Hoofd- » algoritmische handel » Definitie rentedekking

Definitie rentedekking

algoritmische handel : Definitie rentedekking
Wat is de rentedekkingsratio?

De rentedekkingsratio is een schuldratio en een rentabiliteitsratio die worden gebruikt om te bepalen hoe gemakkelijk een bedrijf rente kan betalen over haar uitstaande schuld. De rentedekkingsratio kan worden berekend door de winst van een bedrijf voor rente en belastingen (EBIT) gedurende een bepaalde periode te delen door de rentebetalingen van het bedrijf die binnen dezelfde periode verschuldigd zijn.

De rentedekkingsratio wordt ook wel “keer verdiende rente” genoemd. Kredietverstrekkers, investeerders en crediteuren gebruiken deze formule vaak om het risico van een bedrijf te bepalen ten opzichte van de huidige schuld of voor toekomstige leningen.

De formule voor de interestdekkingsratio is

Interest Coverage Ratio = EBITInteress Expenswhere: \ begin {uitgelijnd} & \ text {Interest Coverage Ratio} = \ frac {\ text {EBIT}} {\ text {Interest Expense}} \\ & \ textbf {where:} \\ & \ text {EBIT} = \ text {Winst voor rente en belastingen} \ end {alignment} Interest Coverage Ratio = Interest ExpenseEBIT waarbij:

01:26

Ratio rentedekking

Wat vertelt de interestdekkingsratio u?

De rentedekkingsratio meet hoe vaak een bedrijf zijn huidige rentebetaling met zijn beschikbare inkomsten kan dekken. Met andere woorden, het meet de veiligheidsmarge die een bedrijf heeft om rente te betalen over zijn schuld gedurende een bepaalde periode. De rentedekkingsratio wordt gebruikt om te bepalen hoe gemakkelijk een bedrijf hun rentelasten op uitstaande schulden kan betalen. De ratio wordt berekend door de winst van de onderneming voor rente en belastingen (EBIT) te delen door de rentelasten van de onderneming voor dezelfde periode. Hoe lager de ratio, hoe meer het bedrijf wordt belast met schuldenlast. Wanneer de rentedekkingsratio van een bedrijf slechts 1, 5 of lager is, kan de mogelijkheid om rentekosten te betalen twijfelachtig zijn.

Bedrijven moeten meer dan genoeg inkomsten hebben om rentebetalingen te dekken om toekomstige (en misschien onvoorziene) financiële problemen te overleven. Het vermogen van een onderneming om aan haar renteverplichtingen te voldoen, is een aspect van haar solvabiliteit en is dus een zeer belangrijke factor in het rendement voor aandeelhouders.

Interpretatie is de sleutel als het gaat om het gebruik van ratio's in bedrijfsanalyses. Hoewel het bekijken van een enkele rentedekkingsratio veel kan vertellen over de huidige financiële positie van een bedrijf, zal het analyseren van rentedekkingsratio's in de loop van de tijd vaak een veel duidelijker beeld geven van de positie en het traject van een bedrijf.

Door de afgelopen vijf jaar op kwartaalbasis de rentedekkingsratio's te analyseren, kunnen bijvoorbeeld trends naar voren komen en een belegger een veel beter idee geven of een lage huidige rentedekkingsratio verbetert of verslechtert, of dat een hoge huidige rentedekkingsratio is stabiel. De ratio kan ook worden gebruikt om het vermogen van verschillende bedrijven om hun rente te betalen te vergelijken, wat kan helpen bij het nemen van een investeringsbeslissing.

Over het algemeen is stabiliteit in rentedekkingsverhoudingen een van de belangrijkste dingen om naar te kijken bij het analyseren van de rentedekkingsratio op deze manier. Een dalende rentedekkingsgraad is vaak iets voor beleggers om op hun hoede te zijn, omdat dit aangeeft dat een bedrijf in de toekomst mogelijk niet in staat is zijn schulden te betalen.

