Synthetische Collateralized Debt Obligation (CDO)
Een synthetische CDO, soms een onderpandschuldverplichting genoemd, belegt in niet-kasactiva om blootstelling te verkrijgen aan een portefeuille van vastrentende activa. Het is een soort collateralized debt verplichting (CDO) - een gestructureerd product dat kasstroomgenererende activa combineert die worden herverpakt in pools en worden verkocht aan beleggers. Synthetische CDO's worden doorgaans onderverdeeld in krediettranches op basis van het kredietrisico dat de belegger op zich neemt. Initiële investeringen in de CDO worden gedaan door de lagere tranches, terwijl de senior tranches mogelijk geen initiële investering hoeven te doen.
02:02Een inleiding op onderpandschuldverplichtingen (CDO's)
Synthetische CDO's begrijpen
Synthetische CDO's zijn een moderne vooruitgang in gestructureerde financiering die extreem hoge rendementen voor beleggers kan bieden. Ze zijn anders dan andere CDO's, die doorgaans beleggen in reguliere schuldproducten zoals obligaties, hypotheken en leningen. In plaats daarvan genereren ze inkomsten door te beleggen in niet-kasderivaten zoals credit default swaps (CDS's), opties en andere contracten.
Terwijl een traditionele CDO inkomsten genereert voor de verkoper uit contante activa zoals leningen, creditcards en hypotheken, komt de waarde van een synthetische CDO voort uit verzekeringspremies van kredietverzuimswaps betaald door beleggers. De verkoper neemt een longpositie in in de synthetische CDO, ervan uitgaande dat de onderliggende activa zullen presteren. De belegger neemt daarentegen een shortpositie in, ervan uitgaande dat de onderliggende activa in gebreke blijven.
Beleggers kunnen veel meer aan de haak krijgen dan hun initiële beleggingen als zich meerdere kredietgebeurtenissen voordoen in de referentieportefeuille. In een synthetische CDO ontvangen alle tranches periodieke betalingen op basis van kasstromen uit de credit default swaps.
Normaal gesproken worden synthetische CDO-uitbetalingen alleen beïnvloed door kredietgebeurtenissen in verband met CDS's. Als zich een kredietgebeurtenis voordoet in de vastrentende portefeuille, worden de synthetische CDO en zijn beleggers verantwoordelijk voor de verliezen, beginnend bij de tranches met de laagste rating en oplopend naar boven.
Synthetische CDO's genereren inkomsten uit niet-kasderivaten, zoals credit default swaps, opties en andere contracten.
Synthetische CDO's en tranches
Tranches worden ook wel plakjes kredietrisico tussen risiconiveaus genoemd. Normaal gesproken staan de drie tranches die voornamelijk worden gebruikt in CDO's bekend als senior, mezzanine en equity. De senior tranche omvat effecten met een hoge kredietwaardigheid, heeft doorgaans een laag risico en heeft dus een lager rendement.
Omgekeerd draagt een tranche op aandelenniveau een hoger risiconiveau en houdt derivaten met lagere kredietbeoordelingen aan, dus biedt het hogere rendementen. Hoewel de tranche op aandelenniveau hogere rendementen kan bieden, is het de eerste tranche die mogelijke verliezen zou absorberen.
Tranches maken synthetische CDO's aantrekkelijk voor beleggers omdat ze in staat zijn om blootstelling aan CDS's te verkrijgen op basis van hun risicobereidheid. Stel bijvoorbeeld dat een belegger wenst te beleggen in een synthetische CDO met een hoge rating, inclusief Amerikaanse staatsobligaties en bedrijfsobligaties met een AAA-rating - de hoogste kredietwaardigheid die wordt aangeboden door Standard & Poor's. De bank kan de synthetische CDO maken die aanbiedt om het rendement van de Amerikaanse staatsobligaties plus de opbrengsten van de bedrijfsobligaties te betalen. Dit zou een enkele tranche synthetische CDO zijn die alleen de tranche op senior niveau omvat.
Belangrijkste leerpunten
- Een synthetische CDO is een type onderpandschuldverplichting die belegt in niet-kasactiva om blootstelling te verkrijgen aan een portefeuille van vastrentende activa.
- Synthetische CDO's zijn verdeeld in tranches op basis van het veronderstelde kredietrisico - senior tranches hebben een laag risico met lagere rendementen, terwijl tranches op aandelenniveau een hoger risico en een hoger rendement met zich meebrengen.
- De waarde van een synthetische CDO komt van verzekeringspremies van credit default swaps.
- Synthetische CDO's werden sterk bekritiseerd vanwege de rol die ze speelden in de Grote Recessie.
Synthetische CDO's: toen en nu
Synthetische CDO's werden voor het eerst gecreëerd in de late jaren 1990 als een manier voor grote houders van commerciële leningen om hun balansen te beschermen zonder de leningen te verkopen en mogelijk klantrelaties te schaden. Ze werden steeds populairder omdat ze de neiging hebben om een kortere levensduur te hebben dan cashflow-CDO's, en er is geen verlengde aanloopperiode voor inkomsteninvesteringen. Synthetische CDO's zijn ook in hoge mate aanpasbaar tussen de verzekeraar en beleggers.
Ze werden sterk bekritiseerd vanwege hun rol in de subprime-hypotheekcrisis, die leidde tot de Grote Recessie. Beleggers hadden aanvankelijk alleen toegang tot subprime-hypotheekobligaties omdat er zoveel hypotheken bestonden. Maar met de oprichting van synthetische CDO's en kredietverzuimswaps nam de blootstelling aan deze activa toe en beseften beleggers niet dat de onderliggende activa veel risicovoller waren dan ze dachten. Omdat huiseigenaren in gebreke bleven op hun hypotheken, hebben ratingbureaus CDO's gedegradeerd, waardoor beleggingsondernemingen beleggers hebben laten weten dat ze hun geld niet zouden kunnen terugbetalen.
Ondanks hun geblokte verleden, kunnen synthetische CDO's een opleving doormaken. Beleggers die op zoek zijn naar high-yields wenden zich opnieuw tot deze beleggingen en grote banken en beleggingsondernemingen reageren op de vraag door krediethandelaren in te huren die zich op dit gebied specialiseren.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.