Regels voor aandelenallocatie

Een van de basisprincipes van beleggen is om uw risico geleidelijk te verkleinen naarmate u ouder wordt, omdat gepensioneerden niet de luxe hebben om te wachten tot de markt na een dip terugkeert. Het dilemma is erachter te komen hoe veilig je moet zijn ten opzichte van je levensfase.

Jarenlang heeft een vaak genoemde vuistregel geholpen bij het vereenvoudigen van activaspreiding. Hierin staat dat individuen een percentage van aandelen moeten hebben gelijk aan 100 min hun leeftijd. Dus voor een typische 60-jarige moet 40% van de portefeuille aandelen zijn. De rest zou bestaan ​​uit hoogwaardige obligaties, overheidsschuld en andere relatief veilige activa.

Twee redenen om de regels te wijzigen

Vrij eenvoudig, toch? Niet noodzakelijk. Hoewel een gemakkelijk te onthouden richtlijn kan helpen om een ​​deel van de complexiteit uit pensioenplanning te halen, is het misschien tijd om deze specifieke opnieuw te bezoeken. In de afgelopen decennia is er veel veranderd voor de Amerikaanse belegger. Ten eerste is de levensverwachting hier, net als in veel ontwikkelde landen, gestaag gestegen. In vergelijking met slechts 20 jaar geleden leven Amerikanen drie jaar langer. We moeten niet alleen onze nest eieren verhogen, maar we hebben ook meer tijd om ons geld te laten groeien en te herstellen van een dip.

Tegelijkertijd betalen Amerikaanse staatsobligaties een fractie van wat ze ooit deden. Tegenwoordig levert een 10-jarige T-rekening jaarlijks ongeveer 2, 96% op. Begin jaren tachtig konden beleggers rekenen op rentetarieven van meer dan 10%.

Herziene richtlijnen

Voor veel beleggingsprofessionals betekenen dergelijke realiteiten dat het oude axioma van '100 min je leeftijd' beleggers in gevaar brengt dat ze in hun latere jaren te weinig geld hebben. Sommigen hebben de regel gewijzigd in 110 min uw leeftijd - of zelfs 120 min uw leeftijd, voor mensen met een hogere risicotolerantie.

Het is niet verwonderlijk dat veel fondsenbedrijven deze herziene of zelfs agressievere richtlijnen volgen bij het samenstellen van hun eigen doeldatumfondsen. Bijvoorbeeld, fondsen met een streefdatum van 2030 zijn gericht op beleggers die momenteel rond de 50 zijn. Maar in plaats van 50% van zijn activa aan aandelen toe te wijzen, heeft het Vanguard Target Retirement 2030 Fund ongeveer 76%. Het T. Rowe Price Retirement 2030 Fonds bouwt nog meer risico in, met bijna 80% in aandelen.

Het is belangrijk om te onthouden dat dergelijke richtlijnen slechts een beginpunt zijn voor het nemen van beslissingen. Een verscheidenheid aan factoren kan een beleggingsstrategie vormen, waaronder de pensioengerechtigde leeftijd en activa die nodig zijn om uw levensstijl te ondersteunen. Omdat vrouwen gemiddeld bijna vijf jaar langer leven dan mannen, hebben ze hogere pensioenkosten dan mannen en een stimulans om iets agressiever te zijn met hun nestei.

Bottom Line

De aandelentoewijzing baseren op leeftijd kan een nuttig hulpmiddel zijn voor pensioenplanning door beleggers aan te moedigen het risico in de loop van de tijd langzaam te verminderen. In een tijd waarin volwassenen langer leven en minder beloningen ontvangen van 'veilige' beleggingen, is het misschien tijd om de richtlijn '100 min uw leeftijd' aan te passen en meer risico te nemen met pensioenfondsen.