Waarom kunnen economen het niet eens zijn?

Gevierd toneelschrijver, George Bernard Shaw, ooit beroemd grapte: "Als alle economen eind aan eind werden gelegd, zouden ze niet tot een conclusie komen."

Dus, hoe komt het dat twee ervaren, goed geïnformeerde economen dezelfde gegevens bestuderen en analyseren en elk met een andere voorspelling komen voor de economie van het land? Waarom zijn deze experts het zo vaak oneens met elkaar? Zoals we zullen zien, is er geen eenvoudig antwoord; er zijn veel redenen voor de verschillende meningen van economen.

Twee concurrerende denkscholen

Het belangrijkste meningsverschil onder economen is een kwestie van economische filosofie. Er zijn twee belangrijke scholen voor economisch denken: Keynesiaanse economie en vrije markt, of laissez-faire, economie.

Keynesiaanse economen, genoemd naar John Maynard Keynes, die deze ideeën voor het eerst formuleerde in een allesomvattende economische theorie in de jaren dertig, geloven dat een goed functionerende en bloeiende economie kan worden gecreëerd met een combinatie van particuliere sector en overheidshulp.

Met overheidssteun bedoelde Keynes een actief monetair en fiscaal beleid, dat werkt om de geldhoeveelheid te beheersen en de rentetarieven van de Federal Reserve aan te passen aan veranderende economische omstandigheden.

De economen uit de vrije markt pleiten daarentegen voor een "hands-off" -beleid van de overheid en verwerpen de theorie dat overheidsinterventie in de economie gunstig is. Vrijemarkteconomen - en er zijn veel vooraanstaande voorstanders van deze theorie, waaronder Nobelprijswinnaar Milton Friedman - geven er de voorkeur aan om de markt economische problemen op te lossen. Dat betekent geen overheidsbailouts, geen overheidssubsidies voor bedrijven, geen overheidsuitgaven die specifiek zijn ontworpen om de economie te stimuleren, en geen andere inspanningen van de overheid om te helpen wat volgens economen het vermogen van een vrije economie is om zichzelf te reguleren. (Zie voor gerelateerde literatuur: Free Market Maven: Milton Friedman .)

Beide economische filosofieën hebben verdiensten en gebreken. Maar deze sterk bepleite en tegenstrijdige overtuigingen zijn een belangrijke oorzaak van onenigheid onder economen. Bovendien kleurt elke filosofie de manier waarop deze strijdende economen zowel de macro-economie als de micro-economie zien. Als gevolg hiervan worden hun uitspraken en economische voorspellingen in grote mate beïnvloed door hun respectieve filosofische vooroordelen.

Andere factoren die de mening van economen beïnvloeden

Naast hun elementaire filosofische verschillen, ontstaan ​​er onenigheden onder economen vanwege een aantal andere factoren.

Laten we stellen dat economie geen exacte wetenschap is en dat vaak onvoorziene invloeden kunnen optreden om de meest succesvolle voorspeller van economische omstandigheden te laten ontsporen. Deze omvatten, maar zijn niet beperkt tot, natuurrampen (aardbevingen, tsunami's, droogte, orkanen enz.), Oorlogen, politieke omwentelingen, epidemieën, pandemieën en soortgelijke geïsoleerde of wijdverbreide catastrofes. Daarom moet in elke economische vergelijking een x-factor worden opgenomen om het onbekende en onvoorspelbare te verklaren. (Zie voor meer informatie: De reële kosten van natuurrampen .)

Typen gegevens

Bij het voorspellen van de toekomst van de economie - op korte, middellange en lange termijn - kunnen economen sommige of alle van de volgende gegevens bestuderen, evenals aanvullende gegevens. De meeste economen hebben een persoonlijke mening over welke cijfers het meest nuttig zijn om de toekomst te voorspellen.

• bruto binnenlands product (bbp)
• Inflatie of deflatie
• Werkgelegenheidsaantallen
• Werkloze nummers
• Marktindices
• huisvesting begint
• Bestaande woningverkopen
• Treasury rentetarieven
• Fed rente
• Geldvoorraad
• De prijs van de Amerikaanse dollar ten opzichte van vreemde valuta
• Trends in leningen en leningen, rentetarieven op leningen
• Schuldniveaus in verschillende categorieën
• Persoonlijke spaarquote
• Zakelijke en persoonlijke faillissementspercentages
• staatsschuld
• Federaal begrotingstekort
• Grondstofprijzen, toekomst en spotmarkt
• Persoonlijk inkomen
• Sectoren
• Hypotheekstandaarden en achterstallige vorderingen
• Vraag en aanbod van verschillende consumentengoederen en -diensten
• Kapitaaluitgaven van bedrijven en industrieën
• Consumentenuitgaven
• Consumentenschuld
• Consumentenvertrouwen
• Zakelijke cycli
• Monetair en fiscaal beleid

Waarom het meningsverschil?

