De bereidheid en het vermogen van uw klanten om risico te nemen begrijpen

Bij het ontwikkelen van een solide beleggingsportefeuille voor een individuele klant, moet een financieel adviseur rekening houden met belangrijke factoren die helpen bij het opstellen van de meest geschikte beleggingsstrategie. Uiteindelijk is de primaire zorg het behalen van de financiële doelstellingen van de klant, en belangrijke overwegingen zijn de bereidheid en het vermogen van de klant om risico's te nemen om die doelen te bereiken. Er zijn tal van fundamentele aspecten die nauw verweven zijn met deze zorgen, die elke financieel adviseur moet onderzoeken voordat hij een goede portefeuille opbouwt.

Bereidheid en het vermogen om risico's te nemen komen niet altijd overeen. De persoon in het bovenstaande voorbeeld met hoge activa en lage verplichtingen kan bijvoorbeeld een hoog vermogen hebben om risico's te nemen, maar kan ook conservatief van aard zijn en een lage bereidheid tot het nemen van risico's uitdrukken. In dit geval verschillen de bereidheid en het vermogen om risico's te nemen en hebben deze invloed op het uiteindelijke proces van portefeuilleopbouw. Een geschikte investering die geschikt is in termen van de bereidheid en het vermogen van een belegger (persoonlijke omstandigheden) om een ​​bepaald risiconiveau te nemen. Het is van essentieel belang dat aan beide criteria wordt voldaan. Als een belegging geschikt moet zijn, volstaat het niet om aan te geven dat een belegger risicovriendelijk is. Hij of zij moet ook in een financiële positie verkeren om bepaalde risico's te nemen. Het is ook noodzakelijk om de aard van de risico's en de mogelijke gevolgen te begrijpen.

Belangrijkste leerpunten

• Als een verantwoordelijke financiële adviseur moet u uw klanten altijd in passende investeringen plaatsen die overeenkomen met zowel hun bereidheid als hun vermogen om risico's te nemen.
• Risicotolerantie meet subjectieve aspecten van risicotolerantie, waaronder de persoonlijkheid van een klant, hoe deze reageert op reële of potentiële verliezen en wat hun doelen en prioriteiten zijn.
• Capaciteit of vermogen om risicomaatregelen te nemen meet objectieve factoren zoals tijdshorizon, leeftijd, de behoefte aan inkomen en gezinssituatie.
• Andere kwesties met betrekking tot risico vloeien voort uit liquiditeits- en belastingsituaties waar adviseurs rekening mee moeten houden bij het berekenen van het algehele risico van een portefeuille.

Risicotolerantie

Risicotolerantie wordt vaak verward met risicocapaciteit, maar de realiteit is dat hoewel de twee op elkaar lijken en aan elkaar verwant zijn, de twee concepten nogal van elkaar verschillen. Misschien is de eenvoudigste manier om de twee te begrijpen door ze te beschouwen als tegengestelde kanten van dezelfde medaille.

Wanneer een financieel adviseur omgaat met de risicotolerantie van een cliënt, bepaalt de adviseur het mentale en emotionele vermogen van de cliënt om met risico's om te gaan. In wezen is dit aspect van risicobeheer het begrijpen en respecteren van het investeringsniveau of het financiële risico dat een cliënt zich gemakkelijk voelt nemen, of de mate van onzekerheid die de cliënt kan weerstaan ​​zonder slaap te verliezen. Meestal varieert het risiconiveau dat een klant acceptabel acht, afhankelijk van zijn of haar leeftijd, financiële stabiliteit en veiligheid, en de beleggingsdoelen die de klant wil of moet bereiken. Adviseurs gebruiken soms vragenlijsten of enquêtes om een ​​beter inzicht te krijgen in hoe riskant een beleggingsaanpak zou moeten zijn.

