Dirks-test
Dirks Test is een standaard die door de Securities and Exchange Commission (SEC) wordt gebruikt om te bepalen of iemand die voorkennis (een tippee) ontvangt en daarnaar handelt zich schuldig maakt aan handel met voorkennis. De Dirks-test zoekt naar twee criteria: 1) of de persoon het vertrouwen van het bedrijf heeft geschonden (de vertrouwelijkheidsregels hebben overtreden door materiële niet-openbare informatie te onthullen); en 2) of het individu dit bewust heeft gedaan.
Tippees kunnen schuldig worden bevonden aan handel met voorkennis als ze wisten of hadden moeten weten dat de kipper een schending van zijn fiduciaire plicht had begaan.
UITBREUK Dirks Test
De Dirks-test is vernoemd naar de zaak van het Hooggerechtshof uit 1984, Dirks v. SEC, waarin de voorwaarden zijn vastgelegd waaronder tippees aansprakelijk kunnen worden gesteld voor handel met voorkennis. Een persoon hoeft niet daadwerkelijk een transactie uit te voeren om zich schuldig te maken aan illegale handel met voorkennis; alleen het vergemakkelijken van een interne handel door het openbaar maken van materiële niet-openbare informatie over een bedrijf is voldoende om aansprakelijk te zijn voor illegale handel met voorkennis. Het is ook niet nodig om een manager of medewerker van het bedrijf te zijn; vrienden en familieleden die toegang hebben tot dergelijke informatie en deze bekendmaken, kunnen ook worden belast met het plegen van een illegale handeling.
De Dirks-test testen
De Dirks-test was onduidelijk over een belangrijk element - of een insider een plicht heeft overtreden als hij of zij geen persoonlijk voordeel heeft ontvangen. Inderdaad, het Hooggerechtshof benadrukte dat "bij afwezigheid van enig persoonlijk gewin [voor de insider] er geen plichtsverzuim voor de aandeelhouders is geweest. En bij afwezigheid van een inbreuk door de insider is er geen afgeleide inbreuk [door de tippee]." In daaropvolgende rechtszaken, VS v. Newman en VS v. Salman, zorgde de focus op de definitie van "persoonlijk voordeel" voor verduidelijking van de Dirks-test. Mathew Martoma, een voormalige hedgefondsbeheerder met een geblokte geschiedenis, werd in 2014 veroordeeld voor handel met voorkennis waarbij aandelen van een biotechnologiebedrijf betrokken waren dat cruciale proeven met een geneesmiddel voor Alzheimer uitvoerde. Zijn advocaten gingen in beroep tegen de veroordeling op grond van het feit dat de kipper, een vooraanstaand arts en onderzoeker aan de Universiteit van Michigan, geen persoonlijk voordeel ontving voor het delen van materiële niet-openbare gegevens met Martoma. Het federale hof van beroep bevestigde echter zijn veroordeling in 2017 en citeerde het precedent dat in de VS tegen Salman- zaak is gesteld dat een uitkering niet 'geldelijk' hoeft te zijn. Volgens de uitspraak moest een "geschenk" van voorkennis aan een familielid of vriend op zichzelf worden beschouwd als een persoonlijk voordeel voor de kipper. De kipper en tippee werden in dit geval als vrienden beschouwd; daarom werd aan de norm voldaan.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.