Onvolmaakte concurrentie
Onvolmaakte concurrentie is er wanneer een markt, hypothetisch of reëel, de abstracte principes van neoklassieke zuivere of perfecte concurrentie schendt. De hedendaagse theorie van imperfecte versus perfecte competitie komt voort uit de Cambridge-traditie van post-klassiek economisch denken.
Belangrijkste leerpunten
- Onvolmaakte concurrentie verwijst naar elke economische markt die niet voldoet aan de strenge normen van een hypothetische perfect of zuiver concurrerende markt.
- In deze omgeving verkopen bedrijven verschillende producten en diensten, stellen ze hun eigen individuele prijzen vast, vechten ze voor marktaandeel en worden ze vaak beschermd door toetredings- en uitstapdrempels.
- Onvolmaakte concurrentie is gebruikelijk en kan worden gevonden in de volgende soorten marktstructuren: monopolies, oligopolies, monopolistische concurrentie, monopsonies en oligopsonies.
Onvolmaakte concurrentie
Onvolmaakte concurrentie begrijpen
Een perfecte markt is een theoretisch concept in de micro-economie dat als standaard wordt gebruikt om de effectiviteit en efficiëntie van reële markten te meten. In een perfecte concurrentieomgeving moet aan de volgende criteria worden voldaan:
- Bedrijven verkopen identieke producten
- Ze kunnen niet beïnvloeden hoeveel ze voor deze producten vragen
- Marktaandeel heeft geen invloed op de prijzen
- Iedereen is op de hoogte van dezelfde informatie
- Bedrijven kunnen de markt betreden of verlaten zonder kosten te maken
Het is meteen duidelijk dat heel weinig bedrijven in de echte wereld op deze manier werken, op enkele uitzonderingen na, zoals leveranciers op een vlooienmarkt of boerenmarkt. Als en wanneer de hierboven genoemde krachten niet worden bereikt, wordt gezegd dat de concurrentie onvolmaakt is - het wordt op deze manier geëtiketteerd omdat differentiatie ertoe leidt dat bepaalde bedrijven een voordeel behalen ten opzichte van anderen, waardoor ze hogere winst kunnen genereren dan collega's, soms ten koste van klanten .
Belangrijk
Onvolmaakte concurrentie biedt kansen om meer winst te genereren, in tegenstelling tot een perfecte concurrentieomgeving, waar bedrijven net genoeg verdienen om te blijven drijven.
In een imperfecte concurrentieomgeving verkopen bedrijven verschillende producten en diensten, stellen ze hun eigen individuele prijzen vast, vechten ze voor marktaandeel en worden ze vaak beschermd door toetredings- en uitstapdrempels, waardoor het voor nieuwe bedrijven moeilijker wordt om ze uit te dagen. Imperfecte concurrerende markten zijn wijdverbreid en kunnen worden gevonden in de volgende soorten marktstructuren: monopolies, oligopolies, monopolistische concurrentie, monopsonies en oligopsonies.
Geschiedenis van Onvolmaakte concurrentie
De behandeling van perfecte concurrentiemodellen in de economie, samen met moderne opvattingen over monopolie, werden door de Franse wiskundige Augustin Cournot in zijn 1838 "Onderzoek naar de wiskundige principes van de welvaartstheorie" gesticht. Zijn ideeën werden overgenomen en gepopulariseerd door de Zwitserse econoom Leon Walras, door velen beschouwd als de grondlegger van de moderne wiskundige economie.
Vóór Walras en Cournot hadden wiskundigen het moeilijk om economische relaties te modelleren of betrouwbare vergelijkingen te maken. Het nieuwe perfecte concurrentiemodel vereenvoudigde economische concurrentie tot een puur voorspellende en statische toestand. Dit vermeed veel problemen die bestaan in echte markten, zoals onvolmaakte menselijke kennis, toetredingsdrempels en monopolies.
De wiskundige benadering kreeg brede academische acceptatie, vooral in Engeland. Elke afwijking van het nieuwe model van perfecte concurrentie werd beschouwd als een lastige schending van het nieuwe economische begrip.
Vooral een Engelsman, William Stanley Jevons, nam de ideeën van perfecte concurrentie aan en beweerde dat concurrentie het meest nuttig was, niet alleen wanneer er geen prijsdiscriminatie was, maar ook wanneer er een klein aantal kopers of een groot aantal verkopers in een bepaalde industrie is . Dankzij de invloeden van Jevons heeft de Cambridge economische traditie een geheel nieuwe taal aangenomen voor mogelijke verstoringen in economische markten - sommige echte en sommige alleen theoretische. Tot deze problemen behoorden oligopolie, monopolistische concurrentie, monopsie en oligopsie.
Beperkingen van imperfecte concurrentie
De grootschalige toewijding van de Cambridge-school aan het creëren van een statische en wiskundig berekenbare economische wetenschap had zijn nadelen. Ironisch genoeg zou een perfect concurrerende markt de afwezigheid van concurrentie vereisen.
Alle verkopers in een perfecte markt moeten exact vergelijkbare goederen tegen identieke prijzen verkopen aan exact dezelfde consumenten, die allemaal over dezelfde perfecte kennis beschikken. Er is geen ruimte voor reclame, productdifferentiatie, innovatie of merkidentificatie in perfecte concurrentie.
Geen enkele echte markt kan of zou de kenmerken van een perfect concurrerende markt kunnen bereiken. Het pure concurrentiemodel negeert veel factoren, waaronder de beperkte inzet van fysiek kapitaal en kapitaalinvesteringen, ondernemersactiviteit en veranderingen in de beschikbaarheid van schaarse middelen.
Andere economen hebben meer flexibele en minder wiskundig rigide theorieën over concurrentie aangenomen, zoals de gelijkmatig draaiende economie. De taal die door de Cambridge-traditie is gecreëerd, overheerst echter nog steeds de discipline - zelfs vandaag de dag zijn de basisgrafieken en vergelijkingen die in de meeste Economics 101-studieboeken worden getoond, afkomstig van deze wiskundige afleidingen.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.