Beperkingen van het gebruik van een terugverdientijd voor analyse

De terugverdientijd verwijst naar de hoeveelheid tijd die nodig is om de kosten van een investering terug te verdienen. Bovendien is het hoe lang het duurt voordat de inkomstenstroom uit de investering gelijk is aan de initiële kosten. Dit wordt meestal uitgedrukt in jaren.

Het meeste van wat er gebeurt in bedrijfsfinanciering betreft kapitaalbegroting - vooral als het gaat om de waarden van investeringen. De meeste bedrijven zullen een analyse van de terugverdientijd gebruiken om te bepalen of ze een bepaalde investering moeten doen. Maar er zijn nadelen aan het gebruik van de terugverdientijd bij kapitaalbudgettering.

Terugverdientijd analyse

Analyse van de terugverdientijd geniet de voorkeur vanwege zijn eenvoud en kan worden berekend met behulp van deze eenvoudige formule:

Terugverdientijd = initiële investering ÷ Geschatte jaarlijkse kasstroom

Deze analysemethode is met name handig voor kleinere bedrijven die behoefte hebben aan de liquiditeit die wordt geboden door een kapitaalinvestering met een korte terugverdientijd. Hoe eerder geld wordt gebruikt voor kapitaalinvesteringen, hoe sneller het kan worden toegepast op andere kapitaalinvesteringen. Een snellere terugverdientijd vermindert ook het risico van verlies als gevolg van mogelijke veranderingen in economische of marktomstandigheden gedurende een langere periode.

Wanneer twee soortgelijke kapitaalinvesteringen worden overwogen, zal een bedrijf geneigd zijn om degene te kiezen met de kortste terugverdientijd. De terugverdientijd wordt bepaald door de kosten van de kapitaalinvestering te delen door de verwachte jaarlijkse instroom van kasmiddelen als gevolg van de investering.

Sommige bedrijven vertrouwen sterk op de analyse van de terugverdientijd en overwegen alleen investeringen waarvoor de terugverdientijd een bepaald aantal jaren niet overschrijdt. Dus langere investeringsperioden zijn meestal niet gewenst.

Beperkingen van de analyse van de terugverdientijd

Ondanks zijn aantrekkingskracht heeft de analysemethode voor de terugverdientijd enkele belangrijke nadelen. De eerste is dat het geen rekening houdt met de tijdswaarde van geld (TVM) en de instroom van geldmiddelen dienovereenkomstig aanpast. De TVM is het idee dat de waarde van contant geld vandaag meer waard zal zijn dan in de toekomst vanwege het verdienpotentieel van vandaag.

Aldus wordt een instroomrendement van $ 15.000 van een investering die plaatsvindt in het vijfde jaar na de investering beschouwd als dezelfde waarde als een $ 15.000 uitgaande kasstroom die plaatsvond in het jaar dat de investering plaatsvond, ondanks het feit dat de koopkracht van $ 15.000 waarschijnlijk is aanzienlijk lager na vijf jaar.

Bovendien wordt in de terugbetalingsanalyse geen rekening gehouden met de instroom van contanten die zich na de terugverdientijd voordoen, waardoor de totale winstgevendheid van het ene project niet wordt vergeleken met het andere. Twee voorgestelde investeringen kunnen bijvoorbeeld vergelijkbare terugverdientijden hebben. Maar de instroom van contanten uit het ene project kan gestaag dalen na het einde van de terugverdientijd, terwijl de instroom van contanten uit het andere project gestaag kan stijgen gedurende meerdere jaren na het einde van de terugverdientijd. Aangezien veel kapitaalinvesteringen over een periode van vele jaren een beleggingsrendement opleveren, kan dit een belangrijke overweging zijn.

De eenvoud van de analyse van de terugverdientijd schiet tekort doordat geen rekening wordt gehouden met de complexiteit van de kasstromen die kunnen optreden bij kapitaalinvesteringen. In werkelijkheid zijn kapitaalinvesteringen niet alleen een kwestie van één grote uitgaande kasstroom, gevolgd door een constante instroom van kasmiddelen. Extra kasuitstromen kunnen in de loop van de tijd nodig zijn en de instroom kan fluctueren in overeenstemming met de omzet en inkomsten.

Bij deze methode wordt ook geen rekening gehouden met andere factoren zoals risico, financiering of andere overwegingen die bij bepaalde beleggingen een rol spelen.

Vanwege zijn beperkingen wordt de terugverdientijdanalyse soms gebruikt als een voorlopige evaluatie en vervolgens aangevuld met andere evaluaties, zoals een analyse van de netto contante waarde (NPV) of het interne rendement (IRR).

Het komt neer op

De terugverdientijd kan een waardevol hulpmiddel zijn voor analyse bij correct gebruik om te bepalen of een bedrijf een bepaalde investering moet doen. Bij deze methode wordt echter geen rekening gehouden met verschillende sleutelfactoren, waaronder de tijdswaarde van geld, het eventuele risico van de investering of de financiering. Om deze reden wordt gesuggereerd dat bedrijven deze methode samen met anderen gebruiken om goede beslissingen te nemen over hun investeringen.