Accounting voor Intercorporate-investeringen: wat u moet weten

Een goed begrip van boekhoudregels en -behandelingen is de ruggengraat van financiële analyse van hoge kwaliteit. Of u nu een gevestigde analist bent bij een grote investeringsbank, werkt in een adviesteam van bedrijfsfinanciën, net begint in de financiële sector of nog steeds de basis leert op school, begrijpt hoe bedrijven rekening houden met verschillende investeringen, verplichtingen en andere dergelijke posities is van cruciaal belang bij het bepalen van de waarde en toekomstperspectieven van elk bedrijf. In dit artikel zullen we de verschillende categorieën van intercorporate investeringen onderzoeken en hoe we deze in de jaarrekening kunnen verwerken.

Zelfstudie: inleiding tot boekhouding

Intercorporate-investeringen worden gedaan wanneer bedrijven in het eigen vermogen of de schuld van andere bedrijven beleggen. De redenen waarom een ​​bedrijf in een ander zou investeren, zijn veel, maar kunnen de wens zijn om toegang te krijgen tot een andere markt, zijn activabasis te vergroten, een concurrentievoordeel te behalen of gewoon de winstgevendheid te vergroten door een eigendomsbelang (of crediteur) in een ander bedrijf. Intercorporate-investeringen worden doorgaans gecategoriseerd afhankelijk van het percentage eigendom of stembeheersing dat de investerende onderneming (investeerder) in de doelonderneming (geïnvesteerde onderneming) onderneemt. Dergelijke investeringen worden daarom in het algemeen onder GAAP gecategoriseerd in drie categorieën: investeringen in financiële activa, investeringen in geassocieerde deelnemingen en bedrijfscombinaties.

Investeringen in financiële activa

Een belegging in financiële activa wordt doorgaans gecategoriseerd als bezit van minder dan 20 procent in een deelneming. Een dergelijke positie zou als een "passieve" investering worden beschouwd, omdat een belegger in de meeste gevallen geen invloed van betekenis op of controle over een deelneming zou hebben.

Bij acquisitie worden de activa (investering in deelneming) tegen reële waarde op de balans van de belegger (investeerder) geregistreerd. Naarmate de tijd verstrijkt en de reële waarde van de activa verandert, zal de boekhoudkundige verwerking afhankelijk zijn van de classificatie van de activa. Activa worden geclassificeerd als:

• Tot einde looptijd aangehouden : dit zijn schuldbewijzen die tot het einde van de looptijd worden aangehouden. Langlopende effecten worden tegen geamortiseerde kostprijs op de balans gerapporteerd, waarbij rentebaten worden gerapporteerd in de winst- en verliesrekening van de deelneming.
• Voor handelsdoeleinden aangehouden: aandelen en schuldbewijzen die worden aangehouden om (hopelijk) met winstoogmerk te worden verkocht binnen een korte tijdshorizon, meestal drie maanden. Ze worden op de balans gerapporteerd tegen reële waarde, waarbij eventuele reële waardeveranderingen (gerealiseerd en niet-gerealiseerd) worden gerapporteerd in de winst- en verliesrekening, samen met eventuele rente- of dividendinkomsten.
• Beschikbaar voor verkoop: deze zijn niet aangehouden tot einde looptijd en worden niet aangehouden voor handelsdoeleinden. Voor verkoop beschikbare effecten zijn vergelijkbaar met effecten aangehouden voor handelsdoeleinden; alleen gerealiseerde wijzigingen in reële waarde worden echter in de winst-en-verliesrekening gerapporteerd (samen met dividend- en rentebaten), waarbij alle niet-gerealiseerde wijzigingen als onderdeel van het eigen vermogen op de balans worden gerapporteerd.

De keuze van classificatie is een belangrijke factor bij het analyseren van beleggingen in financiële activa. Een onderneming die effecten classificeert als aangehouden voor handelsdoeleinden zou hogere winsten rapporteren als de reële waarde van de belegging stijgt dan als ze de belegging had geclassificeerd als aangehouden voor verkoop, aangezien niet-gerealiseerde veranderingen in reële waarde in aangehouden voor handelsdoeleinden gerapporteerd in de winst- en verliesrekening van de onderneming, terwijl een vergelijkbare wijziging in voor verkoop aangehouden effecten zou worden gerapporteerd in het eigen vermogen. Bovendien staat US GAAP bedrijven niet toe investeringen te herclassificeren die oorspronkelijk zijn geclassificeerd als aangehouden voor handelsdoeleinden of zijn aangemerkt als beleggingen in reële waarde. Dus de boekhoudkundige keuzes die investeerders maken bij het doen van investeringen in financiële activa kunnen een groot effect hebben op de jaarrekening. (Zie voor meer informatie Wat u moet weten over jaarrekeningen .)

