Cournot competitie
Cournot-concurrentie is een economisch model dat een industriestructuur beschrijft waarin rivaliserende bedrijven die een identiek product aanbieden, concurreren op de hoeveelheid output die zij produceren, onafhankelijk en tegelijkertijd. Het is vernoemd naar de oprichter, de Franse wiskundige Augustin Cournot.
Belangrijkste leerpunten
- Cournot-concurrentie is een economisch model waarin concurrerende bedrijven een hoeveelheid kiezen om onafhankelijk en gelijktijdig te produceren.
- Het model is van toepassing wanneer bedrijven identieke of gestandaardiseerde goederen produceren en er wordt aangenomen dat ze niet kunnen samenspannen of een kartel vormen.
- Het idee dat een bedrijf reageert op wat het denkt dat een rivaal zal produceren, maakt deel uit van de perfecte concurrentietheorie.
Cournot-concurrentie begrijpen
Bedrijven die actief zijn op markten met beperkte concurrentie, oligopolies genoemd , concurreren vaak door te proberen marktaandeel te stelen weg van elkaar. Een manier om dit te doen is het aantal verkochte goederen te wijzigen.
Volgens de wet van vraag en aanbod drijft hogere output de prijzen, terwijl lagere output ze verhoogt. Als gevolg hiervan moeten bedrijven overwegen hoeveel hoeveelheid een concurrent waarschijnlijk zal uitgeven om een betere kans te hebben om de winst te maximaliseren.
Kortom, inspanningen om de winst te maximaliseren, zijn gebaseerd op beslissingen van concurrenten en de outputbeslissing van elk bedrijf wordt verondersteld de productprijs te beïnvloeden. Het idee dat een bedrijf reageert op wat het denkt dat een rivaal zal produceren, maakt deel uit van de perfecte concurrentietheorie.
Het Cournot-model is van toepassing wanneer bedrijven identieke of gestandaardiseerde goederen produceren. Het gaat ervan uit dat ze niet kunnen samenspannen of een kartel vormen, dezelfde kijk op de marktvraag hebben en bekend zijn met de exploitatiekosten van concurrenten.
Geschiedenis van Cournot-competitie
De Franse wiskundige Augustin Cournot schetste zijn theorie van perfecte competitie en moderne opvattingen over monopolie in 1938 in zijn boek, Researches Into the Mathematical Principles of the Theory of Wealth . Het Cournot-model is geïnspireerd op het analyseren van concurrentie in een bronwaterduopolie.
Belangrijk
Een monopolie is één onderneming, duopolie is twee ondernemingen en oligopolie is twee of meer ondernemingen die op dezelfde markt actief zijn.
Het Cournot-model blijft de standaard voor oligopolistische concurrentie, hoewel het ook kan worden uitgebreid met meerdere bedrijven. Cournot's ideeën werden overgenomen en gepopulariseerd door de Zwitserse econoom Leon Walras, door velen beschouwd als de grondlegger van de moderne wiskundige economie.
Voordelen van Cournot Competition
Het Cournot-model heeft enkele belangrijke voordelen. Het model levert logische resultaten op, met prijzen en hoeveelheden die zich tussen monopolistische (dwz lage output, hoge prijs) en concurrerende (hoge output, lage prijs) niveaus bevinden. Het levert ook een stabiel Nash-evenwicht op, een uitkomst waarvan geen enkele speler eenzijdig zou willen afwijken.
Beperkingen van Cournot-concurrentie
Enkele veronderstellingen van het model is misschien wat onrealistisch in de echte wereld. Ten eerste gaat het Cournot klassieke duopolymodel ervan uit dat de twee spelers hun hoeveelheidsstrategie onafhankelijk van elkaar bepalen. Praktisch gezien is dit waarschijnlijk niet het geval. Wanneer slechts twee producenten op een markt zijn, zullen ze waarschijnlijk zeer snel reageren op elkaars strategieën in plaats van in een vacuüm te werken.
Ten tweede betoogt Cournot dat een duopolie een kartel zou kunnen vormen en hogere winsten zou kunnen behalen door samenspanning. Maar speltheorie toont aan dat een kartelarrangement niet in evenwicht zou zijn, omdat elk bedrijf de neiging zou hebben af te wijken van de overeengekomen output - voor bewijs hoeft men niet verder te kijken dan De Organisatie van de Exporterende Landen van de Olie (OPEC).
Ten derde vragen de critici van het model zich af hoe vaak oligopolies concurreren op hoeveelheid in plaats van op prijs. De Franse wetenschapper J. Bertrand probeerde in 1883 dit toezicht recht te zetten door de keuze van de strategische variabele te veranderen van hoeveelheid in prijs. De geschiktheid van prijs, in plaats van kwantiteit, als de belangrijkste variabele in oligopoliemodellen werd bevestigd in later onderzoek door een aantal economen.
Ten slotte gaat het Cournot-model uit van producthomogeniteit zonder onderscheidende factoren. Cournot ontwikkelde zijn model na het observeren van de concurrentie in een bronwaterduopolie. Het is ironisch dat je zelfs in een product dat zo basaal is als mineraalwater in flessen, moeilijk zou zijn om homogeniteit te vinden in de producten die door verschillende leveranciers worden aangeboden.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.