Moderniseringswet financiële diensten van 1999
De Financial Services Modernisation Act van 1999 is een wet die dient om de financiële sector gedeeltelijk te dereguleren. De wet staat bedrijven in de financiële sector toe hun activiteiten te integreren, in elkaars activiteiten te investeren en te consolideren. Dit omvat bedrijven zoals verzekeringsmaatschappijen, beursvennootschappen, beleggingsdealers en commerciële banken.
UITBREIDING Wet op de modernisering van financiële diensten van 1999
Deze wetgeving is ook bekend als de Gramm-Leach-Bililey Act, de wet werd in 1999 van kracht en verwijderde enkele van de laatste beperkingen van de Glass-Steagall Act van 1933. Toen de financiële sector begon te worstelen tijdens economische neergang, steunden deregulering betoogde dat indien toegestaan om samen te werken, bedrijven divisies konden oprichten die winstgevend zouden zijn wanneer hun hoofdactiviteiten vertraging opliepen. Dit zou financiële dienstverleners helpen grote verliezen en sluitingen te voorkomen.
Voorafgaand aan de inwerkingtreding van de wet konden banken alternatieve methoden gebruiken om de verzekeringsmarkt te betreden. Bepaalde staten creëerden hun eigen wetten die door de staat gecharterde banken de mogelijkheid gaven om verzekeringen te verkopen. Een interpretatie van de federale wetgeving gaf nationale banken ook toestemming om verzekeringen op nationaal niveau te verkopen als dit werd gedaan vanuit kantoren in steden met een bevolking van minder dan 5.000 inwoners. De beschikbaarheid van deze zogenaamde zijroutes heeft niet veel banken aangemoedigd om van deze opties te profiteren.
Mogelijkheden verleend aan banken
Dankzij de modernisering van de financiële dienstverlening in 1999 konden banken, verzekeraars en effectenbedrijven elkaars producten gaan aanbieden en aan elkaar gelieerd worden. Met andere woorden, banken kunnen afdelingen creëren om verzekeringspolissen aan hun klanten te verkopen en verzekeraars kunnen bankafdelingen oprichten. Nieuwe financiële structuren zouden binnen financiële instellingen moeten worden gecreëerd om deze operaties te accommoderen. Banken kunnen bijvoorbeeld financiële holdings vormen met divisies om niet-bancaire activiteiten uit te voeren. Banken kunnen ook dochterondernemingen oprichten die bankactiviteiten uitoefenen.
De speelruimte van de wet om dochterondernemingen te vormen om aanvullende soorten diensten te verlenen, bevatte enkele beperkingen. De dochterondernemingen moeten binnen de beperkingen van de omvang van hun moederbanken blijven of in absolute termen. Ten tijde van de inwerkingtreding van de wet waren de activa van dochterondernemingen beperkt tot het laagste van 45% van de geconsolideerde activa van de moederbank of $ 50 miljard.
De wet omvatte andere wijzigingen voor de financiële sector, zoals duidelijke informatie over hun privacybeleid. Financiële instellingen kregen de opdracht om hun klanten te informeren welke niet-openbare informatie over hen zou worden gedeeld met derden en gelieerde ondernemingen. Klanten zouden de kans krijgen om ervoor te zorgen dat dergelijke informatie niet met externe partijen wordt gedeeld.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.