Hoe gaan moderne bedrijven om met bureauproblemen?

Agentschapsproblemen - ook bekend als principaal-agentproblemen of asymmetrische informatiegestuurde belangenconflicten - zijn inherent aan veel bedrijfsstructuren. Dit conflict ontstaat wanneer afzonderlijke partijen in een zakelijke relatie, zoals managers en aandeelhouders van een bedrijf, of opdrachtgevers en agenten, uiteenlopende belangen hebben. Opdrachtgevers huren agenten in om de belangen van de opdrachtgevers te behartigen. Agenten, werkzaam als werknemers, worden verondersteld en verplicht de belangen van de opdrachtgever te dienen. Problemen doen zich voor wanneer de agent verschillende belangen begint te dienen, zoals de eigen belangen van de agent. Er is dus een conflict tussen de belangen van opdrachtgevers en agenten wanneer elke partij verschillende motivaties heeft, of er incentives zijn die de twee partijen op gespannen voet zetten.

Bedrijven gebruiken verschillende dynamische technieken om statische problemen als gevolg van problemen met bureaus te omzeilen, waaronder monitoring, contractuele prikkels, het vragen van hulp van derden of het vertrouwen op andere mechanismen van het prijssysteem. De studie van bureaucratieproblemen is aan de gang in zowel zakelijke als academische kringen. Steeds vaker worden contractontwerplimieten erkend en bedrijven wenden zich tot verschillende stimuleringsmechanismen.

Belangrijkste leerpunten

• Het bureauprobleem is een belangenconflict dat inherent is aan elke relatie waarbij van een partij wordt verwacht dat zij in het belang van een ander handelt.
• In bedrijfsfinanciën verwijst het agentuurprobleem meestal naar een belangenconflict tussen het management van een bedrijf en de aandeelhouders van het bedrijf.
• De manager, die optreedt als agent voor de aandeelhouders, of opdrachtgevers, wordt verondersteld beslissingen te nemen die de rijkdom van de aandeelhouders maximaliseren, ook al is het in het beste belang van de manager om zijn eigen rijkdom te maximaliseren.
• Agentschapsproblemen kunnen worden beperkt met de juiste prikkels en contractontwerp.

Medewerkers stimuleren

Als agenten handelen in overeenstemming met hun eigen belangen, kunnen veranderende prikkels om deze belangen om te leiden gunstig zijn voor opdrachtgevers. Het vaststellen van prikkels voor het behalen van verkoopquota kan er bijvoorbeeld toe leiden dat meer verkopers dagelijkse verkoopdoelen bereiken. Als de enige stimulans die beschikbaar is voor verkopers, uurloon is, kunnen werknemers een stimulans hebben om de verkoop te ontmoedigen. Het creëren van prikkels die hard werken aanmoedigen voor projecten waarvan het bedrijf profiteert, moedigt over het algemeen meer werknemers aan om in het beste belang van het bedrijf te handelen. Door agent- en hoofddoelen op elkaar af te stemmen, probeert de agentheorie de kloof tussen werknemers en werkgevers te overbruggen die wordt gecreëerd door het probleem van de hoofdagent.

Standaard hoofd-agentmodellen

Financiële theoretici, bedrijfsanalisten en economen gebruiken vaak modellen van principaal-agenten om te studeren en oplossingen te bieden voor problemen die voortvloeien uit belangenconflicten in zakelijke overeenkomsten. Deze modellen zijn gebouwd om kosten te herkennen en te minimaliseren.

Een agentuurrelatie bestaat wanneer de acties van een partij zijn eigen welzijn en het welzijn van een andere partij in een contractuele relatie beïnvloeden. De meeste bureau-experts proberen contracten te ontwerpen die de prikkels van elke partij op een efficiëntere manier kunnen afstemmen. Traditioneel leiden dergelijke contracten tot onbedoelde gevolgen, zoals moreel gevaar of ongunstige selectie.

