Hoe wordt standaardafwijking gebruikt om het risico te bepalen?

Risicometing is een zeer groot onderdeel van veel sectoren van de financiële sector. Hoewel het een rol speelt in economie en boekhouding, wordt de impact van nauwkeurige of foutieve risicometing het duidelijkst geïllustreerd in de beleggingssector.

Kennis van de waarschijnlijkheid dat een effect - of u nu in aandelen, opties of beleggingsfondsen belegt - op een onverwachte manier beweegt, kan het verschil zijn tussen een goed geplaatste transactie en een faillissement. Handelaren en analisten gebruiken een aantal metrieken om de volatiliteit en het relatieve risico van potentiële investeringen te beoordelen, maar de meest gebruikelijke metriek is standaarddeviatie.

Lees verder voor meer informatie over standaarddeviatie en hoe dit helpt bij het bepalen van risico's in de beleggingssector.

Belangrijkste leerpunten

• Een van de meest gebruikelijke methoden om het risico van een belegging te bepalen, is standaarddeviatie.
• Standaarddeviatie helpt de marktvolatiliteit of de spreiding van activaprijzen ten opzichte van hun gemiddelde prijs te bepalen.
• Wanneer de prijzen wild gaan, is de standaardafwijking hoog, wat betekent dat een investering riskant is.
• Lage standaardafwijking betekent dat de prijzen kalm zijn, dus investeringen hebben een laag risico.

Wat is standaardafwijking?

Standaarddeviatie is een wiskundig basisconcept dat de volatiliteit op de markt meet, of de gemiddelde hoeveelheid waarmee individuele gegevenspunten verschillen van het gemiddelde. Eenvoudig gezegd helpt standaarddeviatie de spreiding van activaprijzen ten opzichte van hun gemiddelde prijs.

Wanneer de prijzen omhoog of omlaag gaan, is de standaarddeviatie hoog, wat betekent dat er een hoge volatiliteit is. Aan de andere kant, wanneer er een nauwe spreiding tussen handelsbereiken is, is de standaarddeviatie laag, wat betekent dat de volatiliteit laag is. Wat kunnen we hiermee bepalen? Vluchtige prijzen betekenen dat de standaardafwijking hoog is en laag wanneer de prijzen relatief kalm zijn en niet onderhevig zijn aan wilde schommelingen.

Hoewel standaardafwijking een belangrijke maatstaf voor het beleggingsrisico is, is het niet de enige. Er zijn veel andere maatregelen die beleggers kunnen gebruiken om te bepalen of een actief te riskant voor hen is - of niet riskant genoeg.

Standaardafwijking berekenen

De standaarddeviatie wordt berekend door eerst het gemiddelde van elke waarde af te trekken en vervolgens de verschillen te kwadrateren, op te tellen en te middelen om de variantie te produceren. Hoewel variantie zelf een nuttige indicator is voor bereik en volatiliteit, betekent het kwadrateren van de individuele verschillen dat ze niet langer worden gerapporteerd in dezelfde meeteenheid als de oorspronkelijke gegevensset.

Voor aandelenkoersen zijn de oorspronkelijke gegevens in dollars en de variantie in kwadraten in dollars, wat geen bruikbare maateenheid is. Standaardafwijking is gewoon de vierkantswortel van de variantie, waardoor deze teruggaat naar de oorspronkelijke maateenheid en het veel eenvoudiger te gebruiken en interpreteren is.

Standaardafwijking relateren aan risico

Bij beleggen wordt standaarddeviatie gebruikt als een indicator van marktvolatiliteit en dus van risico. Hoe onvoorspelbaarder de prijsactie en hoe groter het bereik, hoe groter het risico. Bereikgebonden effecten, of effecten die niet ver van hun middelen afdwalen, worden niet als een groot risico beschouwd. Dat komt omdat kan worden aangenomen - met relatieve zekerheid - dat ze zich op dezelfde manier blijven gedragen. Een effect met een zeer groot handelsbereik en de neiging om te spieken, plotseling om te keren of een gat te vormen, is veel riskanter, wat een groter verlies kan betekenen. Maar vergeet niet dat risico niet noodzakelijk een slechte zaak is in de beleggingswereld. Hoe riskanter de beveiliging, hoe groter het potentieel voor uitbetaling.

Hoe hoger de standaarddeviatie, hoe risicovoller de investering.

Bij het gebruik van standaarddeviatie om het risico op de aandelenmarkt te meten, is de onderliggende veronderstelling dat het grootste deel van de prijsactiviteit het patroon van een normale verdeling volgt. In een normale verdeling vallen individuele waarden binnen een standaardafwijking van het gemiddelde, boven of onder, 68% van de tijd. Waarden liggen 95% van de tijd binnen twee standaardafwijkingen.

In een aandeel met een gemiddelde prijs van $ 45 en een standaardafwijking van $ 5 kan bijvoorbeeld met 95% zekerheid worden aangenomen dat de volgende slotkoers tussen $ 35 en $ 55 blijft. Prijs daalt echter 5% van de tijd uit of pieken buiten dit bereik. Een aandeel met hoge volatiliteit heeft over het algemeen een hoge standaardafwijking, terwijl de afwijking van een stabiele blue-chipvoorraad meestal vrij laag is.

Dus wat kunnen we hieruit bepalen? Hoe kleiner de standaarddeviatie, hoe minder riskant een investering zal zijn. Aan de andere kant, hoe groter de variantie en standaarddeviatie, hoe vluchtiger een beveiliging. Hoewel beleggers ervan kunnen uitgaan dat de prijs gemiddeld binnen 95% van de tijd binnen twee standaarddeviaties blijft, kan dit nog steeds een zeer groot bereik zijn. Zoals met alles, hoe groter het aantal mogelijke resultaten, hoe groter het risico om de verkeerde te kiezen. (Zie "Wat meet de standaarddeviatie in een portfolio?" Voor meer informatie.)