Maken minimumloonwetten arbeid tot vaste of variabele kosten?

Arbeid is een semi-variabele kost. Semi-variabele kosten hebben elementen van variabele kosten en vaste kosten. Variabele kosten variëren met stijgingen of dalingen van de productie. Vaste kosten blijven hetzelfde, ongeacht of de productie toeneemt of afneemt. Lonen betaald aan werknemers voor hun reguliere uren zijn vaste kosten. Elke extra tijd die ze aan het werk doorbrengen is een variabele kost.

In een fabriek die jurken maakt, zijn de variabele kosten de stof en de arbeid die wordt gebruikt om de jurken te maken. Ervan uitgaande dat het bedrijf 10 arbeiders in dienst heeft, en het minimumloon in de staat van operatie $ 8 is, heeft het bedrijf vaste kosten van $ 80 per uur in de vorm van salarissen. Als het zes uur duurt voordat een arbeider een jurk met acht meter stof maakt, dan maken twee arbeiders twee jurken in 12 uur en gebruiken 16 meter stof. Een toename van het aantal jurken (productie) betekent dat het aantal arbeiders en de gebruikte maat stof moet zijn toegenomen.

Als het bedrijf in het bovenstaande voorbeeld vereist dat al zijn werknemers zes uur per dag werken, zijn de vaste kosten voor het bedrijf, als het minimumloon betaalt aan elke werknemer, per dag $ 48. Als de grootte van de stof die nodig is om een ​​jurk te maken acht meter is, heeft het bedrijf een vaste kostprijs van 80 meter per dag voor elke werknemer. Als een werknemer meer dan zes uur per dag werkt, is het extra bedrag dat aan de werknemer wordt betaald variabele kosten omdat de werknemer vrij is om te bepalen hoeveel extra uren hij / zij moet werken. De werknemer wil misschien ook extra tijd op een specifieke dag werken, maar is vrij om te kiezen of hij op een andere dag werkt.