Euro dollar
De term eurodollar verwijst naar in Amerikaanse dollars luidende deposito's bij buitenlandse banken of bij de overzeese filialen van Amerikaanse banken. Omdat ze buiten de Verenigde Staten worden gehouden, zijn eurodollars niet onderworpen aan regulering door de Federal Reserve Board, inclusief reservevereisten. In dollar luidende deposito's die niet onder de Amerikaanse bankregelgeving vallen, werden oorspronkelijk vrijwel uitsluitend in Europa aangehouden, vandaar de naam eurodollar. Ze worden ook op grote schaal gehouden in takken op de Bahama's en de Kaaimaneilanden.
Basisprincipes van Eurodollar
Het feit dat de eurodollar-markt relatief vrij van regelgeving is, betekent dat dergelijke deposito's een hogere rente kunnen betalen. Hun offshore locatie maakt hen onderworpen aan politieke en economische risico's in het land van hun woonplaats; de meeste vestigingen waar de deposito's zijn ondergebracht, bevinden zich echter op zeer stabiele locaties.
Geschiedenis van Eurodollar
De eurodollar-markt dateert uit de periode na de Tweede Wereldoorlog. Een groot deel van Europa werd verwoest door de oorlog en de Verenigde Staten hebben via het Marshall-plan geld verstrekt om het continent opnieuw op te bouwen. Dit leidde tot een brede circulatie van dollars naar het buitenland en de ontwikkeling van een afzonderlijke, minder gereguleerde markt voor het storten van die fondsen. In tegenstelling tot binnenlandse Amerikaanse deposito's zijn de fondsen niet onderworpen aan de reserveverplichtingen van de Federal Reserve Bank. Ze worden ook niet gedekt door FDIC-verzekeringen. Dit resulteert in hogere rentetarieven voor eurodollars.
Veel Amerikaanse banken hebben offshore-filialen, meestal in het Caribisch gebied, waardoor ze eurodollar-deposito's accepteren. Europese banken zijn ook actief in de markt. De transacties voor Caribische filialen van Amerikaanse banken worden in het algemeen uitgevoerd door handelaren die zich fysiek in Amerikaanse handelsruimtes bevinden en het geld wordt uitgeleend om binnenlandse en internationale operaties te financieren.
Eurodollar-markten
De eurodollar-markt is een van de belangrijkste internationale kapitaalmarkten ter wereld. Ze vereisen een constante aanvoer van spaarders die hun geld bij buitenlandse banken steken. Deze eurodollar-banken kunnen problemen hebben met hun liquiditeit als het aanbod van deposito's daalt.
Eurodollar Prijzen en grootte
Deposito's van 's nachts tot een week worden geprijsd op basis van het tarief voor gevoede fondsen. Prijzen voor langere looptijden zijn gebaseerd op de overeenkomstige London Interbank Offer Rate (LIBOR). Eurodollar-deposito's zijn vrij groot; ze worden gemaakt door professionele tegenpartijen voor minimaal $ 100.000 en in het algemeen voor meer dan $ 5 miljoen. Het is niet ongebruikelijk dat een bank een enkele storting van $ 500 miljoen of meer op de overnight-markt accepteert. Een onderzoek van de Federal Reserve Bank uit 2014 toonde een gemiddeld dagelijks volume op de markt van $ 140 miljard.
Looptijd van Eurodollar
De meeste transacties op de eurodollar-markt zijn 's nachts, wat betekent dat ze op de volgende werkdag vervallen. Met weekends en feestdagen kan een nachttransactie wel vier dagen duren. De transacties beginnen meestal op dezelfde dag dat ze worden uitgevoerd, waarbij geld wordt betaald tussen banken via de Fedwire- en CHIPS-systemen. Eurodollar-transacties met looptijden van meer dan zes maanden worden meestal gedaan als depositocertificaten (CD's), waarvoor ook een beperkte secundaire markt bestaat.
Belangrijkste leerpunten
- Eurodollars verwijzen naar in dollars luidende rekeningen bij buitenlandse banken of buitenlandse filialen van Amerikaanse banken.
- De eurodollar-markt is een van 's werelds grootste kapitaalmarkten en bestaat uit geavanceerde financiële instrumenten.