Het graven in het Dividend Discount Model

Het is tijd om een ​​van de oudste, meest conservatieve methoden voor het waarderen van aandelen af ​​te stoffen: het dividendkortingsmodel (DDM). Het is een van de basistoepassingen van een financiële theorie die studenten in een inleidende financieringsklasse moeten leren. Helaas is de theorie het makkelijke gedeelte. Het model vereist veel aannames over de dividendbetalingen en groeipatronen van bedrijven, evenals toekomstige rentetarieven. Moeilijkheden ontstaan ​​bij het zoeken naar verstandige getallen om in de vergelijking te vouwen. Hieronder zullen we dit model onderzoeken en u laten zien hoe u het kunt berekenen.

Het Dividend Discount Model

Hier is het basisidee: elk aandeel is uiteindelijk niet meer waard dan wat het investeerders zal bieden in huidige en toekomstige dividenden. De financiële theorie zegt dat de waarde van een aandeel alle toekomstige kasstromen waard is die naar verwachting door de onderneming zullen worden gegenereerd, verdisconteerd door een passend voor risico aangepast tarief. Volgens de DDM zijn dividenden de kasstromen die worden teruggegeven aan de aandeelhouder (we gaan ervan uit dat u de concepten tijdwaarde van geld en discontering begrijpt). Om een ​​bedrijf te waarderen dat de DDM gebruikt, berekent u de waarde van dividendbetalingen waarvan u denkt dat een aandeel de komende jaren zal afwerpen. Dit is wat het model zegt:

Waar:
P = de prijs op tijdstip 0
r = disconteringsvoet

Overweeg voor de eenvoud een bedrijf met een jaarlijks dividend van $ 1. Als u denkt dat het bedrijf dat dividend voor onbepaalde tijd zal betalen, moet u zich afvragen wat u bereid bent te betalen voor dat bedrijf. Veronderstel dat het verwachte rendement - of, beter gezegd in academische taal, het vereiste rendement - 5% is. Volgens het dividendkortingsmodel moet het bedrijf $ 20 waard zijn ($ 1, 00 / 0, 05).

Hoe komen we tot de bovenstaande formule "> perpetuity:

De voor de hand liggende tekortkoming van het bovenstaande model is dat je zou verwachten dat de meeste bedrijven in de loop van de tijd groeien. Als u denkt dat dit het geval is, is de noemer gelijk aan het verwachte rendement minus de dividendgroei. Dit staat bekend als de constante groei DDM of het Gordon-model naar de maker, Myron Gordon. Stel dat u denkt dat het dividend van het bedrijf jaarlijks met 3% zal groeien. De waarde van het bedrijf moet dan $ 1 / (.05 - .03) = $ 50 zijn. Hier is de formule voor het waarderen van een bedrijf met een constant groeiend dividend, evenals het bewijs van de formule:

Het klassieke dividendkortingsmodel werkt het beste bij het waarderen van een volwassen bedrijf dat een aanzienlijk deel van zijn inkomsten als dividenden betaalt, zoals een nutsbedrijf.

Het probleem van voorspelling

Voorstanders van het dividendkortingsmodel zeggen dat alleen toekomstige contante dividenden u een betrouwbare schatting van de intrinsieke waarde van een bedrijf kunnen geven. Het kopen van een aandeel om een ​​andere reden - zeg, vandaag 20 keer de winst van het bedrijf betalen omdat iemand morgen 30 keer betaalt - is slechts speculatie.

In werkelijkheid vereist het dividendkortingsmodel een enorme hoeveelheid speculatie bij het proberen om toekomstige dividenden te voorspellen. Zelfs wanneer u het toepast op stabiele, betrouwbare, dividenduitkerende bedrijven, moet u nog steeds veel veronderstellingen maken over hun toekomst. Het model is onderworpen aan het axioma "garbage in, garbage out", wat betekent dat een model slechts zo goed is als de aannames waarop het is gebaseerd. Bovendien zijn de inputs die waarderingen produceren altijd aan het veranderen en vatbaar voor fouten.