Over het algemeen is de rentedekkingsratio een zeer goede beoordeling van de financiële gezondheid van een bedrijf op de korte termijn. Hoewel het maken van toekomstige projecties door het analyseren van de geschiedenis van de rentedekkingsratio van een bedrijf een goede manier kan zijn om een ​​investeringskans te beoordelen, is het moeilijk om de financiële gezondheid van een bedrijf op lange termijn nauwkeurig te voorspellen met elke ratio of metriek.

Belangrijkste leerpunten

  • De rentedekkingsratio wordt gebruikt om te zien hoe goed een onderneming de rente op uitstaande schulden kan betalen.
  • Ook wel de tijd-rente-verdiende ratio genoemd, deze ratio wordt gebruikt door crediteuren en potentiële geldschieters om het risico van het lenen van kapitaal aan een onderneming te beoordelen.
  • Een hogere dekkingsgraad is beter, hoewel de ideale verhouding per branche kan verschillen.

Trends in de tijd

De rentedekkingsratio op een bepaald moment kan analisten een beetje vertellen over het vermogen van het bedrijf om zijn schulden af ​​te lossen, maar het analyseren van de rentedekkingsratio in de loop van de tijd zal een duidelijker beeld geven van of hun schuld een last voor het bedrijf wordt of niet financiële positie. Een dalende rentedekkingsgraad is iets voor beleggers om op hun hoede te zijn, omdat dit aangeeft dat een bedrijf in de toekomst mogelijk niet in staat zal zijn zijn schulden te betalen.

Het is echter moeilijk om de financiële gezondheid van een bedrijf op lange termijn nauwkeurig te voorspellen, ongeacht de ratio of metriek. Bovendien ligt de wenselijkheid van een bepaald niveau van deze verhouding tot op zekere hoogte in het oog van de toeschouwer. Sommige banken of potentiële kopers van obligaties kunnen op hun gemak zijn met een minder wenselijke ratio in ruil voor het in rekening brengen van een hogere rentevoet op hun schuld.

Voorbeeld van het gebruik van de rentedekkingsratio

Om een ​​voorbeeld te geven van het berekenen van de rentedekkingsratio, stel dat de winst van een bedrijf tijdens een bepaald kwartaal $ 625.000 is en dat het schulden heeft waarop het elke maand aansprakelijk is voor betalingen van $ 30.000.

Om de rentedekkingsratio hier te berekenen, zou je de maandelijkse rentebetalingen moeten omzetten in driemaandelijkse betalingen door ze met drie te vermenigvuldigen. De rentedekkingsratio voor het bedrijf is $ 625.000 / ($ 30.000 x 3) = $ 625.000 / $ 90.000 = 6, 94.

Boven water blijven met rentebetalingen is een kritieke en voortdurende zorg voor elk bedrijf. Zodra een bedrijf hier moeite mee heeft, kan het nodig zijn om verder te lenen of in zijn kasreserve te duiken, die veel beter wordt gebruikt om te investeren in kapitaalgoederen of voor noodsituaties.

Hoe lager de rentedekkingsratio van een bedrijf, hoe meer de schuldenlast van het bedrijf. Wanneer de rentedekkingsratio van een bedrijf 1, 5 of lager is, kan de mogelijkheid om rentekosten te betalen twijfelachtig zijn.

Een resultaat van 1, 5 wordt in het algemeen beschouwd als een absoluut minimale aanvaardbare ratio voor een bedrijf en het omslagpunt waaronder kredietverstrekkers waarschijnlijk weigeren om het bedrijf meer geld te lenen, omdat het risico van wanbetaling van de onderneming als te hoog kan worden ervaren.

Bovendien geeft een rentedekkingsgraad van minder dan 1 aan dat het bedrijf onvoldoende inkomsten genereert om zijn rentelasten te dekken. Als de ratio van een bedrijf lager is dan 1, zal het waarschijnlijk een deel van zijn contante reserves moeten besteden om het verschil te compenseren of meer te lenen, wat moeilijk zal zijn om bovengenoemde redenen. Anders loopt het bedrijf het risico failliet te gaan, zelfs als de inkomsten gedurende een enkele maand laag zijn.

