Hoe militaire uitgaven de economie beïnvloeden

Het Stockholm International Peace Research Institute (SIPRI) beschikt over uitstekende gegevens over militaire uitgaven per land. Volgens SIPRI-onderzoek waren de vijf grootste uitgaven in 2017 de Verenigde Staten, China, Saoedi-Arabië, Rusland en India. Samen maakten deze landen 60% van de wereldwijde militaire uitgaven uit. De militaire uitgaven van de VS veranderden in 2017 niet, op $ 610 miljard. China verhoogde zijn militaire uitgaven met 5, 6%, Saoedi-Arabië met 9, 2% en India met 5, 5%. Zoals bij elke overheidsuitgave, hebben deze dollars een impact.

Het waarom van militaire uitgaven

Militaire uitgaven zijn een gebied waar geen private oplossing bestaat om de openbare portemonnee te vervangen. Geen enkel bedrijf of groep burgers is voldoende gemotiveerd (of betrouwbaar) genoeg om financiële verantwoordelijkheid te nemen voor de kosten van het hebben van een leger. Adam Smith, een van de vaders van de vrije markteconomie, identificeerde de verdediging van de samenleving als een van de primaire functies van de overheid en rechtvaardiging voor redelijke belastingheffing. Kortom, de overheid handelt namens het publiek om ervoor te zorgen dat het leger voldoende middelen heeft om de natie te verdedigen. In de praktijk wordt het verdedigen van de natie echter uitgebreid naar het verdedigen van de strategische belangen van een natie, en het hele concept van 'voldoende' staat ter discussie, terwijl ook andere naties hun militairen ophopen. (Zie voor gerelateerde literatuur: Wat is de gebroken raamfout? )

Het gat dat schuld bouwde

Kapitaal is eindig en kapitaal dat in één bestedingscategorie valt, betekent dat er minder geld is voor iets anders. Dit feit wordt interessanter als we bedenken dat overheidsuitgaven die de inkomsten overschrijden, resulteren in een tekort dat wordt toegevoegd aan de nationale schuld. De ballonvallende nationale schuld heeft een economische impact op iedereen, en militaire uitgaven zijn een van de vele factoren die hieraan bijdragen. Naarmate de nationale schuld groeit, neemt de rentelast van de schuld toe en nemen de kosten van het lenen subtiel toe vanwege het risico dat een verhoogde schuld vertegenwoordigt. In theorie zal de verhoogde schuld ook de economische groei en uiteindelijk een motor voor hogere belastingen beïnvloeden.

Vanaf nu hebben echter met name de VS genereuze schuldvoorwaarden van binnenlandse en internationale geldschieters genoten, dus de rol die militaire uitgaven spelen bij het verhogen van de schuld is over het algemeen niet gericht op. Sommige pleitbezorgers voor lagere militaire uitgaven hebben dit gekoppeld aan een bepaalde procentuele verhoging van de hypotheekrente die mensen betalen, gezien de relatie tussen schatkistrendementen en commerciële leningen. Deze redenering geldt en militaire uitgaven vormen een groot percentage van discretionaire uitgaven.

In andere landen, met name in landen die zich nog economisch ontwikkelen, betekent focus op militaire uitgaven vaak andere belangrijke uitgavenprioriteiten. Er zijn veel landen met een staande militaire maar een onbetrouwbare openbare infrastructuur, van ziekenhuizen tot wegen tot scholen. Noord-Korea is een extreem voorbeeld van wat een niet aflatende focus op militaire uitgaven kan doen aan de levensstandaard van de algemene bevolking. De genereuze schuldvoorwaarden die de VS genieten, zijn verre van universeel, dus de wisselwerking tussen militaire uitgaven en openbare infrastructuur is voor veel landen pijnlijker.

werk

Banen vormen een groot deel van de economische impact van militaire uitgaven. Natuurlijk zijn er de actieve troepen, maar er is ook een aanzienlijke infrastructuur rondom hen gebouwd die aannemers, handel, adviseurs, enzovoort vereist om het leger te ondersteunen. Dan zijn er de particuliere bedrijven die ontstaan ​​als gevolg van de militaire uitgaven, inclusief alles van wapenfabrikanten tot de restaurants die opduiken in de buurt van militaire bases. Ook hier wijzen de vrije markteconomen erop dat de publieke dollars die die banen direct of indirect ondersteunen, feitelijk het equivalent aantal banen - of meer - uit de particuliere economie opzuigen vanwege de belasting die nodig is om ze te creëren.

Het komt er echt op neer of je gelooft dat een staande militair een noodzaak is. Als dat zo is, dan moeten sommige banen in de particuliere sector worden opgeofferd om dat mogelijk te maken. Natuurlijk zullen mensen nog steeds ruzie maken over hoe groot dat staande militair zou moeten zijn. Dat is net zo goed een politieke als een economische.

Technische ontwikkelingen

Een ander argument voor de negatieve economische impact van militaire uitgaven is dat talent en technische vaardigheden worden gebruikt om militair onderzoek en ontwikkeling te ondersteunen. Dit lijkt een beetje oneerlijk, omdat in het verleden militair onderzoek de particuliere economie ten goede is gekomen, omdat technologische sprongen en getalenteerde mensen heen en weer stroomden. Militair onderzoek is van vitaal belang geweest voor het creëren van magnetrons, internet, GPS, enz. Een deel van de reden dat we drones trouwfoto's maken en mogelijk pakketten bezorgen voor Amazon, is dat veel van de kosten voor het maken van de basistechnologie gedekt waren door militaire uitgaven.

Er zijn zeker enkele verstorende factoren die militaire O&O heeft voor onderzoek en technologie, maar de onderzoeksuitgaven zijn geen volledig verlies voor de economie, aangezien veel van de doorbraken commerciële technologie positief beïnvloeden. (Kijk voor meer informatie over hoe Drones de zakenwereld veranderen )

Geweren en boter

De pistool- en botercurve is een klassieke illustratie van de manier waarop elke uitgave een opportuniteitskost heeft. Als je gelooft dat een staande militair een noodzaak is voor een natie, dan kan over de grootte van dat leger worden gediscussieerd, maar het bestaan ​​van een militair kan dat niet. Er zijn economische kosten verbonden aan het hebben van defensie-uitgaven die zichtbaar zijn in de staatsschuld en in een ontwrichting van potentiële banen van de particuliere sector naar het publiek. Er is ook een economische verstoring van elke industrie waar het leger op vertrouwt, omdat middelen worden afgeleid om betere gevechtsvliegtuigen, drones en kanonnen te produceren. Al deze kosten zijn noodzakelijk voor een natie om zichzelf te verdedigen. We geven wat boter op om wapens te hebben.

Het komt neer op

De echte kwestie is wat een "voldoende" bedrag aan militaire uitgaven is, aangezien elke extra dollar die boven het noodzakelijke niveau wordt uitgegeven, een duidelijk verlies is voor de economie als geheel. In een democratie wordt die kwestie besproken door publiekelijk gekozen ambtenaren en verandert van jaar tot jaar. De militaire uitgaven in de VS zijn bijvoorbeeld gedaald naarmate militaire engagementen in het buitenland eindigen. In niet-democratische landen wordt het niveau van adequate uitgaven echter bepaald door een select aantal en kan dit de burgers van het land zelfs nog meer kosten.