Lot (effectenhandel)
Op de financiële markten vertegenwoordigt veel het gestandaardiseerde aantal eenheden van een financieel instrument zoals vastgesteld door een beurs of een vergelijkbare regelgevende instantie. Het aantal eenheden wordt bepaald door de lotgrootte. Op de aandelenmarkt worden de meeste aandelen verhandeld in een lotgrootte van 100 aandelen, hoewel sommige duurdere aandelen in veel 10 aandelen kunnen worden verhandeld. Elke markt heeft zijn eigen lotgrootte.
01:26lot
Inzicht in de partij in effectenhandel
Wanneer beleggers en handelaren financiële instrumenten op de kapitaalmarkten kopen en verkopen, doen ze dat met veel. Veel is een vast aantal eenheden en is afhankelijk van de verhandelde financiële zekerheid.
Voor aandelen is de typische lotgrootte 100 aandelen. Dit staat bekend als een rond lot. Een rond lot kan ook verwijzen naar een aantal aandelen die gelijk kunnen worden gedeeld door 100, zoals 300, 1.200 en 15.500 aandelen.
Klanten kunnen nog steeds bestellingen plaatsen in oneven partijen, wat een bestelling is van minder dan 100 aandelen. Een order voor 35 aandelen is een oneven partij, terwijl een order voor 535 aandelen vijf ronde partijen heeft en een oneven partij voor 35 aandelen.
Net als bij aandelen is het ronde lot voor op de beurs verhandelde effecten, zoals een exchange-traded fund (ETF), 100 aandelen.
Belangrijkste leerpunten
- Veel is het gestandaardiseerde aantal eenheden waarin een financieel instrument wordt verhandeld.
- Aandelen worden verhandeld in 100 aandeeleenheden, ronde partijen genoemd, maar kunnen ook in oneven partijen worden verhandeld.
- Obligaties kunnen worden verkocht in veel van $ 10.000 of hoger, hoewel nominale waarden zo laag kunnen zijn als $ 1.000 die individuele beleggers kunnen kopen.
- Een handelaar kan zoveel futures kopen of verkopen als hij wil, hoewel het onderliggende bedrag dat het contract beheert vast is op basis van de contractgrootte.
- Eén optie vertegenwoordigt 100 aandelen van de onderliggende aandelen.
- Forex wordt verhandeld in micro-, mini- en standaardpartijen.
Bonds
De obligatiemarkt wordt gedomineerd door institutionele beleggers die in grote bedragen schulden van obligatie-emittenten kopen. De standaard handelseenheid of partij voor een Amerikaanse staatsobligatie is $ 1 miljoen. De gemeentelijke obligatiemarkt heeft een kleinere partij per transactie van $ 100.000. Andere obligaties kunnen verhandeld worden in stappen van $ 10.000.
Dat betekent niet dat een handelaar of beleggers obligaties in die hoeveelheid moeten kopen. Obligaties hebben doorgaans een nominale waarde van $ 1.000 tot $ 10.000 (sommige zijn zelfs lager). Een belegger kan zoveel obligaties kopen als hij wil, maar het kan nog steeds een vreemde partij zijn.
opties
Qua opties vertegenwoordigt veel het aantal contracten in één derivaat. Eén aandelenoptiecontract vertegenwoordigt 100 onderliggende aandelen van de aandelen van een bedrijf. Met andere woorden, het lot voor één optiecontract is 100 aandelen.
Een optiehandelaar heeft bijvoorbeeld vorige maand één BAC-calloptie gekocht. De optie heeft een uitoefenprijs van $ 24, 50 en verloopt deze maand. Als de optiehouder vandaag zijn calloptie uitoefent wanneer het onderliggende aandeel, BAC, wordt verhandeld tegen $ 26, 15, kan hij 100 aandelen van BAC kopen tegen de uitoefenprijs van $ 24, 50. Eén optiecontract geeft hem het recht om het lot van 100 aandelen te kopen tegen de overeengekomen uitoefenprijs.
