Investment Company Act van 1940
De Investment Company Act van 1940 is tot stand gekomen door een congreswet om de organisatie van beleggingsmaatschappijen en de activiteiten die zij uitvoeren te reguleren. Deze wet heeft ook normen vastgesteld voor de industrie. Deze wetgeving definieert duidelijk de verantwoordelijkheden en vereisten van beleggingsmaatschappijen en de vereisten voor beursgenoteerde beleggingsproducten, inclusief open-end beleggingsfondsen, closed-end beleggingsfondsen en beleggingsfondsen. Het richt zich voornamelijk op beursgenoteerde retailbeleggingsproducten.
Inzicht in de Investment Company Act van 1940
De Investment Company Act van 1940 volgde het marktsentiment dat op rente en de goedkeuring van de Securities Act van 1933 beriep. Bepalingen van de Investment Company Act van 1940 werden gecreëerd om een stabieler regelgevingskader voor de financiële markt tot stand te brengen en te integreren na de beurscrash van 1929. De Securities Act van 1933 was gericht op meer transparantie voor beleggers. De Investment Company Act van 1940 is voornamelijk gericht op het regelgevingskader voor retailbeleggingsproducten.
Als een functie van zijn titel, legt de Investment Company Act van 1940 de regels vast waaraan Amerikaanse beleggingsmaatschappijen zich moeten houden bij het aanbieden en onderhouden van gepoolde beleggingsfondsen. De wetgeving wordt gehandhaafd en gereguleerd door de Securities and Exchange Commission (SEC). Het definieert een "beleggingsmaatschappij" en stelt verplichtingen en voorschriften vast waaraan een beleggingsmaatschappij zich moet houden in de effecten van het beleggingsproduct die zij aanbiedt. Het bouwt voort op de Securities Act van 1933, die de registratie van effecten vereist. De Investment Company Act van 1940 beschrijft de vereiste verplichtingen van het productaanbod van een beleggingsmaatschappij. Het bevat bepalingen met betrekking tot deponeringen, servicekosten, financiële informatie en de fiduciaire verplichtingen van beleggingsmaatschappijen. Bedrijven die de productverplichtingen en -vereisten van de wet willen vermijden, kunnen in aanmerking komen voor een vrijstelling. Hedgefondsen vallen bijvoorbeeld soms onder de definitie van de "beleggingsmaatschappij" van de wet, maar kunnen mogelijk de vereisten van de wet vermijden door een vrijstelling aan te vragen op grond van artikel 3 (c) (1) of 3 (c) 7.
Belangrijkste leerpunten
- De Investment Company Act van 1940 werd vastgesteld door het Congres om de oprichting van investeringsmaatschappijen en hun activiteiten te reguleren.
- De Securities Exchange Commission (SEC) is bevoegd om beleggingsmaatschappijen te reguleren en toe te zien op de registratie van beleggingsmaatschappijen.
- De wet heeft industriestandaarden geïntroduceerd, zoals regelmatige openbaarmaking van hun beleggingsbeleid.
Beleggingsmaatschappijen
In overeenstemming met de Investment Company Act van 1940 moeten beleggingsmaatschappijen zich bij de SEC registreren om hun effecten op de openbare markt aan te bieden. De Investment Company Act van 1940 legt de stappen uit die een bedrijf moet nemen in het registratieproces van de beleggingsmaatschappij. Beleggingsmaatschappijen moeten het registratieproces bij de SEC indienen en voltooien.
De SEC is niet bevoegd om de investeringsbeslissingen van beleggingsmaatschappijen rechtstreeks te controleren of te beoordelen.
Soorten beleggingsmaatschappijen
Elke onderneming die door de bepalingen van de Investment Company Act van 1940 als een 'beleggingsmaatschappij' wordt beschouwd, moet zich bij de Securities and Exchange Commission registreren. Bedrijven registreren zich voor verschillende classificaties op basis van het type product of het assortiment producten dat ze willen beheren en uitgeven aan het beleggende publiek. In de VS categoriseren federale effectenwetten beleggingsmaatschappijen in drie verschillende types: beleggingsfondsen / open-end management beleggingsmaatschappijen, unit investment trusts (UIT's) en closed-end fondsen / closed-end management beleggingsmaatschappijen.
Een Management Investment Company, het meest voorkomende type beleggingsmaatschappij dat is geregistreerd bij de SEC, beheert beursgenoteerde aandelen van fondsen. Management Investment Companies kunnen worden gediversifieerd, en gediversifieerde Management Investment Companies kunnen vele vormen aannemen. Management Investment Companies kunnen omgaan met closed-end fondsen, open-end fondsen of beide. Ze kunnen ook een reeks marktproducten aanbieden.
1940 Act bepalingen
De Investment Company Act van 1940 is de primaire wetgeving voor beleggingsmaatschappijen en hun aanbod van beleggingsproducten. Het is beïnvloed door de Dodd-Frank Act van 2010 met tal van herzieningen. De wet van 1940 bevat vereisten voor beleggingsmaatschappijen per classificatie en productaanbod.
De bepalingen ervan omvatten voorschriften voor transacties van bepaalde verbonden personen en verzekeraars; boekhoudmethoden; archiveringsvereisten; auditvereisten; hoe effecten kunnen worden verdeeld, teruggekocht en teruggekocht; wijzigingen in het beleggingsbeleid; en acties in geval van fraude of schending van fiduciaire plichten. Verder bevat het specifieke richtlijnen voor verschillende soorten geclassificeerde beleggingsmaatschappijen en bevat het bepalingen voor de regels van de operationele producten van bedrijven, waaronder beleggingsfondsen, open-end beleggingsfondsen, closed-end beleggingsfondsen en meer.
Andere relevante vereisten van de Investment Company Act van 1940 zijn onder meer:
- Een raad van bestuur, waarvan 75% onafhankelijk moet zijn.
- Beperkingen op beleggingsstrategieën, zoals het gebruik van leverage.
- Behoud van een bepaald percentage activa in contanten voor beleggers die misschien willen verkopen.
- Openbaarmaking van structuur van beleggingsmaatschappij, financiële toestand, beleggingsbeleid en doelstellingen aan beleggers.