lijdt, kan bijvoorbeeld worden gecompenseerd door stabiliteit of zelfs uitbreiding in een andere onderneming. Met andere woorden, als de baksteenafdeling van Berkshire Hathaway een slecht jaar heeft, kan het verlies worden gecompenseerd door een goed jaar in haar verzekeringsactiviteiten.

Tegelijkertijd kan een succesvol conglomeraat een consistente winstgroei laten zien door bedrijven te verwerven waarvan de aandelen lager zijn beoordeeld dan de eigen aandelen. In feite hebben GE en Berkshire Hathaway beide winstgroei met dubbele cijfers beloofd - en geleverd door deze investeringsgroeistrategie toe te passen. (Voor gerelateerde literatuur, zie: Risico en diversificatie .)

De zaak tegen conglomeraten

Het prominente succes van conglomeraten zoals GE en Berkshire Hathaway is echter nauwelijks een bewijs dat conglomeratie altijd een goed idee is. Er zijn genoeg redenen om twee keer na te denken over beleggen in deze aandelen, zoals geïllustreerd in 2009, toen zowel GE als Berkshire te lijden hadden onder de economische neergang, waaruit blijkt dat de omvang van een bedrijf niet onfeilbaar is.

Investeringsgoeroe Peter Lynch gebruikt de uitdrukking diworsificatie om bedrijven te beschrijven die diversifiëren naar gebieden buiten hun kerncompetenties. Een conglomeraat kan vaak een inefficiënte, verwarde zaak zijn. Hoe goed het managementteam ook is, zijn energieën en middelen zullen worden verdeeld over verschillende bedrijven, die al dan niet synergetisch zijn.

Voor beleggers kunnen conglomeraten erg moeilijk te begrijpen zijn, en het kan een uitdaging zijn om deze bedrijven in een categorie of beleggingsthema te plaatsen. Dit betekent dat zelfs managers het vaak moeilijk hebben om hun beleggingsfilosofie aan aandeelhouders uit te leggen. Bovendien kan de boekhouding van een conglomeraat veel te wensen overlaten en de prestaties van de afzonderlijke divisies van het conglomeraat belemmeren. Het onvermogen van beleggers om de filosofie, richting, doelen en prestaties van een conglomeraat te begrijpen, kan uiteindelijk leiden tot een onderprestatie. (Voor gerelateerde literatuur, zie: Conglomeraten: Risky Proposition? )

Hoewel het anticyclische argument klopt, bestaat er ook het risico dat het management bedrijven met slechte prestaties in de hand houdt, in de hoop de cyclus te doorlopen. Uiteindelijk voorkomen bedrijven met een lagere waarde dat de waarde van bedrijven met een hogere waarde niet volledig wordt gerealiseerd in de aandelenprijs.

Bovendien bieden conglomeraten beleggers niet altijd een voordeel in diversificatie. Als beleggers risico's willen diversifiëren, kunnen ze dat zelf doen, door te investeren in een paar gerichte bedrijven in plaats van al hun geld in één conglomeraat te stoppen. Beleggers kunnen dit veel goedkoper en efficiënter doen dan zelfs het meest acquisitieve conglomeraat.

De korting van het conglomeraat

De zaak tegen conglomeraten is sterk. Bijgevolg past de markt gewoonlijk een haircut toe op de som van de delen, die hij vaak conglomereert met een korting voor meer gerichte bedrijven. Dit staat bekend als de conglomeraatkorting. Natuurlijk vragen sommige conglomeraten een premie, maar in het algemeen kent de markt een korting toe, waardoor beleggers een goed idee krijgen van hoe de markt het conglomeraat waardeert in vergelijking met de somwaarde van de verschillende onderdelen. Een diepe korting geeft aan dat aandeelhouders er baat bij zouden hebben als het bedrijf zou worden ontmanteld en de divisies als afzonderlijke aandelen zouden worden gebruikt.