Bereidheid om risico's te nemen verwijst naar de risicoaversie van een individu. Als een persoon de sterke wens te kennen geeft de waarde van de rekening niet te zien dalen en bereid is af te zien van potentiële kapitaalgroei om dit te bereiken, zou deze persoon een lage bereidheid hebben om risico te nemen en is risico-avers. Omgekeerd, als een persoon een verlangen naar het hoogst mogelijke rendement uitdrukt en bereid is om grote schommelingen in de waarde van de rekening te doorstaan ​​om dit te bereiken, zou deze persoon een grote bereidheid hebben om risico's te nemen en is hij op zoek naar risico.

Risicocapaciteit

De andere kant van de medaille is risicocapaciteit, of de mogelijkheid om risico's te nemen. Dit is meer een objectief spel met financiële cijfers. De financieel adviseur moet de portefeuille van een klant beoordelen, rekening houdend met financiële statistieken die aangeven tot welk niveau de bottom line van de klant het risico kan weerstaan ​​in het geval van potentiële verliezen, en dit vergelijken met hoe potentieel voordelig het risico is in termen van mogelijke meerwaarden . Risicocapaciteit wordt beperkt door verschillende aspecten en omvat de potentiële behoefte van een klant aan liquiditeit of snelle toegang tot contant geld, samen met hoe snel de klant zijn of haar financiële doelen moet bereiken.

Het vermogen om risico's te nemen wordt geëvalueerd door een evaluatie van de activa en passiva van een individu. Een persoon met veel activa en weinig verplichtingen heeft een hoog vermogen om risico's te nemen. Omgekeerd heeft een persoon met weinig activa en hoge verplichtingen een laag risico om risico's te nemen. Een persoon met een goed gefinancierde pensioenrekening, voldoende spaargeld en verzekeringsdekking en extra spaargeld en beleggingen (zonder hypotheek of persoonlijke leningen) heeft waarschijnlijk een hoog vermogen om risico's te nemen.

Andere Overwegingen

Liquiditeitsrisico

Liquiditeitsrisico is vaak een grote bron van zorg voor klanten. De mogelijkheid om activa snel te verkopen en ze in contanten te liquideren is niet altijd een noodzaak, maar de meeste beleggers vinden het nog steeds geruststellend om te weten dat ze de mogelijkheid hebben om plotselinge of onverwachte kosten te dekken, zoals een medisch noodgeval. Het risico ligt in de soorten beleggingen die de cliënt houdt. Een financieel adviseur kan bijvoorbeeld private equity-investeringen adviseren voor klanten die minder geïnteresseerd zijn in snelle toegang tot contant geld, waarbij de afweging een aanzienlijk hoger rendement oplevert. Aan de andere kant zouden klanten die zich zorgen maken over liquiditeit profiteren van beleggingen in beursgenoteerde fondsen (ETF's) en aandelen, die beleggingen zijn die gemakkelijk kunnen worden geliquideerd voor hun reële marktwaarde.

Belastingproblemen voor beleggers

Een financieel adviseur moet ook bepalen hoe de beleggingsrekening van een cliënt correct moet worden opgebouwd, op basis van eventuele fiscale zorgen van de cliënt. Dit is grotendeels gebaseerd op de tijdshorizon en investeringsdoelstellingen van de klant.

Bedenk bijvoorbeeld dat een klant een beleggingsrekening opbouwt om te sparen voor pensionering en belastingbetalingen op de investeringen van de klant wil uitstellen tot het moment dat de klant met pensioen gaat. De meeste klanten geven er de voorkeur aan om belastingen uit te stellen tot hun pensioen, omdat ze over het algemeen in een aanzienlijk lagere belastingschijf zullen vallen, omdat er veel minder inkomsten worden verdiend dan tijdens hun actieve beroepsleven. Voor een klant in deze situatie is de beste manier van handelen die de financieel adviseur kan nemen, het opzetten van investeringen via een voertuig, zoals een Roth IRA-account, die in het algemeen opnames mogelijk maakt die belasting- en boetevrij zijn nadat de klant bereikt leeftijd 59 1/2. Voor klanten die anticiperen op het veelvuldig opnemen van investeringskapitaal voorafgaand aan hun pensionering, is er echter geen voordeel bij het doen van beleggingen via een fiscaal uitgestelde type beleggingsrekening.