IPO versus directe notering: wat is het verschil?

Initiële openbare aanbiedingen en directe noteringen zijn twee methoden voor een bedrijf om kapitaal aan te trekken door aandelen op een openbare beurs te noteren. Hoewel veel bedrijven ervoor kiezen om een ​​beursgang te doen, waarin nieuwe aandelen worden gecreëerd, onderschreven en aan het publiek worden verkocht, kiezen sommige bedrijven voor een directe notering, waarin geen nieuwe aandelen worden gecreëerd en alleen bestaande, uitstaande aandelen worden verkocht zonder betrokken verzekeraars.

Eerste openbare aanbieding

In een IPO worden nieuwe aandelen van het bedrijf gecreëerd en deze worden onderschreven door een tussenpersoon. De underwriter werkt nauw samen met het bedrijf tijdens het IPO-proces, inclusief het bepalen van de initiële biedprijs van de aandelen, het helpen met wettelijke vereisten, het kopen van de beschikbare aandelen van het bedrijf en deze vervolgens te verkopen aan investeerders via hun distributienetwerken.

Initial Public Offers (IPO) verklaard

Hun netwerk bestaat uit investeringsbanken, broker-dealers, beleggingsfondsen en verzekeringsmaatschappijen. Voorafgaand aan de beursgang nemen het bedrijf en zijn underwriter deel aan wat bekend staat als een 'roadshow', waarin de topmanagers aan institutionele beleggers presenteren om interesse te wekken voor de aankoop van de binnenkort openbare aandelen. Door de interesse van netwerkdeelnemers te meten, kunnen de verzekeraars een realistische IPO-prijs van het aandeel vaststellen. Underwriters kunnen ook een verkoopgarantie geven voor een bepaald aantal aandelen tegen de initiële prijs en kunnen ook alles kopen dat teveel is.

De underwriter heeft twee opties voor het distribueren van aandelen aan initiële beleggers - bookbuilding, waarin aandelen kunnen worden toegekend aan investeerders van hun keuze, of veilingen, waarbij beleggers die bereid zijn te bieden boven de biedprijs de aandelen ontvangen. Hoewel veilingen zeldzaam zijn, is het meest opvallende voorbeeld de beursgang van Google in 2004.

Aan al deze diensten zijn kosten verbonden. Underwriters brengen een vergoeding per aandeel in rekening, die kan variëren van 2% tot 8%. Dit betekent dat een aanzienlijk deel van het via de beursintroductie aangetrokken kapitaal wordt gebruikt om tussenpersonen te compenseren, soms in de honderden miljoenen per beursintroductie.

Hoewel de veiligheid van een openbare beursnotering voor sommige bedrijven misschien de beste keuze is, zien anderen meer voordelen bij een directe notering.

Direct noteringsproces

Bedrijven die een openbare notering willen doen, beschikken mogelijk niet over de middelen om underwriters te betalen, willen bestaande aandelen niet verdunnen door nieuwe te creëren of willen lock-up overeenkomsten vermijden. Bedrijven met deze zorgen kiezen er vaak voor om door te gaan met het directe noteringsproces in plaats van een IPO.

Direct Listing Process (DLP) staat ook bekend als Direct Placement of Direct Public Offers (DPO).

In DLP verkoopt het bedrijf aandelen rechtstreeks aan het publiek zonder de hulp van tussenpersonen. Er zijn geen verzekeraars of andere tussenpersonen bij betrokken, er zijn geen nieuwe aandelen uitgegeven en er is geen lock-up periode.

De bestaande investeerders, promotors en zelfs werknemers die aandelen van het bedrijf houden, kunnen hun aandelen rechtstreeks aan het publiek verkopen.

Het nul- tot lage kostenvoordeel brengt echter ook bepaalde risico's voor het bedrijf met zich mee, die ook naar beleggers druppelen. Er is geen ondersteuning of garantie voor de aandelenverkoop, geen promoties, geen veilige langetermijnbeleggers, geen mogelijkheid van opties zoals greenshoe en geen verdediging door grote aandeelhouders tegen enige volatiliteit in de aandelenkoers tijdens en na de beursnotering. De greenshoe-optie is een bepaling in een underwritingovereenkomst die de underwriter het recht verleent om beleggers meer aandelen te verkopen dan oorspronkelijk gepland door de emittent als de vraag bijzonder sterk blijkt.

IPO versus Direct Listing-voorbeeld

Spotify Technology SA (SPOT) werd op 3 april 2018 gepubliceerd met behulp van een directe vermelding, waardoor het een van de meer prominente bedrijven is om dit te doen.

Volgens een case study van Spotify's directe notering door Harvard Law School Forum over corporate governance en financiële regulering, koos Spotify een directe notering boven een IPO omdat het grotere liquiditeit bood, bestaande aandeelhouders toestond om aandelen rechtstreeks aan het publiek te verkopen en transparantie met onder meer marktgestuurde prijsontdekking.

Belangrijkste leerpunten

• Een bedrijf dat rentevrij kapitaal van het publiek wil ophalen door zijn aandelen te noteren, heeft twee opties: een beursgang of een directe notering.
• Met IPO's maakt het bedrijf gebruik van de diensten van tussenpersonen die underwriters worden genoemd, die het IPO-proces faciliteren en een commissie in rekening brengen voor hun werk.
• Bedrijven die zich geen acceptatie kunnen veroorloven, geen aandelenverdunning wensen of lock-up periodes vermijden, kiezen vaak voor het directe noteringsproces, een goedkopere optie dan een IPO. Zonder tussenpersoon is er echter geen vangnet dat ervoor zorgt dat de aandelen worden verkocht.
• Directe aanbiedingen worden ook wel Direct Placement of Direct Public Offerings genoemd. In dit proces verkoopt het bedrijf aandelen rechtstreeks aan het publiek zonder hulp van tussenpersonen.