Laten we de conglomeraatkorting berekenen aan de hand van een eenvoudig voorbeeld. We zullen een fictief conglomeraat genaamd DiversiCo gebruiken, dat uit twee niet-verbonden bedrijven bestaat: een drankendivisie en een biotechnologieafdeling.

DiversiCo heeft een beurswaarde van $ 2 miljard en een totale schuld van $ 0, 75 miljard. De drankendivisie heeft balansactiva van $ 1 miljard, terwijl de biotechnologieafdeling voor $ 0, 765 miljard aan activa heeft. Gerichte bedrijven in de drankindustrie hebben een gemiddelde marktwaarde van 2, 5, terwijl pure biotechbedrijven marktwaarde hebben van 2. De divisies van DiversiCo zijn vrij typische bedrijven in hun branche. Op basis van deze informatie kunnen we de conglomeraatkorting berekenen:

Voorbeeld - berekening van de conglomeraatkorting
Totale marktwaarde DiversiCo:
= Eigen vermogen + schuld
= $ 2 miljard + $ 0, 75 miljard
= $ 2, 75 miljard
Geschatte waarde som van de onderdelen:
= Waarde van Biotech Divisie + Waarde van Drank Divisie
= ($ 0, 75 miljard X 2) + ($ 1 miljard X 2, 5)
= $ 1, 5 miljard + $ 2, 5 miljard
= $ 4, 0 miljard
Dus de conglomeraatkorting bedraagt:
= ($ 4, 0 miljard - $ 2, 75 miljard) / $ 4, 0 miljard
= 31, 25%

Copyright 2009 Investopedia.com

De korting van 31, 25% van DiversiCo lijkt ongewoon diep. De koers van het aandeel weerspiegelt niet de werkelijke waarde van de afzonderlijke divisies. Het wordt duidelijk dat dit multi-business bedrijf aanzienlijk meer waard zou kunnen zijn als het opgesplitst werd in individuele bedrijven. Bijgevolg kunnen beleggers aandringen op afstoting van haar drank- en biotech-divisies om meer waarde te creëren. Als dat zou gebeuren, is DiversiCo wellicht de moeite van nader onderzoek waard als koopmogelijkheid.

Het komt neer op

De grote vraag is of investeren in conglomeraten zinvol is. De conglomeraatkorting suggereert dat dit niet het geval is. Maar er kan een zilveren voering zijn. Als u in conglomeraten investeert die in afzonderlijke stukken uiteenvallen via afstotingen en spin-offs, kunt u een waardevermeerdering krijgen als de conglomeraatkorting verdwijnt. Als algemene regel geldt dat u een hoger rendement behaalt wanneer conglomeraten uit elkaar gaan dan wanneer ze worden gebouwd. (Voor gerelateerde informatie, zie: 5 redenen waarom Spinoffs een aankoop kunnen zijn voor beleggers .)

Dat gezegd hebbende, sommige conglomeraten hebben wel een waarderingspremie, of op zijn minst een slankere conglomeraatkorting. Dit zijn extreem goed geleide bedrijven. Ze worden agressief beheerd, met duidelijke doelen voor divisies. Onderpresterende bedrijven worden snel verkocht of afgestoten. Wat nog belangrijker is, succesvolle conglomeraten hebben financiële in plaats van strategische of operationele doelstellingen en hanteren strikte benaderingen van portefeuillebeheer.

Als u ervoor kiest om te investeren in conglomeraten, zoek dan naar bedrijven met financiële discipline, rigoureuze analyse en waardering, een weigering om te veel te betalen voor overnames en een bereidheid om bestaande bedrijven te verkopen. Zoals bij elke investeringsbeslissing, denk erover na voordat je koopt en ga er niet vanuit dat grote bedrijven altijd met een groot rendement komen.

(Voor gerelateerde literatuur, zie: 5 conglomeraten met blootstelling aan het Caribisch gebied .)