Hoe worden de schatkistfacturen bepaald?

Amerikaanse schatkistcertificaten (T-facturen) worden doorgaans verkocht met een korting op hun nominale waarde. Het kortingsniveau wordt bepaald tijdens Treasury-veilingen. In tegenstelling tot andere Amerikaanse schatkisteffecten zoals schatkistpapier (T-bankbiljetten) en schatkistobligaties (T-obligaties), betalen T-facturen geen periodieke rente met tussenpozen van zes maanden. De rentevoet voor Treasuries wordt daarom bepaald door een combinatie van de totale contante waarde en de looptijd.

T-Bill-veilingen en soorten bieders

De Schatkist houdt veilingen voor verschillende looptijden op afzonderlijke, terugkerende intervallen. Veilingen voor de 13-weekse en 26-weekse T-rekeningen vinden elke maandag plaats, zolang de financiële markten overdag open zijn. Tweeënvijftig weken T-facturen worden elke vierde dinsdag geveild. Elke donderdag worden aankondigingen gedaan over het aantal nieuwe T-facturen en hun nominale waarden. Hierdoor kunnen potentiële kopers hun aankopen plannen.

Er zijn twee soorten bieders voor schatkistpapier: concurrerend en niet-concurrerend. Concurrerende bieders zijn de enige die daadwerkelijk invloed hebben op de discontovoet. Elke concurrerende bieder geeft de prijs aan die hij bereid is te betalen, die de Schatkist aanvaardt in afnemende volgorde van prijs totdat de totale nominale waarde van een bepaalde looptijd is uitverkocht. Niet-concurrerende bieders komen overeen om tegen de gemiddelde prijs van alle geaccepteerde concurrerende biedingen te kopen.

Belangrijkste leerpunten

• T-billprijzen hebben een grote invloed op de relatieve niveaus van risicobeleggers die zich prettig voelen.
• In feite helpen de prijs en het rendement van T-facturen en andere Treasuries om de fundamenten van bijna elke andere beleggingscategorie op de markt te bepalen.
• T-bill prijzen worden bepaald op intervalveilingen.
• Er zijn twee typen T-bill bieders: concurrerende bieders en niet-concurrerende bieders.
• Schatkistpapier wordt beschouwd als een van de veiligste beleggingen ter wereld, zij het met een van de laagste rendementen.

Nominale waarde-aflossing en rentevoet

Kopers die T-facturen aanhouden tot hun vervaldatum ontvangen altijd nominale waarde voor hun investeringen. De rentevoet komt van de spread tussen de contante aankoopprijs en de nominale inkoopprijs.

Stel bijvoorbeeld dat een belegger een T-rekening van 52 weken met een nominale waarde van $ 1.000 koopt. De belegger betaalde vooraf $ 975. De korting is $ 25. Nadat de belegger de $ 1.000 aan het einde van de 52 weken ontvangt, is de rentevoet 2, 56%, of 25/975 = 0, 0256.

De rentevoet die op een T-rekening wordt verdiend, is niet noodzakelijkerwijs gelijk aan zijn kortingsrendement, wat het geannualiseerde rendement is dat de belegger op een investering realiseert. Kortingsrendementen veranderen ook gedurende de levensduur van het effect. Het kortingsrendement wordt soms aangeduid als de disconteringsvoet, die niet moet worden verward met de rentevoet.

Treasury Bill Pricing en Market Impact

Verschillende externe factoren kunnen de kortingsprijs op T-facturen beïnvloeden, zoals veranderingen in het tarief van de federale fondsen, die meer invloed hebben op T-facturen dan andere soorten overheidseffecten. Dit komt omdat T-facturen rechtstreeks concurreren met het tarief van de federale fondsen op de markt voor kortlopende schuldinstrumenten met een laag risico. Institutionele beleggers zijn vooral geïnteresseerd in het verschil tussen het tarief van de federale fondsen en de opbrengsten van T-facturen.

In de wereld van schuldbewijzen vertegenwoordigen T-facturen de grootste liquiditeit en het laagste risico van de hoofdsom.

De prijzen voor schatkistcertificaten (T-facturen) kunnen een aanzienlijke invloed hebben op de risicopremie die beleggers in de hele markt in rekening brengen. T-facturen zijn geprijsd als obligaties; wanneer de prijzen stijgen, daalt de opbrengst en het tegenovergestelde is ook waar. Ze werken het dichtst bij een risicovrij rendement in de markt; alle andere beleggingen moeten een risicopremie bieden in de vorm van een hoger rendement om geld uit de buurt van Treasuries te lokken.

Andere invloeden op de prijs van T-Bill

Er zijn andere stuurprogramma's voor T-bill-prijzen. In tijden van hoge economische groei zijn beleggers minder risicomijdend en daalt de vraag naar rekeningen. Naarmate T-bill-opbrengsten stijgen, stijgen ook andere rentetarieven. Andere obligatierentes stijgen, het vereiste rendement op aandelen neigt te stijgen, hypotheektarieven neigen te stijgen en de vraag naar andere "veilige" grondstoffen neigt te dalen.

Evenzo, wanneer de economie traag is en beleggers riskantere beleggingen verlaten, stijgen de prijzen van T-facturen vaak en daalt de rente. Hoe lager de rentetarieven en rendementen van T-bill, hoe meer beleggers worden aangemoedigd om elders in de markt naar riskantere rendementen te zoeken. Dit geldt met name in tijden waarin de inflatie hoger is dan het rendement op T-facturen, waardoor het reële rendement op T-facturen in wezen negatief is.

Inflatie heeft ook invloed op de tarieven voor T-facturen. Dit komt omdat beleggers terughoudend zijn om Treasuries te kopen wanneer het rendement van hun beleggingen de inflatie niet bijhoudt, waardoor de investering een nettoverlies is in termen van reële koopkracht. Hoge inflatie kan leiden tot lagere Treasury-prijzen en hogere opbrengsten. Omgekeerd zijn de prijzen vaak hoog wanneer de inflatie laag is. De tweede reden waarom inflatie de T-bill-tarieven beïnvloedt, is vanwege de manier waarop de Federal Reserve de geldhoeveelheid aanpakt.