Hier is hoe relatieve waardering een val kan zijn

Relatieve waardering is een eenvoudige manier om laaggeprijsde bedrijven met sterke fundamentals bloot te leggen. Als zodanig gebruiken beleggers altijd vergelijkende veelvouden zoals de koers-winstverhouding (P / E), enterprise multiple (EV / EBITDA) en prijs-boekverhouding (P / B) om de relatieve waarde en prestaties van bedrijven te beoordelen, evenals kansen voor kopen en verkopen. Het probleem is dat hoewel relatieve waardering snel en gemakkelijk te gebruiken is, dit een valkuil kan zijn voor beleggers.

Wat is relatieve waardering?

Het concept achter relatieve waardering is eenvoudig en gemakkelijk te begrijpen: de waarde van een bedrijf wordt bepaald in relatie tot hoe vergelijkbare bedrijven op de markt worden geprijsd.

Hier is hoe een relatieve waardering te doen op een beursgenoteerd bedrijf:

• Maak een lijst met vergelijkbare bedrijven, vaak branchegenoten, en verkrijg hun marktwaarden.
• Zet deze marktwaarden om in vergelijkbare handelsmultiples, zoals P / E, P / B, enterprise-value-to-sales en EV / EBITDA-multiples.
• Vergelijk de veelvouden van het bedrijf met die van zijn collega's om te beoordelen of het bedrijf over- of ondergewaardeerd is.

Geen wonder dat relatieve waardering zo wijdverbreid is. Kerngegevens - met inbegrip van branchegegevens en multiples - zijn direct verkrijgbaar bij beleggersdiensten zoals Reuters en Bloomberg. Bovendien kunnen de berekeningen worden uitgevoerd met minder veronderstellingen en minder moeite dan dure waarderingsmodellen zoals discounted cash flow analysis (DCF).

(Zie voor meer informatie Voorraad van contant gemaakte contante geldstroom inventariseren .)

Kijk uit voor de relatieve waarderingsval

Relatieve waardering is misschien snel en gemakkelijk. Maar omdat het is gebaseerd op niets meer dan toevallige observaties van veelvouden, kan het gemakkelijk misgaan.

Overweeg een bekend bedrijf dat de markt verrast met buitengewoon sterke inkomsten. De koers van het aandeel neemt terecht een grote sprong. De waardering van het bedrijf gaat zelfs zo ver omhoog dat zijn aandelen snel verhandeld worden tegen P / E-multiples die aanzienlijk hoger zijn dan die van andere spelers in de industrie. Al snel vragen beleggers zich af of de veelvouden van andere industriële spelers er goedkoop uitzien tegen die van het eerste bedrijf. Deze bedrijven zitten tenslotte in dezelfde branche, nietwaar?

Als het eerste bedrijf nu zo vaak meer verkoopt dan zijn inkomsten, dan zouden andere bedrijven op vergelijkbare niveaus moeten handelen, toch? Niet noodzakelijk. Bedrijven kunnen om allerlei redenen handelen in veelvouden die lager zijn dan die van hun concurrenten. Natuurlijk, soms is het omdat de markt de werkelijke waarde van het bedrijf nog moet ontdekken, wat betekent dat het bedrijf een koopmogelijkheid biedt. Andere keren zijn beleggers echter beter af te blijven. Hoe vaak identificeert een belegger een bedrijf dat echt goedkoop lijkt om te ontdekken dat het bedrijf en zijn bedrijf op het punt staan ​​in te storten?

In 1998, toen de aandelenkoers van Kmart werd onderdrukt, werd het een favoriet van sommige beleggers. Ze konden het niet helpen, maar bedenken hoe ronduit goedkoop de aandelen van de retailgigant keken tegen die van hoger gewaardeerde collega's Walmart en Target. Die Kmart-investeerders zagen niet in dat het bedrijfsmodel fundamenteel onjuist was. De inkomsten van het bedrijf bleven dalen en ze werden overbelast met schulden, wat leidde tot een faillissement van Kmart in 2002.

