Beperk uw bereik met stoplimietorders

U besluit dat u zelf een effect wilt kopen in plaats van dat uw 401 (k) -aanbieder dit namens u doet. Dus u selecteert een individueel aandeel, of een aandeel in een op de beurs verhandeld fonds, of een obligatie ... welke dan ook. Vervolgens opent u een rekening, u financiert deze rekening en tenslotte plaatst u een bestelling voor het betreffende effect. Niets is eenvoudiger, toch?

Niet helemaal. Bovenstaand schema werkt alleen als het effect dat u wilt kopen zo liquide is dat het regelmatig wordt verhandeld. Plaats een bestelling voor het kopen of verkopen van een van de 30 aandelen die deel uitmaken van het Dow Jones Industrial Average, en tenzij u er voorwaarden aan stelt, moet het onmiddellijk worden gevuld. (Dat wordt een marktorder genoemd - u stemt ermee in om de aandelen te kopen / verkopen tegen de prijs waarop deze momenteel wordt verhandeld.) Selecteer een dun verhandeld probleem dat zonder recept wordt verkocht, en u kunt een tijdje wachten om een koper of verkoper.

Dus mensen die deelnemen aan de aandelenmarkt zullen hun bestellingen voorwaardelijk maken . Zorg er bijvoorbeeld voor dat de bestelling alleen wordt geactiveerd wanneer de prijs een bepaald niveau bereikt. Met XYZ handelend op $ 10, kan een koper een bestelling plaatsen die van kracht wordt op het moment dat de prijs daalt naar een niveau dat hij aangeeft - zeg $ 9. (Of een verkoper kan een bestelling plaatsen die alleen wordt geactiveerd wanneer de prijs $ 11 bereikt of een andere prijs van zijn keuze.) Dat wordt een stoporder genoemd . Als we het eerste voorbeeld nemen, zodra XYZ daalt tot $ 9 (ervan uitgaande dat dit ooit het geval is), wordt de stoporder van de belegger geactiveerd en wordt het een marktorder. Op dat moment kan elke verkoper die bereid is te verkopen voor $ 9 dit doen, nu hij een koper heeft.

Dat gezegd hebbende, wordt in de praktijk een koopstoporder ingesteld voor een prijs boven de marktprijs, niet onder. Als dat nergens op slaat, zal dat zo zijn. Het idee is om mogelijke verliezen te minimaliseren. Neem het bovenstaande voorbeeld van een koper met een stoporder en een aandelenhandel voor $ 10. De koper stelt de stoporder in op $ 11, laten we zeggen, en weet dat hij zich geen zorgen hoeft te maken dat hij wordt buitengesloten als de prijs veel verder gaat. Als de kooporder geen stoporder was, maar eerder slechts een standaardmarktorder, zou de koper misschien gedwongen moeten zitten om hulpeloos te zitten omdat de prijs $ 12, $ 13, $ 14 en meer bereikte.

Als de koper de stoporder-prijs onder $ 10 zou hebben ingesteld, is er een kans dat hij voor onbepaalde tijd aan de zijlijn wacht. Het idee achter een (koop) stoporder is dat de koper de aandelen koopt tegen een prijs waarmee hij kan leven, en geen onredelijke norm stelt waaraan de markt geen belang heeft.

(Zie Investopedia's artikel "Beperking van verliezen" voor meer informatie over andere strategieën om verliezen te verminderen.)

Dienovereenkomstig snijdt een stoporder (verkopen) uiteraard verliezen in de andere richting. Een aandeelhouder die zijn XYZ-posities wil liquideren, zal de stoporder instellen op bijvoorbeeld $ 9 met de aandelenhandel op $ 10. Stel het lager in dan $ 9, en de aandeelhouder verliest meer geld dan hij comfortabel zou verliezen. Stel het in op $ 11 of $ 12, en hij zou uiteindelijk de voorraad voor onbepaalde tijd kunnen vasthouden, wat het doel lijkt te verslaan om een ​​verkooporder in de eerste plaats te plaatsen.

Er is nog een dubbelzijdige reden voor het instellen (kopen) van stoporders boven de huidige marktprijs en (verkopen) stoporders hieronder: in de eerste plaats om de winst op een door een koper kortgesloten aandeel vast te leggen. Als u 1000 aandelen XYZ van uw makelaar hebt geleend tegen de vorige prijs van $ 12, dan kunt u later winst maken door het later terug te kopen tegen een prijs van minder dan $ 12 (uiteraard zonder transactiekosten). Terug kopen voor $ 10 is geweldig. Het terug kopen tegen een stop-beperkte $ 11 is slechter maar nog steeds positief. Als u de stoporder niet op $ 11 plaatst, of deze te hoog plaatst, kunt u uw winst verliezen.

Dus dat is een stoporder. Een verwant concept, de limietorder, betekent dat de belegger een bepaald aantal aandelen koopt (verkoopt) tegen een bepaalde prijs of lager (hoger). Combineer de twee soorten bestellingen en u krijgt een tool die specifiek is gemaakt om het nadeel te beperken - de stoplimietorder .

Dit is hoe het werkt. Nogmaals, we zullen kopen gebruiken voor ons voorbeeld. (Houd dit artikel voor een spiegel om te zien hoe het werkt voor de verkoop.) Het belangrijkste om te onthouden is dat een stoplimietorder twee prijzen opgeeft - de stopprijs en de limietprijs. Met een stoplimietorder op XYZ, die momenteel wordt verhandeld op $ 10, kan de koper een stopprijs van $ 11 en een limietprijs van $ 12 instellen. Op het moment dat XYZ stijgt naar $ 11, gaat de order live als limietorder. Als XYZ vervolgens blijft stijgen naar $ 12 voordat de bestelling kan worden gevuld, blijft deze open totdat de prijs opnieuw zakt naar $ 11. Zo worden de mogelijke verliezen van de koper verlaagd. Het grote verschil tussen een stoporder en een stoplimietorder is in dit geval dat de aandelen in het eerste geval zo snel mogelijk worden verkocht tegen de best mogelijke prijs voor de koper; bij deze laatste worden de aandelen alleen verkocht als de limietprijs wordt bereikt, wat misschien niet meteen gebeurt.

Bottom Line

Met stop-limit bestellingen beschermen kopers zichzelf tegen prijzen die te hoog zijn voor hun smaak. En verkopers hoeven zich geen zorgen te maken over prijzen die ontwapenend laag zijn. Het specificeren van stoplimieten in plaats van marktorders is een moeiteloze manier om het nadeel voor de defensieve belegger te minimaliseren.