Hoe 5 invloedrijke economen de geschiedenis van Amerika veranderden

Er is een oude grap die vaak over economen wordt verteld: drie economen jagen op eenden. De eerste schiet 20 meter voor de eenden, de tweede schiet 20 meter achter de eenden en de derde zegt: "Geweldig gedaan! We hebben ze!"

Alle grapjes terzijde, er zijn veel economen die ongelooflijk veel werk doen en er zijn er die bijdragen hebben geleverd aan de financiële theorie die ook in veel aspecten van de sociale geschiedenis zijn overgestoken. In dit artikel laten we u vijf van deze economen zien en hun impact op de samenleving toelichten.

1. Adam Smith (1723-1790)

Adam Smith was een Schotse filosoof die een politiek econoom werd te midden van de Schotse Verlichting. Hij is vooral bekend van The Theory of Moral Sentiments (1759) en een onderzoek naar de aard en oorzaken van de rijkdom van landen (1776). De laatste, meestal aangeduid als The Wealth of Nations, is een van de vroegste en meest beroemde verhandelingen over industrie en handel, en een van de belangrijkste bijdragers aan de moderne economie van de academische discipline.

Smith ging op 15-jarige leeftijd naar de Universiteit van Glasgow en studeerde morele filosofie. Zijn oorspronkelijke interesse in het christendom evolueerde naar meer een Deïstische houding (hoewel dit werd betwist).

Smiths argumenten tegen mercantilisme en voor vrijhandel vormden een grote uitdaging voor een groot deel van het protectionisme, de tarieven en het goud hamsteren dat in het midden van de 18e eeuw heerste; tegenwoordig wordt hij vaak 'de vader van de moderne economie' genoemd. Stel je in een wereld die mondiaal is geworden, voor hoe langzamer het leven vrij zou zijn geweest, open handel werd niet aangemoedigd en als hamsteren van harde activa (mercantilisme) de norm was: het economische leven zou vrij somber zijn.

Aan het einde van zijn leven liet Smith de meeste van zijn manuscripten vernietigen, en hoewel sommigen overleefden, heeft de wereld nooit de omvang van zijn laatste gedachten en theorieën zijn laatste aantekeningen geleerd. (Zie 'Wat zijn schaalvoordelen?' En 'Basisprincipes van economie' voor meer informatie.)

2. David Ricardo (1772-1823)

Een groot gezin zou kunnen hebben bijgedragen aan de drive van Ricardo; hij was het derde kind van 17 kinderen uit een Portugees Joods gezin. Zijn bijdragen aan de economische studie kwamen uit een meer praktische achtergrond dan die van Adam Smith. Ricardo ging op 14-jarige leeftijd met zijn vader werken op de London Stock Exchange en werd al snel succesvol in speculatie in aandelen en onroerend goed. Na het lezen van Smith's The Wealth of Nations in 1799 interesseerde hij zich voor economie, hoewel zijn eerste economische artikel bijna 10 jaar later werd gepubliceerd.

Ricardo werd lid van het Britse parlement, dat een deelgemeente van Ierland vertegenwoordigde in 1819. Zijn grootste werk, "Een essay over de invloed van een lage prijs van maïs op de winst van voorraad" (1815) betoogde destijds de maïswetten in te trekken om de rijkdom beter te verspreiden, en hij volgde het met Principles of Political Economy and Taxation (1817).

Ricardo stond vooral bekend om de overtuiging dat landen zich zouden moeten specialiseren voor het grotere goed. Hij was ook vocaal in het voeren van het argument tegen protectionisme, maar hij heeft misschien zijn grootste stempel gedrukt op huurprijzen, belastingen, lonen en winsten door aan te tonen dat verhuurders die rijkdom ten koste van arbeiders in beslag namen niet gunstig waren voor de samenleving.

Ricardo is een van de kortstlevende van de grote economen, die op 18-jarige leeftijd stierf in 1823.

3. Alfred Marshall (1842-1924)

Marshall werd geboren in Londen, en hoewel hij oorspronkelijk in de geestelijkheid wilde zijn, leidde zijn succes in Cambridge hem naar de academische wereld. Marshall is misschien de minst erkende van de grote economen, omdat hij geen voorstander was van radicale theorieën. Maar hij wordt gecrediteerd voor het proberen om rigoureuze wiskunde op economie toe te passen in een poging om van economie meer een wetenschap dan een filosofie te maken.