Beleggers moeten voorzichtig zijn met aandelen waarvan wordt verklaard dat ze 'goedkoop' zijn. Vaker wel dan niet, is het argument voor het kopen van een zogenaamd ondergewaardeerde voorraad niet dat het bedrijf een sterke balans, uitstekende producten of een concurrentievoordeel heeft. Het probleem is dat het bedrijf er mogelijk ondergewaardeerd uitziet omdat het in een overgewaardeerde sector handelt. Of, net als Kmart, kan het bedrijf intrinsieke tekortkomingen hebben die een lager veelvoud rechtvaardigen.

Veelvouden zijn gebaseerd op de mogelijkheid dat de markt momenteel een vergelijkende analysefout maakt, hetzij overwaardering of onderwaardering. Een relatieve waardeval is een bedrijf dat eruit ziet als een koopje in vergelijking met zijn collega's, maar dat is het niet. Beleggers kunnen zo verstrikt raken in veelvouden dat ze fundamentele problemen met de balans, historische waarderingen en vooral het businessplan niet ontdekken.

Doe je huiswerk om de vallen te vermijden

De sleutel om vrij te blijven van valkuilen met relatieve waarden is extra huiswerk. De uitdaging voor investeerders is om het verschil tussen bedrijven te ontdekken en erachter te komen of een bedrijf een hoger of lager veelvoud verdient dan zijn concurrenten.

Om te beginnen moeten beleggers extra voorzichtig zijn bij het kiezen van vergelijkbare bedrijven. Het is niet voldoende om alleen bedrijven in dezelfde branche of bedrijven te kiezen. Beleggers moeten ook bedrijven identificeren die vergelijkbare onderliggende fundamentals hebben.

Aswath Damadoran, auteur van de "The Dark Side Of Valuation" (2001), betoogt dat fundamentele verschillen tussen vergelijkbare bedrijven die van invloed kunnen zijn op de multiples van de bedrijven, grondig moeten worden geanalyseerd in relatieve waardering. Alle bedrijven, zelfs die in dezelfde bedrijfstakken, bevatten unieke variabelen - zoals groei-, risico- en cashflowpatronen - die het veelvoud bepalen. Beleggers van Kmart zouden bijvoorbeeld hebben geprofiteerd van het onderzoek hoe fundamentals zoals winstgroei en faillissementsrisico zich vertaalden in meerdere handelskortingen.

Vervolgens zullen beleggers er goed aan doen om te onderzoeken hoe het veelvoud is geformuleerd. Het is noodzakelijk dat het veelvoud consistent wordt gedefinieerd in de bedrijven die worden vergeleken. Vergeet niet dat zelfs bekende veelvouden kunnen variëren in hun betekenis en gebruik.

Laten we bijvoorbeeld zeggen dat een bedrijf er duur uitziet in vergelijking met collega's op basis van de veel gebruikte P / E-multiple. De teller (aandelenkoers) is losjes gedefinieerd. Hoewel de huidige aandelenkoers doorgaans in de teller wordt gebruikt, zijn er beleggers en analisten die de gemiddelde koers van het voorgaande jaar gebruiken.

Er zijn ook tal van varianten op de noemer. De inkomsten kunnen die zijn van de meest recente jaaropgave, het laatste gerapporteerde kwartaal of de verwachte inkomsten voor het volgende jaar. De winst kan worden berekend met uitstaande aandelen of kan volledig worden verdund. Het kan ook buitengewone items bevatten of uitsluiten. We hebben in het verleden gezien dat gerapporteerde inkomsten bedrijven veel ruimte laten voor creatieve boekhouding en manipulatie. Beleggers moeten per bedrijf onderscheiden wat het veelvoud betekent.

Het komt neer op

Beleggers hebben alle tools nodig die ze in handen kunnen krijgen om een ​​redelijke inschatting van de bedrijfswaarde te maken. Vol met valkuilen en valkuilen, moet relatieve waardering worden gebruikt in combinatie met andere tools zoals DCF voor een nauwkeuriger inzicht in hoeveel de aandelen van een bedrijf echt waard zijn.

(Lees voor meer informatie de Inleiding tot fundamentele analyse .)