Emergency Banking Act van 1933
De Emergency Banking Act van 1933 was een wet aangenomen te midden van de Grote Depressie die stappen ondernam om het vertrouwen in het Amerikaanse banksysteem te stabiliseren en te herstellen. Het kwam na een reeks bankruns na de beurscrash van 1929. Het verlies van persoonlijke besparingen door die mislukkingen heeft het vertrouwen in het financiële systeem ernstig geschaad en in reactie daarop heeft de wet de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC) opgericht., die bankrekeningen kosteloos tot $ 2.500 begon te verzekeren. Bovendien kreeg het presidentschap de uitvoerende macht om onafhankelijk van de Federal Reserve te opereren in tijden van financiële crisis.
01:19The Curse Of Zombie Banks
Waarom en hoe de Emergency Banking Act is gemaakt
De wet is tot stand gekomen nadat andere maatregelen niet volledig konden verhelpen hoe de depressie het Amerikaanse monetaire systeem belastte. Begin 1933 had de depressie de Amerikaanse economie en haar banken bijna vier jaar verwoest. Het wantrouwen in financiële instellingen groeide, waardoor een toenemende stroom Amerikanen hun geld uit het systeem ophaalde in plaats van het aan een bank te riskeren. Ondanks pogingen in veel staten om de hoeveelheid geld die een persoon uit een bank kon halen te beperken, namen opnames toe omdat aanhoudende bankfaillissementen de angst verhoogden en, in een vicieuze cirkel, nog meer opnames en mislukkingen veroorzaakten.
Belangrijkste leerpunten
- De Emergency Banking Act van 1933 was een wetgevende reactie op het bankfalen van de Grote Depressie en probeerde het vertrouwen in het financiële systeem te herstellen
- De wet diende onmiddellijk om het vertrouwen in de banken te versterken en de aandelenmarkt een boost te geven.
- De belangrijkste veranderingen zijn tot op de dag van vandaag doorgegaan, met name het verzekeren van bankrekeningen door de Federal Deposit Insurance Corporation en de uitvoerende bevoegdheden die het de president heeft geboden om te reageren op financiële crises
Hoewel de wet ontstond tijdens het bestuur van Herbert Hoover, ging deze over op 9 maart 1933, kort nadat Franklin D. Roosevelt werd ingehuldigd. Het was het onderwerp van de eerste van de legendarische haardvuurchats van Roosevelt, waarbij de nieuwe president de natie rechtstreeks toesprak over de staat van het land, inclusief de economie.
Roosevelt gebruikte de chat om de bepalingen van de wet uit te leggen en waarom ze noodzakelijk waren. Dat omvatte de noodzaak voor een ongekende vierdaagse sluiting van alle Amerikaanse banken om de wet volledig uit te voeren. Gedurende die tijd, zo verklaarde Roosevelt, zouden banken worden geïnspecteerd op hun financiële stabiliteit voordat ze hun activiteiten konden hervatten. De inspecties, samen met de andere bepalingen van de wet, waren bedoeld om Amerikanen ervan te verzekeren dat de federale overheid het financiële systeem nauwlettend in de gaten hield om te verzekeren dat het aan hoge normen van stabiliteit en betrouwbaarheid voldeed.
De eerste banken die op 13 maart heropenden, waren de 12 regionale Federal Reserve-banken. Deze werden de volgende dag gevolgd door banken in steden met federale clearinghuizen. De resterende banken die geschikt werden geacht om te opereren, kregen op 15 maart toestemming om opnieuw te openen.
Vergelijkbare wetgeving
De Emergency Banking Act werd voorafgegaan en is opgevolgd door andere wetgeving om het vertrouwen in het Amerikaanse financiële systeem te stabiliseren en te herstellen. Goedgekeurd tijdens het bestuur van Herbert Hoover, wilde de Reconstruction Finance Corporation Act hulp bieden aan financiële instellingen en bedrijven die het risico liepen te worden gesloten vanwege de aanhoudende economische gevolgen van de depressie. De Federal Home Loan Bank Act van 1932 trachtte eveneens de banksector en de Federal Reserve te versterken.
Een paar gerelateerde stukken wetgeving werden kort na de Emergency Banking Act aangenomen. De Glass-Steagall Act, die ook in 1933 werd aangenomen, scheidde investeringsbankieren van commercieel bankieren om de corruptie van commerciële banken te bestrijden door speculatief beleggen, dat was erkend als een belangrijke oorzaak van de beurscrash.
Glass-Steagall werd echter in 1999 ingetrokken en sommigen geloofden dat zijn ondergang bijdroeg aan de wereldwijde kredietcrisis van 2008.
Een soortgelijke wet, de Emergency Economic Stabilization Act van 2008, werd aangenomen aan het begin van de Grote Recessie. In tegenstelling tot de Emergency Banking Act lag de focus van deze wetgeving op de hypotheekcrisis, met wetgevers die miljoenen Amerikanen in staat wilden stellen hun huis te behouden.
Korte en lange termijn effecten van de Emergency Banking Act
Onzekerheid, zelfs angst, over de vraag of mensen zouden luisteren naar de verzekering van president Roosevelt dat hun geld nu veilig was, maar verdampt toen banken na lange tijd weer opengingen voor lange rijen. De aandelenmarkt woog ook enthousiast, met de Dow Jones Industrial Average met 8, 26 punten, een winst van meer dan 15%, op 15 maart, toen alle in aanmerking komende banken waren heropend.
De implicaties van de Emergency Banking Act bleven voortduren, en sommigen voelden zich zelfs vandaag nog steeds. Bepaalde bepalingen, zoals de uitbreiding van de uitvoerende macht van de president, blijven van kracht. De wet veranderde ook volledig het gezicht van het Amerikaanse valutasysteem door de Verenigde Staten van de gouden standaard te halen. Belangrijk is dat de wet het land eraan herinnerde dat een gebrek aan vertrouwen in het banksysteem een zichzelf vervullende profetie kan worden, en dat massale paniek over het financiële systeem grote schade kan aanrichten.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.