Hoewel het schulden en rente creëert, kan lenen de winstgevendheid van een bedrijf positief beïnvloeden door de ontwikkeling van kapitaalgoederen volgens de kosten-batenanalyse. Maar een bedrijf moet ook slim zijn in het lenen. Omdat rente ook de winstgevendheid van een bedrijf beïnvloedt, mag een bedrijf alleen een lening aangaan als het weet dat het zijn rentebetalingen jarenlang goed zal beheersen.

Een goede rentedekkingsratio zou als een goede indicator voor deze omstandigheid en mogelijk als een indicator voor het vermogen van het bedrijf om de schuld zelf af te lossen, kunnen dienen. Grote ondernemingen hebben echter vaak zowel hoge dekkingsgraden als zeer grote leningen. Met de mogelijkheid om regelmatig grote rentebetalingen af ​​te lossen, kunnen grote bedrijven zonder veel zorgen blijven lenen.

Bedrijven kunnen vaak heel lang overleven terwijl ze alleen hun rentebetalingen afbetalen en niet de schuld zelf. Toch wordt dit vaak als een gevaarlijke praktijk beschouwd, vooral als het bedrijf relatief klein is en dus een lage omzet heeft in vergelijking met grotere bedrijven. Bovendien helpt het afbetalen van de schuld de rente op de weg af te betalen, omdat bij verminderde schulden het bedrijf cashflow vrijmaakt en de rente van de schuld ook kan worden aangepast.

Variaties van de Interest Coverage Ratio

Er zijn een paar enigszins veel voorkomende variaties in de rentedekkingsgraad die belangrijk zijn om te overwegen voordat u de ratio's van bedrijven bestudeert. Deze variaties komen van wijzigingen in EBIT in de teller van de berekeningen van de rentedekkingsratio.

Een dergelijke variatie maakt gebruik van winst vóór rente, belastingen, afschrijvingen en amortisatie (EBITDA) in plaats van EBIT bij het berekenen van de rentedekkingsratio. Omdat deze variatie afschrijvingen en amortisatie uitsluit, zal de teller in berekeningen met EBITDA vaak hoger zijn dan die met EBIT. Aangezien de rentelasten in beide gevallen hetzelfde zijn, zullen berekeningen met EBITDA een hogere rentedekkingsratio opleveren dan berekeningen met EBIT.

Een andere variatie maakt gebruik van winst vóór rente na belastingen (EBIAT) in plaats van EBIT in berekeningen van de rentedekking. Dit heeft tot gevolg dat de belastingkosten van de teller worden afgetrokken in een poging een nauwkeuriger beeld te krijgen van het vermogen van een bedrijf om zijn rentelasten te betalen. Omdat belastingen een belangrijk financieel element zijn om te overwegen, zou u voor een duidelijker beeld van het vermogen van een bedrijf om haar rentelasten te dekken EBIAT kunnen gebruiken bij het berekenen van rentedekkingsratio's in plaats van EBIT.

Al deze variaties van de berekening van de rentedekkingsratio maken gebruik van rentelasten in de noemer. Over het algemeen nemen deze drie varianten toe in conservatisme, waarbij die welke EBITDA gebruiken de meest liberale zijn, die welke EBIT gebruiken conservatiever zijn en die welke EBIAT gebruiken het meest stringent zijn.

Beperkingen van de rentedekkingsratio

Zoals elke meetwaarde die probeert de efficiëntie van een bedrijf te meten, bevat de rentedekkingsratio een aantal beperkingen die belangrijk zijn voor elke belegger om te overwegen voordat hij deze gebruikt.