Stel nu dat drie economen naar sommige of alle bovenstaande gegevens kijken en drie verschillende voorspellingen doen voor de Amerikaanse economie.

• Econoom A zou kunnen zeggen dat de economie in de komende twee fiscale kwartalen zal groeien.
• Econoom B zou kunnen zeggen dat de economie in de komende twee fiscale kwartalen zal krimpen.
• Econoom C zou kunnen zeggen dat de economie de komende twee kwartalen vlak blijft.

Het analyseren en interpreteren van economische gegevens is zowel kunst als wetenschap. In zijn eenvoudigste wetenschappelijke aspect is economie over het algemeen voorspelbaar. Als er bijvoorbeeld veel vraag is naar een product en het product schaars is, zal de prijs omhoog gaan. Naarmate de prijs voor het product stijgt, neemt de vraag ernaar af. Op een bepaald hoog prijsniveau zal de vraag naar het product bijna stoppen. Werkgelegenheidsaantallen zijn ook een voorspelbare indicator. Als de nationale werkgelegenheid bijna 100% is, zal de economie in het algemeen floreren en zullen werkgevers hogere lonen moeten betalen om personeel aan te trekken.

Wanneer daarentegen de werkloosheid wijdverbreid is en banen schaars zijn, nemen de lonen en uitkeringen af ​​vanwege een overaanbod van sollicitanten met een negatieve impact op de economie.

De bovengenoemde factoren behoren tot de voorspelbare elementen van de economie en economen zijn het daar meestal mee eens. Bij het interpreteren van andere gegevens is het economische beeld echter niet zo duidelijk en komen de deskundigen op dit gebied vaker tegen.

Sommige economen kunnen het belang van leidende economische indicatoren te veel benadrukken, terwijl ze het belang van inflatie of het risico van inflatie in een krachtig groeiende economie buiten beschouwing laten.

Sommige economen kunnen de gegevens verkeerd interpreteren, anderen geven bepaalde factoren te veel of te weinig gewicht. Weer andere economen hebben een favoriete formule voor het voorspellen van de economische toekomst die bepaalde gegevens kan uitsluiten die, indien overwogen, een ander beeld van toekomstige omstandigheden zouden projecteren. Omdat ze geen uitgebreide mix van economische gegevens hebben geanalyseerd, kunnen hun beoordelingen in strijd zijn met economen die rekening hebben gehouden met alle belangrijke gegevens. Ten slotte bouwen sommige economen een element van het onverwachte in hun voorspelling in, terwijl anderen het volledig weglaten of niet genoeg gewicht geven aan hun vergelijkingen. Daarom zijn er altijd meningsverschillen. (Lees meer over leidende indicatoren in ons artikel Toonaangevende economische indicatoren voorspellen markttendensen .)

Het komt neer op

Hoewel de economie zich bezighoudt met numerieke gegevens en gevestigde formules die verschillende problemen oplossen en inzicht verschaffen in economische activiteit, is het geen volledig empirische wetenschap. Zoals gezegd, treden er te veel x-factoren op in de complexe economische wereld, waardoor de experts worden verrast en hun voorspellingen worden tart.

Economen kunnen in verschillende banen worden tewerkgesteld. Ze kunnen werken voor de overheid, voor bedrijven of in de bank-, makelaars- of financiële sector. Ze kunnen functies bekleden op Wall Street of in de academische wereld, of werken als journalisten. Elk van deze werkgevers kan doelstellingen of agenda's hebben die de meningen van hun economen kleuren. De economen waarvan we merken dat ze het oneens zijn, zijn degenen die in de media veel worden geciteerd. Talloze anderen hebben hun meningsverschillen of overeenkomsten stil, buiten het toezicht van het publiek. Ten slotte hebben economen, zoals vermeld aan het begin van dit artikel, verschillende filosofische opvattingen over hun vakgebied, wat ook voer biedt voor eerlijk meningsverschil.

(Zie voor gerelateerde literatuur: veronderstellingen van economen in hun economische modellen .)