Industrieën die geen aanspraak kunnen maken op de kosten van verkochte goederen

In het algemeen stelt de Internal Revenue Service (IRS) bedrijven in staat de kosten af ​​te trekken van goederen die worden gebruikt om de producten die zij voor hun bedrijf verkopen te maken of te kopen. Voor boekhoudkundige en fiscale doeleinden worden deze vermeld onder de kosten van de invoerregelitems van verkochte goederen (COGS).

Deze aftrek kan een groot voordeel zijn voor bedrijven in de productie- of mijnbouwsector met kapitaalintensieve, langdurige productieprocessen en COGS-cijfers die behoorlijk hoog kunnen zijn. Niet alle bedrijven kunnen echter aanspraak maken op een COGS-aftrek, omdat niet alle bedrijven COGS kunnen vermelden in hun winst- en verliesrekening.

Uitsluitingen van de kosten van verkochte goederen Aftrek

Veel servicebedrijven hebben helemaal geen kosten voor verkochte goederen. COGS wordt niet in detail behandeld in algemeen aanvaarde boekhoudprincipes (GAAP), maar COGS wordt gedefinieerd als alleen de kosten van voorraadartikelen die gedurende een bepaalde periode worden verkocht. Servicebedrijven hebben niet alleen geen goederen om te verkopen, maar puur servicebedrijven hebben ook geen voorraden. Als COGS niet in de winst- en verliesrekening staat, kan voor die kosten geen aftrek worden toegepast.

Voorbeelden van pure dienstverlenende bedrijven zijn accountantskantoren, advocatenkantoren, taxateurs van onroerend goed, bedrijfsadviseurs, professionele dansers, enz. Hoewel al deze industrieën zakelijke kosten hebben en normaal geld uitgeven om hun diensten te verlenen, vermelden ze geen COGS. In plaats daarvan hebben ze zogenaamde "kosten van diensten", wat niet meetelt voor een COGS-aftrek.

Omzetkosten versus COGS

Er zijn ook inkomstenkosten voor lopende contractdiensten die zelfs grondstoffen, directe arbeid, verzendkosten en commissies kunnen omvatten die aan verkoopmedewerkers worden betaald. Zelfs deze kunnen echter niet als COGS worden geclaimd zonder een fysiek geproduceerd product om te verkopen. De IRS-website geeft zelfs enkele voorbeelden van 'bedrijven voor persoonlijke dienstverlening' die geen COGS berekenen op hun winst- en verliesrekening. Deze omvatten artsen, advocaten, timmerlieden en schilders.

Veel servicegebaseerde bedrijven hebben enkele producten te verkopen. Luchtvaartmaatschappijen en hotels zijn bijvoorbeeld in de eerste plaats dienstverleners zoals vervoer en accommodatie, maar ze verkopen beide geschenken, eten, drinken en andere artikelen. Deze artikelen worden absoluut als goederen beschouwd en deze bedrijven hebben zeker voorraden van dergelijke goederen. Beide industrieën kunnen COGS op hun winst-en-verliesrekening vermelden en voor belastingdoeleinden claimen.

COGS en andere inhoudingen

De kosten van verkochte goederen omvatten de directe productiekosten van een goed of de groothandelsprijs van doorverkochte goederen. Andere potentieel aftrekbare kosten omvatten arbeid, ervan uitgaande dat de arbeid rechtstreeks betrokken was bij het productieproces van het goed, voorraden, verzendkosten, vracht binnen en direct gerelateerde overhead.

Er zijn ook enkele indirecte kosten die kunnen worden opgenomen in COGS. Indirecte kosten kunnen huur, belastingen, opslag, handling, ompakken en bepaalde administratieve kosten omvatten.

Bedrijven die COGS kunnen claimen, doen dit in hun schema C via regel 42. Dit is alleen mogelijk als het bedrijf zijn voorraad aan het begin en het einde van elk belastingjaar nauwkeurig waardeert. Als een uitgave in COGS is opgenomen, kan deze niet meer als zakelijke uitgave worden geteld.