Definitie van Credit Default Swap (CDS)
Een credit default swap (CDS) is een financieel derivaat of contract waarmee een belegger zijn of haar kredietrisico kan 'ruilen' of compenseren met dat van een andere belegger. Als een geldschieter bijvoorbeeld bang is dat een kredietnemer in gebreke blijft met een lening, kan de geldschieter een CDS gebruiken om dat risico te compenseren of om te wisselen. Om het risico van wanbetaling te ruilen, koopt de geldschieter een CDS van een andere belegger die ermee instemt de geldgever terug te betalen in het geval dat de kredietnemer in gebreke blijft. De meeste CDS vereisen een doorlopende premiebetaling om het contract te behouden, wat lijkt op een verzekeringspolis.
Een credit default swap is ontworpen om de kredietblootstelling van vastrentende producten over te dragen tussen twee of meer partijen. In een CDS verricht de koper van de swap betalingen aan de verkoper van de swap tot de vervaldatum van een contract. In ruil daarvoor stemt de verkoper ermee in dat - in het geval dat de schuldenaar (kredietnemer) in gebreke blijft of een andere kredietgebeurtenis ervaart - de verkoper de waarde van het effect aan de koper betaalt, evenals alle rentebetalingen die zouden zijn betaald tussen die tijd en de vervaldatum van de beveiliging.
Een credit default swap is de meest voorkomende vorm van kredietderivaten en kan betrekking hebben op gemeentelijke obligaties, obligaties van opkomende markten, door hypotheek gedekte effecten of bedrijfsobligaties.
Een credit default swap wordt ook vaak een kredietderivatencontract genoemd.
01:48Credit Default Swaps (CDS)
- Credit default swaps of CDS zijn derivatencontracten waarmee beleggers kredietrisico kunnen uitwisselen met een andere belegger
- Credit default swaps zijn de meest voorkomende kredietderivaten en worden vaak gebruikt om kredietblootstelling op vastrentende producten over te dragen
- Credit default swaps worden zonder recept verhandeld, waardoor ze moeilijk te volgen zijn voor toezichthouders
Credit Default Swaps (CDS) verklaard
Obligaties en andere schuldbewijzen hebben het risico dat de kredietnemer de schuld of zijn rente niet terugbetaalt. Omdat schuldbewijzen vaak een lange looptijd hebben, tot wel 30 jaar, is het voor de belegger moeilijk om betrouwbare inschattingen te maken over dat risico gedurende de gehele levensduur van het instrument.
Credit default swaps zijn een extreem populaire manier geworden om dit soort risico's te beheren. De US Comptroller of the Currency geeft elk kwartaal een rapport uit over kredietderivaten en plaatste in een rapport van juni 2018 de omvang van de gehele markt op $ 4, 2 biljoen, waarvan CDS goed was voor $ 3, 68 biljoen.
Credit Default Swap als verzekering
Een credit default swap is in feite een verzekering tegen niet-betaling. Via een CDS kan de koper de gevolgen van het in gebreke blijven van een kredietnemer vermijden door een deel of al dat risico over te dragen aan een verzekeringsmaatschappij of andere CDS-verkoper in ruil voor een vergoeding. Op deze manier ontvangt de koper van een kredietverzuimswap kredietbescherming, terwijl de verkoper van de swap de kredietwaardigheid van het schuldbewijs garandeert. De koper van een credit default swap heeft bijvoorbeeld recht op de nominale waarde van het contract door de verkoper van de swap, samen met eventuele onbetaalde rente, mocht de emittent in gebreke blijven met betalingen.
Het is belangrijk op te merken dat het kredietrisico niet wordt geëlimineerd - het is verplaatst naar de CDS-verkoper. Het risico is dat de CDS-verkoper tegelijkertijd in gebreke blijft. Dit was een van de belangrijkste oorzaken van de kredietcrisis van 2008: CDS-verkopers zoals Lehman Brothers, Bear Stearns en AIG zijn hun CDS-verplichtingen niet nagekomen.
Hoewel het kredietrisico niet is geëlimineerd via een CDS, is het risico verminderd. Als geldgever A bijvoorbeeld een lening heeft verstrekt aan kredietnemer B met een gemiddelde kredietwaardigheid, kan geldgever A de kwaliteit van de lening verbeteren door een CDS te kopen van een verkoper met een betere kredietwaardigheid en financiële ondersteuning dan kredietnemer B. De risico is niet verdwenen, maar het is verminderd door de CDS.
