Cox-Ingersoll-Ross Model (CIR)
Het Cox-Ingersoll-Ross-model (CIR) is een wiskundige formule die wordt gebruikt om rentebewegingen te modelleren en wordt aangedreven door een enkele bron van marktrisico. Het wordt gebruikt als een methode om rentetarieven te voorspellen en is gebaseerd op een stochastische differentiaalvergelijking.
Het Cox-Ingersoll-Ross (CIR) -model werd in 1985 ontwikkeld door John C. Cox, Jonathan E. Ingersoll en Stephen A. Ross als uitloper van het Vasicek-rentemodel.
De basisprincipes van het CIR-model: hoe het werkt
Het Cox-Ingersoll-Ross-model bepaalt rentebewegingen als een product van de huidige volatiliteit, de gemiddelde koers en spreads. Vervolgens introduceert het een marktrisico-element. Het vierkantswortelelement laat geen negatieve rentetarieven toe en het model veronderstelt een gemiddelde omkering naar een normaal rentetarief op lange termijn. Het Cox-Ingersoll-Ross-model wordt vaak gebruikt bij de waardering van rentederivaten.
Belangrijkste leerpunten
- De CIR wordt gebruikt om rentetarieven te voorspellen.
- De CIR is een evenwichtsmodel met één factor dat een vierkantswortel diffusieproces gebruikt om ervoor te zorgen dat de berekende rentetarieven altijd niet-negatief zijn.
Het verschil tussen de CIR en het Vasicek-rentemodel
Net als het Cox-Ingersoll-Ross-model is het Vasicek-model ook een methode met één factor. Het Vasicek-model staat echter negatieve rentetarieven toe omdat het geen vierkantswortelcomponent bevat.
Er werd lang gedacht dat het onvermogen van het model om negatieve koersen te produceren een groot voordeel was van het Cox-Ingersoll-Ross-model ten opzichte van het Vasicek-model, maar in de afgelopen jaren hebben veel Europese centrale banken negatieve koersen geïntroduceerd en dit standpunt is heroverwogen.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.