Met een dergelijke standaardisatie weten beleggers altijd precies hoeveel eenheden ze bij elk contract kopen en kunnen ze gemakkelijk beoordelen welke prijs per eenheid ze betalen. Zonder een dergelijke standaardisatie zouden taxatie- en handelsopties onnodig omslachtig en tijdrovend zijn.
De kleinste optiehandel die een handelaar kan maken, is voor één contract en dat vertegenwoordigt 100 aandelen. Daarom is het niet mogelijk om opties te verhandelen voor een kleiner bedrag dan 100 aandelen, tenzij het onderliggende effect in een kleinere partij wordt verhandeld (uiterst zeldzaam).
futures
Als het gaat om de futures-markt, staan veel partijen bekend als contractgroottes. De onderliggende waarde van één futures-contract kan een eigen vermogen, een obligatie, rentetarieven, grondstoffen, index, valuta, enzovoort zijn. Daarom is de contractgrootte afhankelijk van het type contract dat wordt verhandeld. Eén futurescontract voor maïs, sojabonen, tarwe of haver heeft bijvoorbeeld een omvang van 5.000 bushels van de grondstof. De partijeenheid voor een Canadese dollar futures-contract is 100.000 CAD, een Britse pond contract is 62.500 GBP, een Japanse yen-contract is 12.500, 00 JPY en een Euro futures-contract is 125.000 EUR.
In tegenstelling tot aandelen, obligaties en ETF's waarin vreemde partijen kunnen worden gekocht, zijn de standaard contractgroottes voor opties en futures vast en niet onderhandelbaar. Derivatenhandelaren die termijncontracten kopen en verkopen, kunnen echter het contract of de partijgrootte van deze contracten aanpassen, omdat forwards niet-gestandaardiseerde contracten zijn die door de betrokken partijen worden gecreëerd.
Gestandaardiseerde partijen worden vastgesteld door de beurs en zorgen voor meer liquiditeit op de financiële markten. Met verhoogde liquiditeit komen verminderde spreads, waardoor een efficiënt proces ontstaat voor alle betrokken deelnemers.
Forex veel
Bij het handelen in valuta zijn er micro-, mini- en standaardpartijen. Een micro-lot is 1.000 van de basisvaluta, een mini-lot is 10.000 en een standaardlot is 100.000. Hoewel het mogelijk is om valuta te wisselen bij een bank of valutawissel in bedragen van minder dan 1.000, is de handel bij een forex-makelaar meestal de kleinste handelsgrootte 1.000 tenzij anders vermeld.
Voorbeelden van een partij in de handel
In de opties- en futuresmarkten is de handel in partijen niet zo belangrijk, omdat u elk gewenst aantal contracten kunt verhandelen. Elke aandelenoptie zal 100 aandelen vertegenwoordigen en elk futurescontract bepaalt de contractgrootte van het onderliggende actief.
In forex kan een persoon minimaal 1.000 van de basisvaluta verhandelen, in elke stap van 1.000. Ze zouden bijvoorbeeld 1.451.000 kunnen verhandelen. Dat zijn 14 standaardpartijen, vijf mini-partijen en één micro-partij.
In een aandelenhandel kan een persoon oneven partijen van minder dan 100 aandelen verhandelen, maar bestellingen van oneven partijen van minder dan 100 aandelen worden niet getoond op het bod of de vraag tenzij de oneven partijen in totaal meer dan een ronde partij zijn.
Stel dat een aandeel een bod van $ 50, 10 en een bod van $ 50, 35 heeft. Dit zijn de bieding en aanbieding omdat er minstens 100 aandelen worden geboden en aangeboden op die niveaus. Als een handelaar een bestelling zou plaatsen voor 50 aandelen op $ 50, 20, zou het bod nog steeds op $ 50, 10 blijven en zou de 50 aandelenorder op $ 50, 20 voor de meeste handelaren niet zichtbaar zijn op niveau II. De reden is dat de bestelling niet voor een rond lot is. Ronde partijen veranderen de prijs, oneven partijen niet.
Stel dat een andere handelaar besluit om ook een 70 aandelenorder te plaatsen bij $ 50, 20. Er worden nu meer dan 100 aandelen geboden op $ 50, 20, dus het bod wordt verhoogd naar $ 50, 20.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.