Als de emittent van de schuld niet in gebreke blijft en als alles goed gaat, verliest de CDS-koper geld door de betalingen op de CDS, maar de koper verliest een veel groter deel van zijn investering als de emittent in gebreke blijft en als deze niet kocht een CDS. Als zodanig, hoe meer de houder van een effect denkt dat zijn uitgever waarschijnlijk in gebreke blijft, des te wenselijker een CDS is en des te meer het kost.
Credit Default Swap in context
Elke situatie met betrekking tot een kredietverzuimswap zal minimaal drie partijen hebben. De eerste betrokken partij is de instelling die het schuldbewijs heeft uitgegeven (lener). De schuld kan obligaties of andere soorten effecten zijn en is in wezen een lening die de schuldemittent van de kredietgever heeft ontvangen. Als een bedrijf een obligatie met een nominale waarde van $ 100 en een looptijd van 10 jaar aan een koper verkoopt, stemt het bedrijf ermee in om de $ 100 aan de koper terug te betalen aan het einde van de periode van 10 jaar, evenals regelmatige rentebetalingen over de loop van het leven van de band. Maar omdat de schuldenaar niet kan garanderen dat hij de premie zal kunnen terugbetalen, heeft de schuldkoper het risico genomen.
De schuldkoper is de tweede partij in deze ruil en zal ook de CDS-koper zijn als de partijen besluiten een CDS-contract aan te gaan. De derde, de CDS-verkoper, is meestal een grote bank of verzekeringsmaatschappij die de onderliggende schuld tussen de emittent en de koper garandeert. Dit lijkt erg op een verzekeringspolis voor een huis of auto.
CDS zijn complex omdat ze zonder recept worden verhandeld (wat betekent dat ze niet-gestandaardiseerd zijn). Er is veel speculatie op de CDS-markt, waar beleggers de verplichtingen van de CDS kunnen verhandelen als ze denken dat ze winst kunnen maken. Stel bijvoorbeeld dat er een CDS is die driemaandelijks $ 10.000 verdient om een obligatie van $ 10 miljoen te verzekeren. Het bedrijf dat de CDS oorspronkelijk heeft verkocht, is van mening dat de kredietkwaliteit van de kredietnemer is verbeterd, zodat de CDS-betalingen hoog zijn. Het bedrijf zou de rechten op die betalingen en de verplichtingen aan een andere koper kunnen verkopen en mogelijk winst maken.
U kunt zich ook een belegger voorstellen die gelooft dat bedrijf A waarschijnlijk in gebreke blijft met zijn obligaties. De belegger kan een CDS kopen van een bank die de waarde van die schuld zal betalen als bedrijf A in gebreke blijft. Een CDS kan worden gekocht, zelfs als de koper zelf de schuld niet bezit. Dit is een beetje zoals een buurman die een CDS koopt in een ander huis in haar buurt, omdat ze weet dat de eigenaar geen werk heeft en mogelijk de hypotheek niet kan betalen.
Hoewel credit default swaps de betalingen van een obligatie tot het einde van de looptijd kunnen verzekeren, hoeven ze niet noodzakelijk de gehele levensduur van de obligatie te dekken. Stel bijvoorbeeld dat een belegger twee jaar in een 10-jarige zekerheid zit en denkt dat de emittent in kredietproblemen verkeert. De obligatie-eigenaar kan ervoor kiezen om een kredietverzuimswap te kopen met een looptijd van vijf jaar die de belegging zou beschermen tot het zevende jaar, wanneer de obligatiehouder denkt dat de risico's zullen zijn vervaagd.
Het is zelfs mogelijk voor beleggers om effectief van partij te wisselen bij een kredietverzuimswap waarbij ze al partij zijn. Als een CDS-verkoper bijvoorbeeld van mening is dat de kredietnemer waarschijnlijk in gebreke blijft, kan de CDS-verkoper zijn eigen CDS kopen van een andere instelling of het contract verkopen aan een andere bank om de risico's te compenseren. De eigendomsketen van een CDS kan erg lang en ingewikkeld worden, waardoor het moeilijk is om de omvang van deze markt te volgen.
Real World Voorbeeld van een Credit Default Swap
Credit default swaps werden veel gebruikt tijdens de Europese staatsschuldencrisis. In september 2011 hadden staatsobligaties van Griekenland 94% kans op wanbetaling. Beleggers met Griekse obligaties hadden vooraf $ 5, 7 miljoen en $ 100.000 kunnen betalen voor een credit default swap (CDS) om voor een periode van $ 10 miljoen aan obligaties te verzekeren. Veel hedgefondsen gebruikten zelfs CDS als een manier om te speculeren over de waarschijnlijkheid dat het land in gebreke zou blijven.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.