De eerste grote veronderstelling die de DDM maakt, is dat dividenden stabiel zijn of onbeperkt groeien met een constante snelheid. Zelfs voor stabiele, betrouwbare aandelen van het type utility, kan het lastig zijn om precies te voorspellen wat de dividenduitkering volgend jaar zal zijn, laat staan ​​over een dozijn jaar.

Multi-Stage Dividend Discount Modellen

Om het probleem van onstabiele dividenden te omzeilen, brengen modellen met meerdere fasen de DDM een stap dichter bij de realiteit door aan te nemen dat het bedrijf verschillende groeifasen zal doormaken. Voorraadanalisten bouwen complexe voorspellingsmodellen met veel fasen van verschillende groei om reële vooruitzichten beter weer te geven. Een meerfasige DDM kan bijvoorbeeld voorspellen dat een bedrijf een dividend zal hebben dat gedurende zeven jaar met 5% groeit, de volgende drie jaar met 3% en vervolgens met een eeuwigheid van 2%.

Een dergelijke benadering brengt echter nog meer veronderstellingen in het model. Hoewel het niet veronderstelt dat een dividend met een constante snelheid zal groeien, moet het wel raden wanneer en door hoeveel een dividend in de loop van de tijd zal veranderen.

Wat te verwachten ">

Een ander knelpunt met de DDM is dat niemand echt zeker weet wat de juiste verwachte gebruikssnelheid is. Het is niet altijd verstandig om gewoon de lange rente te gebruiken, omdat de geschiktheid hiervan kan veranderen.

Het probleem van hoge groei

Geen enkel DDM-model kan het probleem van snelgroeiende aandelen oplossen. Als de dividendgroei van het bedrijf hoger is dan het verwachte rendement, kunt u geen waarde berekenen omdat u een negatieve noemer in de formule krijgt. Aandelen hebben geen negatieve waarde. Overweeg een bedrijf met een dividendgroei van 20% terwijl het verwachte rendement slechts 5% is: in de noemer (rg) zou u -15% (5% - 20%) hebben.

Zelfs als het groeipercentage het verwachte rendement niet overschrijdt, zijn groeiaandelen, die geen dividenden betalen, zelfs moeilijker te waarderen met behulp van dit model. Als u een groeiaandeel met het dividendkortingsmodel hoopt te waarderen, is uw waardering gebaseerd op niets meer dan gissingen over de toekomstige winsten van het bedrijf en beslissingen over het dividendbeleid. De meeste groeiaandelen keren geen dividenden uit. Integendeel, ze herinvesteren de winst in het bedrijf in de hoop aandeelhouders rendement te bieden door middel van een hogere aandelenkoers.

Denk aan Microsoft, die al tientallen jaren geen dividend uitbetaalde. Gezien dit feit zou het model kunnen suggereren dat het bedrijf op dat moment waardeloos was - wat volkomen absurd is. Vergeet niet dat slechts ongeveer een derde van alle openbare bedrijven dividend uitkeert. Bovendien verdelen zelfs bedrijven die uitbetalingen aanbieden steeds minder van hun inkomsten aan aandeelhouders.

Bottom Line

Het dividendkortingsmodel is geenszins alles en iedereen voor waardering. Dat gezegd hebbende, leren over het dividendkortingsmodel stimuleert het denken. Het dwingt beleggers om verschillende veronderstellingen over groei en toekomstperspectieven te evalueren. Als het niets anders is, toont de DDM het onderliggende principe dat een bedrijf de som van zijn verdisconteerde toekomstige kasstromen waard is - of dividenden de juiste maatstaf voor kasstromen zijn, is een andere vraag. De uitdaging is om het model zo realistisch mogelijk te maken, wat betekent dat de meest betrouwbare beschikbare aannames worden gebruikt.