Ondanks zijn nadruk op wiskunde, probeerde Marshall zijn werk toegankelijk te maken voor gewone mensen; zijn "Economics of Industry" (1879) werd op grote schaal gebruikt in Engeland als curriculum. Hij heeft ook bijna 10 jaar gewerkt aan de meer wetenschappelijke 'Principles of Economics' (1890), wat zijn belangrijkste werk bleek te zijn. Hij wordt het meest gecrediteerd voor het in stand houden van vraag- en aanbodcurves, marginaal nut en marginale productiekosten in een verenigd model.

4. John Maynard Keynes (1883-1946)

Historici noemen John Maynard Keynes soms de 'gigantische econoom'. De zes-voet-zes Brit accepteerde een lectoraat in Cambridge dat persoonlijk werd gefinancierd door Alfred Marshall, wiens vraag- en aanbodcurves de basis vormden voor veel van Keynes 'werk. Hij wordt vooral herinnerd voor het bepleiten van overheidsuitgaven en monetair beleid om de negatieve effecten van economische recessies, depressies en snelheden te verzachten.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog werkte Keynes aan de kredietvoorwaarden tussen Groot-Brittannië en zijn bondgenoten, en was een vertegenwoordiger bij het vredesverdrag ondertekend in Versailles. (Zie "Inzicht in aanbodzijde-economie" en "Monetair beleid formuleren" voor meer informatie over zijn theorieën.)

Keynes werd bijna persoonlijk tenietgedaan door de beurscrash van 1929, maar hij kon zijn fortuin weer opbouwen. In 1936 schreef Keynes zijn baanbrekende werk, de 'Algemene theorie van werkgelegenheid, rente en geld', die bepleitte overheidsinterventie om consumptie en investeringen te bevorderen - en om de wereldwijde grote depressie die op dat moment woedde te verlichten ('breng je weg naar buiten' van depressie ', zoals critici het graag noemen). Dit werk werd beschouwd als de lancering van moderne macro-economie. (Zie "Macro-economische analyse" voor meer informatie.)

5. Milton Friedman (1912-2006)

Milton Friedman was de laatste van vier kinderen geboren uit Joodse immigranten uit Oostenrijk-Hongarije. Na het behalen van zijn Bachelor of Arts diploma aan Rutgers en zijn Master aan de Universiteit van Chicago, ging hij werken voor de New Deal, een reeks programma's ontworpen door de Amerikaanse president Franklin D. Roosevelt om verlichting te bieden en te herstellen van de effecten van de Grote Depressie. Terwijl Friedman in het algemeen voorstander was van de New Deal, was hij tegen de meeste overheidsprogramma's en prijscontroles.

In vergelijking met Keynes was Milton Friedman meer een laissez-faire econoom: hij was voor het minimaliseren van de rol van de overheid in een vrije markt. Deze ideeën vormden de basis van zijn boek "Capitalism and Freedom" (1962). Hij is misschien het best bekend voor het promoten van vrije markten en wordt gecrediteerd met het concept van moderne valutamarkten, niet gereguleerd en niet gekoppeld aan normen voor edele metalen (weerspiegeling van een mantra van "geld is waard wat mensen denken dat het waard is").

De werken van Friedman circuleerden zelfs ondergronds tijdens de Koude Oorlog en vormden de basis voor op verbruiksbelasting gebaseerde economieën in plaats van op inkomstenbelasting of vermogensbelasting. (Zie "Wat is de kwantiteitstheorie van geld?" Voor meer informatie over de ideeën van Friedman)

Friedman geloofde dat de introductie van het kapitalisme in totalitaire landen zou leiden tot verbetering van de samenleving en meer politieke vrijheid. Als winnaar van de Nobelprijs voor de herdenking in de economische wetenschappen in 1976, was hij onvermurwbaar over het verband tussen geldhoeveelheid en inflatie. Zijn toespraak in 1988 tot Chinese studenten en wetenschappers in San Francisco, waarin hij Hong Kong noemde als het beste voorbeeld van laissez-faire-beleid. werd beschouwd als een directe invloed op de daaropvolgende economische hervormingen in China.

Het komt neer op

Alle mannen die we hebben besproken, hadden een diepgaand effect op de wereld, maar alleen de tijd zal uitwijzen hoe ze ons huidige economische denken zullen beïnvloeden - en gedachten over waar we naartoe gaan.

Zie "Waarom kunnen economen het niet eens zijn" voor meer informatie.