Beheervergoeding
Een beheervergoeding is een vergoeding die door een beleggingsbeheerder wordt geheven voor het beheer van een beleggingsfonds. De beheervergoeding is bedoeld om de beheerders te compenseren voor hun tijd en expertise voor het selecteren van aandelen en het beheren van de portefeuille. Het kan ook andere items bevatten, zoals kosten voor investor relations (IR) en de administratiekosten van het fonds.
Beheervergoeding toegelicht
De beheerkosten zijn de kosten voor het professioneel beheren van uw activa. De vergoeding compenseert professionele geldbeheerders om effecten voor de portefeuille van een fonds te selecteren en te beheren op basis van de beleggingsdoelstelling van het fonds. Structuren voor beheervergoedingen variëren van fonds tot fonds, maar ze zijn meestal gebaseerd op een percentage van het beheerd vermogen (AUM). De beheervergoeding van een beleggingsfonds kan bijvoorbeeld worden vermeld als 0, 5% van het beheerd vermogen.
Brede ongelijkheid in beheervergoedingen
Beheerkosten kunnen variëren van een laag van 0, 10% tot meer dan 2% van AUM. Dit verschil in het bedrag van de in rekening gebrachte vergoedingen wordt meestal toegeschreven aan de beleggingsmethode die door de beheerder van het fonds wordt gebruikt. Hoe actiever een fonds wordt beheerd, hoe hoger de beheerkosten die in rekening worden gebracht. Een agressief aandelenfonds dat zijn portefeuille meerdere keren per jaar omdraait op zoek naar winstkansen kost veel meer om te beheren dan een meer passief beheerd fonds, zoals een indexfonds dat min of meer op een mandje aandelen zit zonder veel handel.
Zijn hoge managementkosten de kosten waard?
Actieve fondsbeheerders vertrouwen op inefficiënties en verkeerde prijzen in de markt om aandelen te identificeren die mogelijk beter presteren dan de markt. De efficiënte markthypothese (EMH) heeft echter aangetoond dat aandelenkoersen alle beschikbare informatie en verwachtingen volledig weerspiegelen, zodat de huidige prijzen de beste benadering vormen van de intrinsieke waarde van een bedrijf. Dit zou iemand beletten om verkeerd geprijsde aandelen op een consistente basis te exploiteren, omdat prijsbewegingen grotendeels willekeurig zijn en worden aangedreven door onvoorziene gebeurtenissen. Daarom houdt de EMH in dat geen enkele actieve belegger de markt langdurig kan verslaan, behalve bij toeval. Volgens tientallen jaren van Morningstar-onderzoek presteren actieve beheerde fondsen met hogere kosten over het algemeen minder goed dan passief beheerde fondsen met lagere kosten in alle categorieën.
Onderzoek van Nobelprijswinnaar William Sharpe heeft aangetoond dat "na kosten het rendement op de gemiddelde actief beheerde dollar voor elke periode lager zal zijn dan het rendement op de gemiddelde passief beheerde dollar." Sharpe concludeerde dat actieve fondsbeheerders achterblijven bij passieve fondsbeheerders, niet vanwege een fout in hun strategieën, maar vanwege de rekenkundige wetten. Om actieve fondsbeheerders de markt met slechts 1% te laten verslaan, zouden ze een extra rendement van meer dan 2% moeten behalen, alleen om de gemiddelde beheersvergoeding van 1, 19% te verklaren.
Kosten hedgefondsbeheer
Hedgefondsen rekenen notoir hoge vergoedingen die controversieel zijn geworden omdat prestaties vaak achterblijven bij de markt. Hun tariefstructuur wordt gewoonlijk "twee en twintig" genoemd omdat deze bestaat uit een vlakke 2% van de totale activawaarde en 20% van alle verdiende winst. Hoewel het plan vaak wordt bekritiseerd, is het de norm sinds Alfred Winslow Jones in 1949 het eerste hedgefonds, AW Jones & Co., heeft opgericht. Naarmate de concurrentie is toegenomen en beleggers ontevreden zijn geworden, is de norm ondergegaan waardoor managers vaak lagere tarieven, prestatiehindernissen en clawbacks implementeren als de prestaties niet worden gehaald.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.