Investeringen in geassocieerde deelnemingen

Een investering in een geassocieerde deelneming is doorgaans een eigendomsbelang tussen 20 en 50 procent. Hoewel de investering in het algemeen als niet-controlerend zou worden beschouwd, zou een dergelijk eigendomsbelang als invloedrijk worden beschouwd, vanwege het vermogen van de investeerder om het managementteam, het bedrijfsplan en het beleid van de investeerder te beïnvloeden, samen met de mogelijkheid van vertegenwoordiging in de raad van bestuur van de deelneming .

Een invloedrijke investering in een geassocieerde deelneming wordt verantwoord volgens de vermogensmutatiemethode. De oorspronkelijke investering wordt tegen kostprijs (reële waarde) op de balans opgenomen. Daaropvolgende inkomsten door de deelneming worden toegevoegd aan het aandeelhouderschap in de balans van de beleggende onderneming (in verhouding tot het eigendom), waarbij dividenden die door de deelneming worden uitgekeerd, dat bedrag verminderen. De dividenden die de belegger van de deelneming ontvangt, worden echter opgenomen in de winst- en verliesrekening.

De equity-methode vereist ook de opname van goodwill die door de investeerder is betaald bij de overname, waarbij goodwill wordt gedefinieerd als elke premie die wordt betaald bovenop de boekwaarde van de identificeerbare activa van de deelneming. Bovendien moet de investering ook periodiek worden getest op bijzondere waardeverminderingen. Als de reële waarde van de investering onder de opgenomen balanswaarde (en als permanent) wordt beschouwd, moet het actief worden afgeschreven. Een joint venture, waarbij twee of meer bedrijven de zeggenschap over een entiteit delen, zou ook volgens de equity-methode worden verantwoord.

Een belangrijke factor waarmee ook rekening moet worden gehouden bij investeringen in geassocieerde deelnemingen zijn transacties tussen ondernemingen. Aangezien een dergelijke investering volgens de equity-methode wordt verantwoord, kunnen transacties tussen de investeerder en de deelneming een aanzienlijke impact hebben op de financiële gegevens van beide bedrijven. Voor zowel upstream (investeerder naar investeerder) als downstream (investeerder naar investeerder), moet de investeerder zijn evenredig aandeel in de winst van de geïnvesteerde uit eventuele intercorporate transacties verantwoorden.

Houd er rekening mee dat deze behandelingen algemene richtlijnen zijn, geen harde regels. Een bedrijf dat aanzienlijke invloed heeft op een deelneming met een eigendomsbelang van minder dan 20 procent, moet worden geclassificeerd als een investering in een geassocieerde deelneming. Terwijl een bedrijf met een aandeel van 20 tot 50 procent dat geen tekenen van significante invloed vertoont, kan worden aangemerkt als alleen een belegging in financiële activa. (Voor meer informatie, zie " Bijzondere waardeverminderingen: het goede, het slechte en het lelijke .")

Zakencombinaties

Bedrijfscombinaties zijn gecategoriseerd als een van de volgende:

• Fusie : de overnemende onderneming neemt de overgenomen onderneming op, die door de overname ophoudt te bestaan
• Acquisitie : de overnemende onderneming blijft, samen met de nieuw overgenomen onderneming, bestaan, meestal in de rol van moedersubsidie
• Consolidatie : de twee bedrijven vormen samen een volledig nieuw bedrijf
• Special Purpose Entities: een entiteit die doorgaans door een sponsorbedrijf wordt opgericht voor een enkel doel of project

Bij het verwerken van bedrijfscombinaties wordt de overnamemethode gebruikt. Volgens de overnamemethode worden zowel de activa, passiva, opbrengsten en kosten van de bedrijven gecombineerd. Als het eigendomsbelang van de moedermaatschappij minder dan 100% is, moet een rekening van een minderheidsbelang op de balans worden geboekt om het bedrag van de dochteronderneming te controleren dat niet door de overnemende onderneming wordt gecontroleerd.

De aankoopprijs van de dochteronderneming wordt opgenomen tegen kostprijs op de balans van de moedermaatschappij, waarbij elke goodwill (aankoopprijs boven boekwaarde) wordt gerapporteerd als een niet-identificeerbaar actief. In het geval dat de reële waarde van de dochteronderneming onder de boekwaarde op de balans van de moedermaatschappij daalt, moet een waardevermindering worden geboekt en gerapporteerd in de winst- en verliesrekening.

Gevolgtrekking

Bij het onderzoeken van de jaarrekening van bedrijven met intercorporate investeringen, is het belangrijk om te letten op boekhoudkundige behandelingen of classificaties die niet lijken te passen bij de actualiteit van de zakelijke relatie. Hoewel dergelijke gevallen niet automatisch als "lastige boekhouding" moeten worden beschouwd, is het belangrijk om te begrijpen hoe de boekhoudkundige classificatie de financiële overzichten van een bedrijf beïnvloedt. (Zie onze ' Zelfstudie over de kwaliteit van inkomsten ' voor meer informatie.)