Marktafschermingscrisis
De marktafschermingscrisis was een periode van drastisch verhoogde inbeslagnames van onroerend goed op de Amerikaanse huizenmarkt tussen 2007 en 2010. De crisis werd toegeschreven aan commissie-verdienende geldschieters die roekeloos hordes risicovolle subprime-hypotheken op roofzuchtige voorwaarden aanbieden aan mensen met een laag inkomen en ze vervolgens verkopen op naar onoplettende financiële instellingen (FI).
Belangrijkste leerpunten
- De marktafschermingscrisis was een periode van drastisch verhoogde inbeslagnames van onroerend goed op de Amerikaanse huizenmarkt tussen 2007 en 2010.
- Voorafgaand aan en tijdens de crisis hebben hypotheekbedrijven grote aantallen leningen verwerkt zonder een adequate beoordeling van de bijbehorende informatie.
- Dit rommelige proces leidde er soms toe dat banken de verkeerde eigendom afschermden, de huiswaarden verkeerd berekenden en in sommige gevallen advocaten voor huiseigenaren die met afscherming te maken kregen de kans gaven de zaak volledig weg te gooien.
Inzicht in de afschermingscrisis
Marktafscherming is het juridische proces dat optreedt wanneer een huiseigenaar niet de volledige hoofdsom en rentebetalingen op zijn of haar hypotheek doet. Als dit probleem niet binnen een gespecificeerde respijtperiode wordt verholpen, heeft de geldschieter het recht om de huiseigenaar uit te zetten, de controle over het onroerend goed te nemen en het vervolgens te verkopen.
De afschermingscrisis bereikte een hoogtepunt in september 2010, toen in een periode van één maand ongeveer 120.000 huizen werden teruggenomen. De wortels lagen echter in een neergang op de huizenmarkt die begin 2007 begon en tot een crisis kwam toen Lehman Brothers in september 2008 failliet ging.
Een eerdere huisvestingsboom leidde tot schetsmatig of niet-bestaand toezicht op verzekeringstechnieken processen. Hypotheekbanken zakten vaak in de kosten en verkochten de leningen vervolgens onmiddellijk aan andere financiële instellingen, die de gepaste due diligence voor de leningen niet deden. Toen de wanbetalingen toenamen, zagen banken zich plotseling geconfronteerd met zoveel afschermingsgebeurtenissen dat ze deze niet efficiënt konden verwerken.
In sommige gevallen slaagden banken er niet in om maandenlang failliet te gaan nadat huizenbezitters hun betalingen hadden stopgezet. In andere gevallen waren de archiveringsprocessen zo slordig geworden dat banken er niet altijd zeker van konden zijn dat ze daadwerkelijk hypotheken bezaten voor onroerend goed dat werd afgeschermd.
Kritiek op de afschermingscrisis
Voorafgaand aan en tijdens de crisis hebben hypotheekbedrijven grote aantallen leningen verwerkt zonder een adequate beoordeling van de bijbehorende informatie. Veel bankmedewerkers hebben eenvoudig alles ondertekend wat hun bureau tegenkwam, in de veronderstelling dat al het papierwerk legitiem was.
Medewerkers die afschermingsdocumenten hebben ondertekend zonder deze correct te hebben beoordeeld, werden bekend als robo-ondertekenaars.
Toen het volume van de executies aanzienlijk toenam, creëerden robo-ondertekenaars aanzienlijke problemen toen ze zich voor onjuist papierwerk meldden, ofwel omdat ze geen idee hadden wat ze ondertekenden of omdat ze veel te veel documenten moesten verwerken om het juiste werk te doen om ze te authenticeren .
De effecten van onnauwkeurig papierwerk kunnen ertoe leiden dat banken de verkeerde woning afschermen, huiswaarden verkeerd inschatten of, in sommige gevallen, advocaten voor huiseigenaren met uitsluiting de kans geven om de zaak volledig weg te gooien.
RealtyTrac, een bedrijf voor informatie over onroerend goed, schatte dat één op de 248 huishoudens in de VS in september 2012 een kennisgeving van afscherming ontving.
Resultaten van de afschermingscrisis
De regering bereikte uiteindelijk een regeling met de vijf grootste hypotheekbeheerders van de natie, Ally, voorheen bekend als GMAC; Bank van Amerika; Citi; JPMorgan Chase; en Wells Fargo, in 2009. De overeenkomst, bekend als de National Mortgage Settlement, kostte de beheerders meer dan $ 50 miljard aan boetes en betalingen voor consumentenhulp.
Getroffen leners ontvangen hoofdsom kortingen of herfinancieringen voor onderwaterleningen, waardoor ze afscherming kunnen voorkomen en bij hen thuis kunnen blijven. Bovendien vereiste de schikking een herziening van de leningservicesystemen waarop de banken toezicht houden.
Kredietnemers die hun huizen hebben verloren vanwege de afscherming door deze banken in staten die partij waren bij de schikkingsovereenkomst, kwamen in aanmerking voor betalingen van ongeveer $ 1.480. De totale uitbetaling bedroeg ongeveer $ 1, 5 miljard.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.