Welke invloed heeft globalisering op comparatief voordeel?

Globalisering heeft het concept van comparatief voordeel relevanter dan ooit gemaakt. Vergelijkend voordeel wordt gedefinieerd als het vermogen van het ene land om een ​​goed of dienst efficiënter en goedkoper te produceren dan het andere. Econoom David Ricardo definieerde de theorie van comparatief voordeel in de vroege jaren 1800. Enkele factoren die het comparatieve voordeel beïnvloeden, zijn onder meer de arbeidskosten, de kapitaalkosten, de natuurlijke hulpbronnen, de geografische locatie en de productiviteit van het personeel.

Vergelijkend voordeel heeft de manier waarop economieën werken beïnvloed vanaf het moment dat landen vele eeuwen geleden voor het eerst met elkaar begonnen te handelen. Globalisering heeft de wereld samengebracht door meer handel tussen landen, meer open financiële instellingen en een grotere stroom van investeringskapitaal over internationale grenzen te stimuleren. In een geglobaliseerde economie zijn landen en bedrijven op meer manieren dan ooit met elkaar verbonden. Snelle en efficiënte transportnetwerken hebben de kosteneffectieve verzending van goederen over de hele wereld mogelijk gemaakt. De wereldwijde integratie van financiële markten heeft de barrières voor internationale investeringen drastisch verlaagd. Dankzij de vrijwel onmiddellijke informatiestroom via internet kunnen bedrijven en ondernemers in realtime kennis delen over producten, productieprocessen en prijzen. Samen verbeteren deze ontwikkelingen de economische output en kansen voor zowel ontwikkelde als ontwikkelingslanden. Deze factoren veroorzaken ook een grotere specialisatie op basis van comparatief voordeel.

Minder ontwikkelde landen hebben geprofiteerd van globalisering door hun comparatieve voordeel in arbeidskosten te benutten. Bedrijven hebben de productie en andere arbeidsintensieve activiteiten naar deze landen verplaatst om te profiteren van lagere arbeidskosten. Om deze reden hebben landen als China de afgelopen decennia een exponentiële groei in hun productiesectoren gezien. Landen met de laagste loonkosten hebben een comparatief voordeel bij de basisproductie. Globalisering is gunstig geweest voor ontwikkelingslanden door banen en kapitaalinvesteringen te bieden die anders niet beschikbaar zouden zijn geweest. Als gevolg daarvan hebben sommige ontwikkelingslanden sneller vooruitgang kunnen boeken op het gebied van banengroei, opleidingsniveau en infrastructuurverbeteringen.

Geavanceerde economieën, zoals de Verenigde Staten, Canada, Japan en een groot deel van Europa, hebben op tal van manieren geprofiteerd van de globalisering. Het concept van comparatief voordeel heeft de afgelopen halve eeuw de intellectuele basis gelegd voor de meeste veranderingen in het handelsbeleid in ontwikkelde landen. Deze landen hebben een comparatief voordeel in kapitaal- en kennisintensieve industrieën, zoals de professionele dienstensector en geavanceerde productie. Ze hebben ook geprofiteerd van goedkope gefabriceerde componenten die kunnen worden gebruikt als invoer voor meer geavanceerde apparaten. Bovendien besparen shoppers in geavanceerde economieën geld wanneer ze consumentengoederen kunnen kopen die goedkoper zijn om te produceren.

Tegenstanders van globalisering stellen dat arbeiders uit de middenklasse niet kunnen concurreren met goedkope arbeidskrachten in ontwikkelingslanden. Laaggeschoolde werknemers in geavanceerde economieën hebben een nadeel omdat het comparatieve voordeel in deze landen is verschoven. Deze landen hebben nu alleen een comparatief voordeel in sectoren waar werknemers meer onderwijs nodig hebben en flexibel moeten zijn en zich moeten kunnen aanpassen aan veranderingen op de wereldmarkt.