Ten eerste is het belangrijk op te merken dat rentedekking zeer variabel is bij het meten van bedrijven in verschillende industrieën en zelfs bij het meten van bedrijven binnen dezelfde branche. Voor gevestigde bedrijven in bepaalde bedrijfstakken, zoals een nutsbedrijf, is een rentedekkingsratio van 2 vaak een acceptabele norm.

Hoewel dit een laag aantal is, zal een gerenommeerd nut waarschijnlijk zeer consistente productie en inkomsten hebben, met name vanwege overheidsvoorschriften, dus zelfs met een relatief lage rentedekkingsratio kan het mogelijk zijn rentebetalingen betrouwbaar dekken. Andere industrieën, zoals de productie, zijn veel volatieler en hebben vaak een hogere minimaal aanvaardbare rentedekkingsratio, zoals 3.

Dit soort bedrijven zien over het algemeen grotere schommelingen in het bedrijfsleven. Tijdens de recessie van 2008 bijvoorbeeld, daalde de autoverkopen aanzienlijk, wat de auto-industrie schaadde. Een staking van werknemers is een ander voorbeeld van een onverwachte gebeurtenis die de rentedekkingsratio's kan schaden. Omdat deze industrieën gevoeliger zijn voor deze schommelingen, moeten ze vertrouwen op een groter vermogen om hun interesse te dekken om rekening te houden met periodes van lage inkomsten.

Vanwege grote variaties zoals deze, moet men bij het vergelijken van de rentedekkingsratio's van bedrijven alleen bedrijven in dezelfde branche vergelijken, en idealiter wanneer de bedrijven vergelijkbare bedrijfsmodellen en omzetcijfers hebben.

Hoewel alle schuld belangrijk is om rekening mee te houden bij het berekenen van de rentedekkingsratio, kunnen bedrijven ervoor kiezen om bepaalde soorten schulden te isoleren of uit te sluiten in hun rentedekkingsratioberekeningen. Bij het overwegen van de zelfgepubliceerde rentedekkingsratio van een bedrijf moet dus worden geprobeerd te bepalen of alle schulden zijn opgenomen, of moet de rentedekkingsratio onafhankelijk worden berekend.

Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.

Gerelateerde termen

Wat de dekkingsgraad ons vertelt Een dekkingsgraad is een groep maatregelen van het vermogen van een bedrijf om zijn schulden af ​​te lossen en zijn financiële verplichtingen na te komen, zoals rentebetalingen of dividenden. Hoe hoger de dekkingsgraad, hoe gemakkelijker het zou moeten zijn om rentebetalingen op zijn schuld te doen of dividenden uit te keren. meer Definitie van rentelasten Een rentelast is de kost die een entiteit maakt voor geleende fondsen. meer Inzicht in de dekkingsgraad van de schuldendienst - DSCR In corporate finance is de dekkingsgraad van de schuldendienst (DSCR) een maat voor de beschikbare kasstroom om de huidige schuldverplichtingen te betalen. De ratio geeft het netto bedrijfsresultaat weer als een veelvoud van schulden die binnen één jaar verschuldigd zijn, inclusief rente, hoofdsom, sinking-fonds en leasebetalingen. meer Dekkingsratio voor vaste kosten De dekkingsgraad voor vaste kosten geeft aan dat een onderneming in staat is om te voldoen aan vaste kosten, zoals schuldbetalingen, verzekeringspremies en lease van apparatuur. meer EBITDA-tot-rentedekkingsratio EBITDA-tot-rentedekkingsratio wordt gebruikt om de financiële duurzaamheid van een bedrijf te beoordelen door zijn vermogen om ten minste rentelasten te betalen te onderzoeken. meer Hoe de hefboomratio werkt Een hefboomratio is een van de verschillende financiële metingen die kijken naar hoeveel kapitaal in de vorm van schulden komt, of die het vermogen van een bedrijf om aan financiële verplichtingen te voldoen beoordeelt. meer partnerlinks
Aanbevolen
Laat Een Reactie Achter