Verdrag van Lissabon
Het Verdrag van Lissabon, ook bekend als het Verdrag van Lissabon, heeft de regelgeving voor de Europese Unie geactualiseerd, waarbij een meer gecentraliseerd leiderschap en buitenlands beleid zijn vastgesteld, een passend proces voor landen die de Unie willen verlaten, en een gestroomlijnd proces voor het invoeren van nieuw beleid. Het verdrag werd ondertekend op 13 december 2007 in Lissabon, Portugal, en wijzigt de twee eerdere verdragen die de basis legden voor de Europese Unie.
Voor het Verdrag van Lissabon
Het Verdrag van Lissabon werd ondertekend door de 27 lidstaten van de Europese Unie en trad officieel in werking in december 2009, twee jaar nadat het was ondertekend. Het wijzigt twee bestaande verdragen, het Verdrag van Rome en het Verdrag van Maastricht.
- Verdrag van Rome: ondertekend in 1957, introduceerde dit verdrag de Europese Economische Gemeenschap (EEG), verminderde de douaneregelingen tussen de lidstaten en vergemakkelijkte het een interne markt voor goederen en het beleid voor het transport ervan. Ook bekend als het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU).
- Verdrag van Maastricht: ondertekend in 1992, vestigde dit verdrag de drie pijlers van de Europese Unie en maakte het de weg vrij voor de euro, de gemeenschappelijke munt. Ook bekend als het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU).
Hoewel deze eerdere verdragen de basisregels en -beginselen van de Europese Unie vastlegden, ging het Verdrag van Lissabon verder om nieuwe Uniebrede rollen en officiële juridische procedures in te voeren.
Wat het Verdrag van Lissabon is veranderd
Het Verdrag van Lissabon is gebaseerd op bestaande verdragen, maar heeft nieuwe regels aangenomen om de cohesie te verbeteren en de acties binnen de Europese Unie te stroomlijnen. Belangrijke artikelen van het Verdrag van Lissabon zijn onder meer:
- Artikel 18: Vastgesteld protocol voor de verkiezing van een hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid. Deze vertegenwoordiger wordt bij meerderheid van stemmen gekozen of is buiten dienst, houdt toezicht op de buitenlandse en veiligheidszaken van de Unie.
- Artikel 21: Gedetailleerd mondiaal diplomatiek beleid voor de Europese Unie, gebaseerd op de beginselen van universele mensenrechten, democratie en ontwikkeling. De Unie heeft zich ertoe verbonden allianties te smeden met die landen die deze overtuigingen steunen en contact zoeken met derdewereldlanden om hen te helpen ontwikkelen.
- Artikel 50: Vastgestelde procedures voor een lidstaat om de Europese Unie te verlaten.
Het Verdrag van Lissabon verving ook het eerder verworpen Grondwettelijk Verdrag, dat probeerde een grondwet voor de Unie op te zetten. De lidstaten konden het niet eens worden over de stemprocedures die in de grondwet zijn vastgelegd, omdat sommige landen, zoals Spanje en Polen, hun stemrecht zouden verliezen. Het Verdrag van Lissabon loste dit probleem op door gewogen stemmen voor te stellen en het bereik van stemming met gekwalificeerde meerderheid uit te breiden.
Adviezen van het Verdrag van Lissabon
Degenen die het Verdrag van Lissabon steunen, beweren dat het de verantwoordingsplicht verbetert door een beter systeem van checks and balances te bieden en dat het meer macht geeft aan het Europees Parlement, dat grote invloed heeft op de wetgevende tak van de Unie.
Veel critici van het Verdrag van Lissabon beweren dat het invloed naar het centrum trekt en een ongelijke machtsverdeling vormt die de behoeften van kleinere landen negeert.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.