Principal-agent modellen vormen de basis van de agency-theorie. De theorie van het bureau stelt dat arbeid en kennis onvolmaakt zijn verdeeld (asymmetrisch) en dat aanvullende maatregelen nodig zijn om deze inefficiënties te corrigeren.

Agentschapsproblemen ontstaan ​​door omstandigheden van asymmetrische informatie, waarbij de ene partij meer over iets weet dan de andere.

Agentschap theorie

Agentschaptheoretici hebben altijd een grote rol gespeeld voor expliciete stimuleringsmechanismen, zoals schriftelijke contracten en monitoring, om agentschapsproblemen te verminderen. De geschiedenis toont aan dat deze oplossingen onvolledig zijn op basis van moreel risico en ongunstige selectie.

Hoofd-agentproblemen bevatten elementen van speltheorie, de theorie van het bedrijf en juridische theorie. De speltheorie toont bijvoorbeeld grenzen voor anders rationele mechanismen voor zelfhandhaving. Econoom Ronald Coase beweerde al in 1937 dat marktprijsmechanismen worden onderdrukt door transactiekosten die inherent zijn aan een hiërarchische bedrijfsstructuur.

Door de jaren heen zijn verschillende bedrijfsspecifieke mechanismen geïdentificeerd als mogelijke oplossingen via agentuurtheorie. In 2013 begon Apple bijvoorbeeld van senior executive medewerkers en leden van de raad van bestuur te eisen dat ze aandelen in het bedrijf hadden. Deze stap was bedoeld om de uitvoerende belangen in overeenstemming te brengen met die van de aandeelhouders. Management, in theorie, profiteert niet langer van acties die aandeelhouders schade toebrengen, aangezien de aanzienlijke investering die eigendom is van leidinggevenden hen dwingt om hun eigen belangen als identiek aan de belangen van beleggers te beschouwen. Leidinggevenden, ingehuurd door aandeelhouders om de beste belangen van het bedrijf en dus de beste belangen van investeerders te vertegenwoordigen, moeten aandacht besteden aan kwesties die de gezondheid van de onderneming en de groei op lange termijn beïnvloeden. Apple gelooft dat deze poging om het probleem van de hoofdagent aan te pakken, de winstgevendheid voor investeerders kan verbeteren en het bedrijf concurrerend kan houden voor de toekomst.

Markt voor bedrijfscontrole

Het meest voorkomende voorbeeld van marktdiscipline voor bedrijfsmanagers is de vijandige overname; slechte managers schaden aandeelhouders door de potentiële waarde van een bedrijf niet te realiseren, wat een stimulans vormt voor beter management om de activiteiten over te nemen en te verbeteren.

Reputatiesysteem

Een reputatiekracht in elke vrijwillige markt, het reputatiemechanisme biedt een stimulans voor het coördineren van de acties van partijen met beperkte informatie en vertrouwen. Er zijn tientallen voorbeelden van op reputatie gebaseerde associaties, waarvan de breedste wordt geclassificeerd als bedrijfscultuur.

Andere voorbeelden zijn het Better Business Bureau, Underwriters Laboratories, consumentenbonden, horlogegroepen en andere consumentenbureaus die reputatiebeperkingen versterken.

$ 74 miljard

De geschatte kosten van het Enron-faillissement in 2001, de grootste instorting van bedrijven in de Amerikaanse geschiedenis op dat moment, die werd toegeschreven aan problemen met bureaus.

Economische berekening en concurrentie

Uiteindelijk wordt individueel bedrijfsmanagement gedisciplineerd door andere competitieve managers. Alle management concurreert om eigen vermogen en aandeelhouders die het verlies van wanbeheer voelen, hebben een stimulans om van eigenaar te veranderen in de richting van beter management.

De theorie van het agentschap is pas recentelijk de rol van dynamische kapitaal- en geldmarkten gaan erkennen bij het oplossen van agentschapsproblemen. Inefficiënties in bedrijfsactiviteiten creëren een vorm van arbitragekans voor ondernemers, door middel van reputatiecreërende organisaties of overnames, om kapitaal te verplaatsen naar beter management.