Socionomics
Socionomics is de studie van de sociale stemming en de invloed ervan op sociale attitudes en acties. Meer in het bijzonder wil het begrijpen hoe de sociale sfeer de algemene teneur en het karakter van sociaal gedrag reguleert op gebieden zoals politiek, popcultuur, financiële markten en de economie. Onconventioneel stelt de socionomische theorie dat leiders en hun beleid vrijwel machteloos zijn om de sociale stemming te veranderen, en dat hun acties in het algemeen de sociale stemming uitdrukken in plaats van deze te reguleren.
Socionomics Origins
Socionomics - ontwikkeld door Robert R. Prechter, financiële marktanalist, die het Elliott Wave-principe vanaf het begin van de jaren 70 populair maakte - zet conventionele wijsheid op zijn kop.
Conventionele analisten zijn van mening dat gebeurtenissen de sociale stemming beïnvloeden. Conventionele wijsheid zou bijvoorbeeld zeggen dat een stijgende aandelenmarkt, een groeiende economie, vrolijke thema's in populair entertainment en positief nieuws de samenleving optimistisch en gelukkig zouden maken, en een dalende aandelenmarkt, een krimpende economie, donkere thema's in populair entertainment en negatief nieuws zou de maatschappij pessimistisch en ongelukkig maken. Socionomics stelt daarentegen dat golven van sociale stemming op natuurlijke wijze fluctueren en op de eerste plaats komen, waardoor de veronderstelde richting van causaliteit wordt omgekeerd. Een optimistische en gelukkiger samenleving produceert dus meer positieve acties, zoals een stijgende aandelenmarkt, een groeiende economie en meer vrolijke thema's in populair entertainment, en een pessimistische en ongelukkiger samenleving produceert meer negatieve sociale acties, zoals een dalende aandelenmarkt, een samentrekkende economie en donkere thema's in populair entertainment.
Omdat beursindexen vrijwel onmiddellijk veranderingen in de sociale stemming kunnen weerspiegelen, gebruiken socionomische studies deze meestal als maatstaven voor sociale stemming, of sociometers, om veranderingen in andere gebieden van sociale activiteit, zoals het bedrijfsleven en de politiek, te begrijpen en erop te anticiperen, die meer tijd kosten uit te spelen.
Verband tussen socionomics, financiële markten en de economie
Prechter's 2016-boek, The Socionomic Theory of Finance (STF), past de socionomische theorie toe op financiële markten. STF stelt voor dat economie en financiën twee fundamenteel verschillende gebieden zijn. Het verzet zich in alle belangrijke opzichten tegen conventionele economische causaliteit in financiën en de efficiënte markthypothese (EMH). Kort gezegd aanvaardt Prechter dat in vrije economische markten, waar mensen hun eigen waarden kennen, de prijzen van goederen en diensten meestal rationeel worden bepaald, objectief, stabiel, gemotiveerd door bewuste nutsmaximalisatie en gereguleerd door de wet van vraag en aanbod. Maar STF stelt voor dat op financiële markten, waar beleggers onzeker zijn over de toekomstige waarderingen van anderen, de prijsstelling van beleggingen meestal niet-rationeel is bepaald, subjectief, onophoudelijk dynamisch, gemotiveerd door hoeden en gereguleerd door golven van sociale stemming.
Socionomics stelt voor dat golven van sociale stemming endogeen zijn en op natuurlijke wijze fluctueren in een fractaal patroon dat wordt beschreven door het Elliott-golfmodel, wat betekent dat niemand ze kan veranderen. Beursgroei en -uitval en daarmee gepaard gaande economische uitbreidingen en krimp komen daarom voor ongeacht acties van zakenmensen, presidenten, premiers, politici, centrale bankiers, beleidsmakers en andere leden van de samenleving. Integendeel, hun acties drukken meestal de sociale sfeer uit. In een paper uit 2012 heeft een team van socionomisten van het Socionomics Institute aangetoond dat de resultaten van de presidentsverkiezingen geen betrouwbare basis bieden om te anticiperen op trends op de aandelenmarkt, terwijl de aandelenmarkt als sociometer nuttig is om te anticiperen op de resultaten van de presidentsverkiezingen.
Overweeg het socionomische perspectief op de subprime-crisis van 2008. Een positieve stemming in grote mate leidde tot wijdverbreid optimisme onder geldschieters, kredietnemers en speculanten, wat leidde tot recordniveaus van woningschulden en stijgende onroerendgoedprijzen. Toen de sociale stemming natuurlijk van positief naar negatief verschoof, werden kredietverstrekkers, leners en speculanten pessimistischer en hun overeenkomstige gedragsveranderingen leidden tot een ineenstorting van de onroerendgoedprijzen en een krimp van het krediet. Kredietuitbreiding was dus niet de oorzaak maar een gevolg, evenals de krimp.
Conservatieven kunnen het beleid van Jimmy Carter de schuld geven van de malaise van de late jaren 1970 en het beleid van Ronald Reagan voor de bullmarkt van de jaren 1980 crediteren, en liberalen kunnen het beleid van Franklin Roosevelt voor het herstel van de markt in de jaren 1930 crediteren en Richard Nixon de schuld geven voor de recessies van de vroege jaren 1970. Volgens socionomics vielen markten en de economie op natuurlijke wijze terug. De leiders krijgen alleen de eer of de schuld.
Hoe onorthodox socionomisch denken ook kan lijken voor economen, moderne gedragseconomie en gedragsfinanciering zijn het erover eens dat beleggers geen perfect rationele financiële beslissingen nemen en vaak worden beïnvloed door emotie, cognitieve vooroordelen en het kudde-instinct - en dat er een groot gat is in de efficiënte markt hypothese. En zelfs de gewaardeerde econoom John Maynard Keynes stond toe dat financiële markten onderhevig waren aan golven van optimistisch en pessimistisch sentiment. Socionomics heeft een breed theoretisch kader geboden voor deze observaties en beweert consistent te zijn, niet alleen intern maar extern met betrekking tot gegevens.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.